Het was een graad of vijfentwintig. ’s Avonds laat ergens in Sevilla. De kroeg was klein en gammel. Plafond en kozijnen werden zichtbaar gestut door roestige steunen. Ook de barkeeper, een man op leeftijd, bewoog zich moeizaam. Met zijn overhemd half open en smoezelige vaatdoek over de schouder vond hij, evenals een tweetal op het oog vaste gasten, steun aan de bar. Hij was zwaar, kortademig. Vanachter zijn dikke brillenglazen waren het vochtige, vermoeide ogen die je kort aankeken. Over het algemeen was dat lang genoeg om contact te maken en tot een bestelling te komen. Na iedere afgeronde bestelling ging de smoezelige vaatdoek even over zijn bezwete voorhoofd.
De drank was een euro en werd in ranjaglazen geschonken. Druk was het niet.

In die ogenschijnlijk wat deerniswekkende omstandigheden pakte een van de aanwezigen, een onopvallende jongeman, zijn gitaar en begon rustig te spelen. Soepel bewoog hij zijn vingers over de hals van de gitaar. Niet al te nadrukkelijk, enigszins verlegen zelfs. Zij schoof later aan. Zij, ze kwam van buiten. Op zijn muziek begon ze zachtjes te zingen. Voorzichtig, kwetsbaar, twijfelend. Ze zocht en woog de tonen, wiegde de akkoorden, vond aansluiting. Op haar zingen speelde hij, iedere afslag die zij nam gemakkelijk volgend.
Mijn Spaans was ontoereikend om haar teksten echt te kunnen begrijpen maar het klonk oprecht, liefdevol en melancholisch. Ik liet mij gemakkelijk meeslepen.

De tijd, ach de tijd. De ranjaglazen vulden zich. De nummers vloeiden in elkaar over; onderscheidden zich nauwelijks van elkaar. Ik keek haar aan en glimlachte.
Kitsch dacht ik. Aandoenlijk aardig wel, maar kitsch.
Ze glimlachte terug.
Het was laat realiseerde ik mij. Laat en wankel.

Categorieën: Algemeen

2 reacties

Karen.2.0 · 13 januari 2018 op 12:30

Weemoedig stuk, zie de setting voor me, de tapas zijn meestal van prima kwaliteit in dat soort tentjes (al doet de beschrijving van de eigenaar/barman je alle lust vergaan).

Arta · 13 januari 2018 op 23:02

FranK, wat fijn om je weer te lezen!
Ik vind dit stuk wonderschoon, bijna teder geschreven. Jouw oog voor detail is fenomenaal! 🙂

Geef een reactie

Avatar plaatshouder