Seks verandert alles

Of ik ook een sigaret wil. Voor ik het weet lig ik, op een uur waarop het zandmannetje al lang door zijn voorraad zand heen is, in het gras met een veel te kort jurkje en een hongerig vriendje. Zijn sigaret was slechts een afleidingsmanoeuvre. Een waarschuwing naar zijn vrienden toe; val me niet lastig want dit heeft tijd nodig. Het gaat allemaal snel aan me voorbij, wat ik me herinner zijn de schaduwen van onze lijven en de sporen van hulstblaadjes op zijn armen. Dat was gisteren. Sindsdien is alles veranderd. Ik zie het aan de glimlach op zijn gezicht wanneer hij vraagt of ik fruitsap of koffie wil en ik fristi zeg, en later, wanneer hij mijn neefje geduldig zijn eerste woordjes Albanees leert op Shpat Kasapi’s Pa Ty Sj’etoj. Het was de eerste keer dat het in me opkwam dat hij misschien wel de vader van mijn kinderen zou kunnen worden.

Voor het eerst zal ik hem vanavond uit vrije wil mee naar een familiefeest sleuren. Ervan overtuigd dat de eerste indruk van cruciaal belang is, zijn we in de namiddag nog een nieuwe jurk voor mij gaan uitzoeken. Wat hij zal aandoen, is voorlopig nog een vraagteken, maar ik heb een sterk vermoeden dat het me wel zal bevallen.

Als ik een appel voor mijn neefje schil en even uit het raam kijk zie ik mijn vriend mijn neefje naar binnen sleuren. Naast een protest-huilbui hoor ik het geluid van kapotte ruiten op de achtergrond, schreeuwende mannenstemmen en een huilende vrouwenstem. Het clichébeeld van de Slechte Buitenlanders raast door mijn hoofd: twee Afrikanen, één Marokkaan en één Turk die vinden dat er in België iets ontbreekt: oorlog. Vooruit, denk ik, ik heb er tenminste toch een goei te pakken.