Het is donderdag, maar het voelt als maandag. Je weet dat ik vandaag met moederlief naar het ziekenhuis ga. Een onschuldig ‘knikkertje’ dreigt onze levens overhoop te gooien. Zij is bang. Ik ben alles wat zij is en nog veel meer. Dat weet je ook, Peter.
Ze halen mijn moeder op voor een scan. We spreken elkaar nog even lijfelijk moed in. Haar ogen fluisteren dat alles goed komt en net dan piept mijn telefoon.

Mijn hart zegt dat jij het bent, Peter. Ik zie je naam en hij omarmt me zoals alleen jouw naam dat kan. Mijn moeder verdwijnt samen met een roodharig dametje achter de hoek. Ze praten honderduit en hun gelach weergalmt in de kale ziekenhuisgangen. Ik nestel me in een oncomfortabel plastic stoeltje en open verwachtingsvol je bericht.
Je schrijft dat je van me houdt, maar dat je niet verder met me wil. Een gevoel van misselijkheid overvalt me. Dit is mijn Peter niet. Het dringt niet door.

Ik dwaal in de kille gangen, op zoek naar een toilet. De bijhorende spiegel is getuige van de woede en het verdriet in mijn ogen. Mijn gedachten flitsen naar onze laatste zondag. Samen hangmat-hangen: gin-tonics drinken en elkaar eindeloos liefhebben ’totterdood’. Dat had je mij beloofd.
Jij gaat me niet breken, Peter. Ik kom hier sterker uit. Maar iets zegt me dat het nu al verrekt veel pijn doet.

Categorieën: DiversenLiefde

axelle

“I am good, but not an angel. I do sin, but I am not the devil. I am just a small girl in a big world trying to find someone to love.” ― Marilyn Monroe

6 reacties

NicoleS · 6 augustus 2016 op 13:24

Twee verdrietige gebeurtenissen. Hoop dat het goed gaat je moeder. Goed geschreven. Graag gelezen.

Meralixe · 6 augustus 2016 op 14:30

Ik schreef bijna welkom op column x maar wat blijkt? Je hebt reeds een column x verleden waar ik eens snel doorheen gebladerd heb, op zoek naar de bevestiging dat je ook Vlaming bent… Is dat zo?
Nu, een kleine tien jaar later, schrijf je dit mooie stukje.
Kijk, nergens schrijf je dat Peter zijn moment wel uitgekozen heeft om je te dumpen en toch verplicht je de lezer dit te zo denken. Dat zijn van die verhalen tussen de lijnen waar ik bij wijlen jaloers op ben.

Mien · 6 augustus 2016 op 15:53

Vanouds mooi klein groot geschreven. Geraffineerde titel. Fijn je weer hier te lezen Axelle. Meer van dit graag.

Arta · 6 augustus 2016 op 19:58

Jij komt hier zéker sterker uit, Axelle!

Fijn om je weer te lezen hier. Je hebt zo’n bijzondere schrijfstijl.

Mooi, triest doch krachtig(!!) stuk!

Bruun · 7 augustus 2016 op 21:01

Ik ben redelijk nieuw hier en kende je nog niet. Wat een aangename kennismaking was dit. Je hebt een prachtige schrijfstijl en hebt me geraakt met je verhaal. Complimenten.

Fugazi · 7 augustus 2016 op 21:12

2 pijnlijke gebeurtenissen gevangen in een paar bijna penseelstreken. Sterkte. Ik ben nieuw hier maar ga vast meer van je lezen

Geef een reactie

Avatar plaatshouder