Door het coronabeestje gaat het mentale welbevinden van de gemiddelde single Belg erop achteruit, lees ik in een magazine. Ik weet niet waarom, maar ik voel me meteen aangesproken. En in een volgende eenzame bui neem ik me voor om oprecht op zoek te gaan naar een knuffelcontact. Een man Lees meer…
De nieuwe vriend houdt er naast zijn vreemde hobby’s en zijn riant loon van bedrijfsleider, ook een vrouw en dochter op na. Voor hem is dat geen issue, zolang we geen gevoelens voor elkaar ontwikkelen en beiden plezier beleven aan het geflirt en gesex. Want ik ben heel veel waard Lees meer…
Deze morgen vond ik een briefje onder mijn voordeur. ‘Het is de eerste maal dat het iemand lukt om me een brief te doen schrijven voor haar!!! Dat wil zeggen dat ik gek ben. En een beetje op jou ook.’ Het was het eerste teken van leven sinds ik je Lees meer…
Zaterdag. Bos. Regen. Hand in hand en twee gillende driejarigen voorop. De wind speelt met onze regenjassen. Een koude nazomerrilling gaat over mijn rug. Jouw ogen vinden de mijne. Ik zie hoop. Dan draai ik me weg. De kinderen lachen, klimmen, rennen en doen wat kleuters horen te doen. Ze Lees meer…
Het is donderdag, maar het voelt als maandag. Je weet dat ik vandaag met moederlief naar het ziekenhuis ga. Een onschuldig ‘knikkertje’ dreigt onze levens overhoop te gooien. Zij is bang. Ik ben alles wat zij is en nog veel meer. Dat weet je ook, Peter. Ze halen mijn moeder Lees meer…
Lewis is naast een erg aanwezige arrogante kwal, ook nog eens het liefje van mijn zus. Soms vraag ik me af uit welke van misselijkheid doordrenkte bodemput ze hem heeft opgevist, want één blik op zijn meesterlijk fitte body –bemerk het sarcasme- doet vermoeden dat hij zo’n type is dat meer baard dan ballen heeft. Nochtans beweert Loewies bij hoog en laag dat [i]size doet matter[/i], zijn alle apothekers en apothekeressen in L. op de hoogte van zijn maat onder de gordel en denkt hij serieus na over een belegging bij een XLLL-condoombedrijf. Ik neem me voor hem ooit een schrijverscarrière met ‘Neuken voor maxi’s’ aan te bevelen, maar gezien hij de laatste tijd in staat is om me ter plekke neer te knallen bij het zoveelste uitlach-lachje, hou ik me nog even in.
Het buurvrouwenwijf dat me al jeugdlang terroriseert heeft een nieuwe jas. Haar adidassenpracht – waar op mij na de helft van de wereldbol mee rondloopt – heeft na vijfendertig jaar huwelijk ook haar beste tijd gehad. Waarschijnlijk krijgt ze er in een rommelwinkel nog hooguit een symbolische euro voor, blijft het jasje eeuwiglang in de stoffige rekken liggen tot het finally rechtstreeks Zimbabwe geschoten wordt.
[i]voor Aloïs[/i]
Het is herfst en de geur van barbecue vult deze doodlopende straat. Ik hou niet van beide. Herfst is bijna winter en –geef toe- niet meer dan een vlaag van lelijk gesneuvelde bladeren. Bovendien maakt de beperkte eindigheid van het straatje – dat walgelijk perfect weerspiegelt in mijn raam -, me nooit dolgelukkig. Een venijnig brandend zomerzonnetje wel. En jurkjes met simplistische bloemen.
Soms vraag ik me af of hij niet stiekem naar mij achter de wolken lonkt. Of hij geen zuchtend zomerwindje is dat in crescendo de vijand van bloemen, parasols en uiteindelijk ook mensen wordt.
Dit is mijn briljante 2009-leven. Mijn hobby’s zijn: van mezelf houden, langpootmuggen vangen, in de spiegel met mezelf flirten, Vlaamse vlaggen ophangen, ergerlijke liedjes à la ‘heb je even vo…’ opdrammen, jouw telefoon opbellen, Piet Piraat-kereltjes en K2-meisjes entertainen en frietjes met bitterballen bestellen.
Co-column geschreven door Axelle en Mien
Ze is mijn liefde voor het leven. Ze waakt en slaapt als een goede huismoeder en vormt menig inspiratie om tot wat zich in hogere kringen cultureel erfgoed laat noemen. O jij edele taal, gespeend van keeskreten en truusgeschreeuw, wat hou ik van jou. Haar verliezen is als een eeuwig durend spel verstoppertje: staren in een Claustoekomst, tot niets dan een gruwelijk titieddatuutis overblijft.
Het is donderdag. Ik breek voor één keer met de egocentrische sleur in mijn leven en vraag me een seconde lang af waar de meerderheid van de mensheid zich nu mee bezighoudt. Zelf heb ik net een half uur achter mijn wegloophond lopen zoeken. Met zomersblauw kleedje, geen schoenen en wanhopige blik trok ik op pad en zelfs de buurvrouw die me een half jaar geleden op de hoek van de straat bijna ramde met haar [i]eightiesfietsje[/i] keek me diepwenkbrauwenfronsend aan.