Na een hectische tijd een stille avond… alleen. Mijn hoofd is vol, mijn lichaam is moe. Te veel gewerkt, te weinig gevreeën. Ik kan niet tegen het licht en geluid van de televisie. Na enkele minuten naar een lege televisie te hebben gekeken, besluit ik dat ik iets anders moet doen. Ik wil naar buiten, maar wil geen mensen zien, geen geluiden horen. Ik zou door het bos moeten lopen, dat is dichtbij, maar ik zou me opgelaten voelen. Ik heb toch geen hond? Ik moet een bezigheid vinden om tijdens het wandelen te doen. Je gaat toch niet zomaar rond slenteren? Ik heb nooit gerookt, maar ik hou van de geur van sigaren. Vriendjes hadden altijd sigaren. Ik voel me een beetje rebels, als een puber. Ik loop naar het benzinestation, de slechtste plaats om sigaren te kopen. Ik besluit met roken te beginnen. De smaak ken ik alleen van zoenen met sigarenrokers. Ik zou niet eens weten hoe een normale zoen smaakt, realiseer ik me. Roken zou buiten moeten gebeuren, lopend in het bos. Ik trek de deur achter me dicht en probeer in de wind een sigaar aan te steken. Een lucifer, eerst de zwavel laten verbranden, de sigaar ronddraaien en trekjes nemen. Dit is pas multi tasking. Ik neem een flinke trek…

Wham… alsof iemand me vol op mijn mond zoent. Zoenen heeft altijd naar sigaren gesmaakt, maar nu smaakt sigaar naar zoen. Gentleman like, gepassioneerd, maar toch gedoseerd. Mannelijk, toch subtiel. Flarden herinneringen en dromen flitsen voor mijn ogen. Mijn knieën worden week, maar hij vangt me op, druk me tegen zich aan. Vier handen betasten twee lichamen. Niet onderzoekend of onzeker, maar stevig quatre main spel. Handen onder mijn shirt, handen onder mijn rok. Al zoenen knoop ik langzaam zijn overhemd open. Ik laat mijn handen over zijn borst gaan, over zijn rug. Ik voel de klamte tussen zijn schouderbladen. Hij is gespierd, maar toch zacht.

Ongeduldig stop ik met het open knopen van zijn overhemd. Wat volgt is het geluid van scheurend katoen en knopen die op de grond vallen. Ik word opgetild, op een bed gelegd. Het is een anonieme man, een combinatie van alle beste eigenschappen van exen en dromen. Perfect met een vleugje realisme. We blijven zoenen, terwijl ik zijn broek open maak. Langzaam komt hij bovenop me liggen. Ik geef me volledig over. Ik ga te veel op met wat ik voel om initiatief te kunnen nemen. Mijn hersenen zijn uitgeschakeld. mijn hart bonst in mijn gehele lichaam. Zijn handen zijn overal. Hij komt in me. Bij de eerste paar stoten kom ik tot een lang en heftig hoogtepunt. Het overvalt me. Ik ben buiten adem. Ik voel mijn bloed als een hete stroom door elke ader afzonderlijk stuwen.

Flarden van het subtiel wisselen van positie, farden van nog meer orgasmes, flarden van een torso glimmend van mannenzweet. Ik doe mijn ogen open, alle flarden schieten weg. Ik sta alleen… in het bos… en gooi mijn peuk in het gras.

Categorieën: Liefde

10 reacties

Avalanche · 18 augustus 2010 op 13:17

Roken mag dan dodelijk zijn, het is in ieder geval uitstekend voor de fantasie. 😉

LouisP · 18 augustus 2010 op 13:32

A.
mooi, opwindend,…ik krijg dat gevoel bij kauwgum,

gr.
L.

sylvia1 · 18 augustus 2010 op 15:16

Gelukkig heb ik een hond…

dokterblues · 18 augustus 2010 op 16:26

Geen slap verhaal, maar vol expansie.

Ik begin een sigarenzaak!

pally · 18 augustus 2010 op 16:38

[quote]Zoenen heeft altijd naar sigaren gesmaakt, maar nu smaakt sigaar naar zoen.[/quote]
Heel leuk gevonden. Een originele column! Jammer van de ontbrekende letters, hier en daar, in cruciale zinnen.

groet van Pally

Libelle · 18 augustus 2010 op 21:54

Een sigaar in eigen doos.
Als mijn slokdarm gaat tintelen en ik bijna verticaal ga lezen van gulzigheid, dan mis ik een, twee letterkes niet.
Pas op voor bosbranden.

Kok · 19 augustus 2010 op 00:20

Mooi en leuk verhaal. Nooit geweten dat sigaren dat kunnen oproepen bij een vrouw en ik rook ze al een tijdje 😉

Damn girl, why have we never met?

Nimrod1979 · 19 augustus 2010 op 02:40

Wel een lekker stuk. Ik vind jou trouwens een mysterie, wist je dat?

Anti · 19 augustus 2010 op 09:10

lekkere eigen stijl, opwindende column. Maarre pas je wel op voor bosbranden.

Andreacolumn · 19 augustus 2010 op 09:27

Mensen, bedankt voor de lieve complimenten. Ik zal een beetje op mijn spelling gaan letten, maar de zin die je aanhaalt was wel echt zo bedoeld.

Het bos is niet in de brand. No worries (nee, het bos niet, hahaha).

Geef een reactie

Avatar plaatshouder