Sander heet ie. Sander heeft een kuddag achter de rug. Hij is van goede huize. Ik kende Sander van naam maar had hem nooit eerder gesproken. Sander is zo’n kennis van een kennis. We stonden in aanwezigheid van die kennis zij aan zij aan de statafel. De blik gericht op het kleine scherm voor ons boven de ingang van de kroeg. De temperatuur was aangenaam. Het bier vloeide rijkelijk. De tongen waren redelijk los. In de rust vertelde Sander over de kuddag. Aan mij. Kennis was voor de zoveelste keer naar het toilet. Hij was gescheiden, enige tijd terug. Online dating had hem bij Suzan gebracht. Het was een weekje heet sms’en en mailen geweest met Suzan. Vandaag hadden ze afgesproken. Live. De verwachtingen waren hoog gespannen. Ze waren een hoop van plan vandaag. La grande finale. Uiteraard was het mis gegaan. Vandaar die kuddag. Ik begreep het. Maar niet helemaal natuurlijk. Een beetje alcohol en mijn belangstelling voor anderen neemt met sprongen toe. Ik begon aan het grote Sander interview. Open vragen, veel begrijpelijk hummen en af en toe een kwinkslag, dat was zo’n beetje mijn recept. Het recept pakte boven verwachting goed uit. Erg goed. Het leek alsof ik de sluizen van ellende had weten open te draaien. Ik had de sleutel gevonden. Alsof Sander uitgerekend op mij had zitten wachten. De rust was tekort. Suzan bleek niet de foto. De foto bleek haar zus. De hete sms’jes waren niet van haar maar van een vriendin. De mail ook. Ik humde en zei iets over de virtuele wereld, dat niets is wat het lijkt. Hij kermde verder over zijn baan en reorganisatie. Ik humde en zag Robben missen. Hij kon waarschijnlijk zijn huis niet meer betalen straks. Zijn buurman had Parkinson en zijn buurvrouw was vervelend. Moest hij nu verhuizen. Nee toch. Zijn maag daar had ie ook al lang last van. Was vast psychisch. Of kanker. Tsja, dat zou ook kunnen. Mensen met maag problemen zijn vaak lastige klanten. Mensen met kanker ook. Maar die blijven nooit lang lastig. Dat is dan weer een voordeel. Kudwijven en krotezooi. Een grote krotezooi. Ik humde en merkte dat mijn stemming opperbest was. We waren de verlenging bijna door. Ik had nog wel een strafschoppenserie aan gekund. Wat een heerlijke avond.
Categorieën: Algemeen
6 reacties
Dees · 18 juli 2010 op 13:12
Wauw, prachtig!
Wat een heerlijke voorpagina dit weekend, de kwaliteit spat eraf.
LouisP · 18 juli 2010 op 13:56
Een heerlijk stukje Frank..
gr.
L.
arta · 18 juli 2010 op 19:09
Jaaaa, door de eenvoud groot aan schoonheid. (=rare zin, maar wel waar…)
Nimrod1979 · 18 juli 2010 op 19:23
Schrijf je “kud” nou bewust met een d, of.. In ieder geval, ik vond het niet zo’n goed stukje. Was
Sander nou de kennis of de kennis van een kennis?
De kennis moest in ieder geval pissen toch?
sylvia1 · 19 juli 2010 op 06:44
Ben het wel een deel met Nimrod eens. Het expres foutschrijven van scheldwoorden komt niet zo lekker over.
[quote]De rust was tekort.[/quote]
Is te kort hier ook expres aan elkaar geschreven? Dat een vreemde op een feestje, geholpen met alcohol, zijn hele levensellende aan je opdist terwijl Nederland in de finale speelt is een mooi gegeven, maar ik begijp het hummen van jou niet zo. Heb ‘m wel een paar keer gelezen dus boeiend is ie wel.
Mien · 19 juli 2010 op 08:06
Heerlijk die doilet-escape-gesprekken.
Mien