De meeste mensen moeten hard werken voor hun brood en gooien hun schoenen pas weg als ze nieuwe hebben. Er is echter een nieuwe manier ontstaan om uiting te geven aan je ongenoegen of woede: schoengooien. Een Iraakse journalist, Muntazer al-Zaidi, gooide uit woede zijn twee schoenen van Iraakse makelij naar de toen helaas nog oorlogspresident van Amerika, G. W. Bush jr. Deze heeft Irak in maart 2003 illegaal aangevallen zodat het land nu nog zit opgescheept met een gruwelijke oorlog met alle gevolgen van dien.

De boze Irakees miste weliswaar, maar zijn alternatieve gooi naar het presidentschap miste zijn uitwerking niet. Sinds dat historische moment gooien protesterende mensen schoenen naar gezagsdragers die zich misdragen. En zoals we dagelijks op tv zien en in de krant lezen, zijn dat er héél veel. Ook Balkenende heeft al menig schoeisel naar zijn fotohoofd gekregen.

Het schoengooien heeft vele voordelen. De gooier geeft uiting aan zijn woede, dus het gooien fungeert als uitlaatklep en tempert althans voor enige momenten de boosheid. Dat stelt de werper in de gelegenheid op adem te binnen én weer binnen zinnen te geraken. Letterlijk: zijn woede kan hij weer in woorden uitdrukken, onder woorden brengen. Een ander voordeel is dat het vrijwel geweldloos is. Dat is een loffelijk streven, want het vermindert het geweld ter plekke en het voegt ook geen geweld toe. Menselijk gezien winst, maar ook publicitaire winst. Je wilt immers zoveel mogelijk mensen duidelijk maken dat er ergens iets goed mis is en dat jij je daar druk om maakt. Er zullen nog heel veel schoenen gegooid worden. Ik durf te wedden dat de schoenenindustrie en de toeleveringsbedrijven weer op de been worden geholpen als iedereen voet bij stuk houdt en zijn ongenoegen over misdadige gezagsdragers uit door schoengooien.

Schoenfabrikanten kunnen wat terugdoen door een deel van de gestegen winst te schenken aan oorlogsslachtoffers.

© Jan Bontje 2009


10 reacties

Kotsveulen · 20 januari 2009 op 13:03

Vrijwel geweldloos? 😉 Krijg maar es een hakschoen in je gezicht, of een beetje mannenschoen met een stevige hak, liever niet! 😀 Leuk stukje!

Krasblog · 20 januari 2009 op 13:20

Mee eens!

Wanneer de Hamas en Israel nu eens van granaten en raketten zouden overgaan op het gooien van schoenen, wellicht zou dat een eerste stap naar verdraagzaamheid en uiteindelijk vrede kunnen zijn.

Het maakt in elk geval minder slachtoffers, en mogelijk, mits per paar op het zelfde doel gericht, zijn ze naderhand bruikbaar voor de ‘getroffen’ partij.

Mijn advies is wel om Van Bommels te nemen.

Krasblog

Mosje · 20 januari 2009 op 16:22

Ik heb mijn schoenen aangehouden na het lezen van dit stukje.

Mien · 20 januari 2009 op 16:44

Leuke column.
Met de mond vol schoenen staan is hier van toepassing … en misschien helpt het ook de kredietcrisis uit het slop … of leven we daarvoor op dit moment op te kleine voet …?
Wie de schoen past trekke hem aan … :hammer:
En wat nou als er modder aan de schoenen zit …
Wordt er dan met modder of met schoenen gegooid …? 😆

Mien

pally · 20 januari 2009 op 17:38

Prima column, Jan, met de juiste hoeveelheid humor en ernst. klasse!
De titel vind ik mooi door het enkelvoud. Zo wordt het een sport. :wave:

groet van pally

p.s. met mijn schoen(en)tic heb ik lekker veel munitie in huis, veilig idee. 😀

SIMBA · 20 januari 2009 op 18:54

Je kunt er beter mee gooien dan ernaast gaan lopen…. 😀

lisa-marie · 20 januari 2009 op 19:11

Schoengooien heeft zeker voordelen ,ik heb er gelukkig een aantal en anders ga ik over op het tasgooien 😀

JanBontje · 20 januari 2009 op 20:55

Bedankt voor jullie reacties. Nu maar oppassen dat ik niet naast mijn schoenen ga lopen 😉

doemaar88 · 21 januari 2009 op 12:44

Ik heb een hele kast vol 😀
Leuke titel, leuke column.

Ma3anne · 21 januari 2009 op 23:08

Ik vind het schoengooien een ijzersterk gebaar. Heb er al een paar klaargezet voor het geval dat.

Bush verdient, vind ik, complimenten voor de snelheid waarmee hij wegdook. Eindelijk een keer een geslaagde actie.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder