Sjongehee

“ Ik ben er nog niet klaar voor, zit nog te veel op slot” fluistert ze terwijl ze haar arm om zijn grote, klamme lijf slaat. Even daarvoor had hij haar tot een zeldzaam hoogtepunt gebracht. Ze was verbaasd dat ze dit had toegelaten. Dat ze hem maar ook zichzelf deze intimiteit had gegund.

Ergens in het gesprek dat ze hadden moet er een schuifje open zijn gegaan. Van haar vele schuifjes zat deze al een tijd vastgeroest. Er moest een woord zijn geweest, een blik of een aanraking dat als cola de aangetaste laag had doen oplossen. Plotseling was ze razend benieuwd geweest naar zijn lichaam en naar hoe het zou voelen om aangeraakt te worden door hem.

Zijn gereserveerde bewegingen en de vele malen dat hij ‘sorry’ zei gaf hem een aarzelend voorkomen.  Het leek alsof hij geen fouten kon permitteren. Alsof hij bang was dat bij één misstap het boek uit zijn handen gerukt zou worden en hij het einde nooit zou weten. Zij noemde hem spastisch.

Ze vertelde hem dat juist zijn verontschuldigen hem van de ontknoping afhielden. Dat alleen bij de waarheid echt contact ontstaat. Hij werd daar wat ongemakkelijk van maar beloofde plechtig geen sorry meer te zeggen.

“ Maar Poppy, als ik je nou onbedoeld pijn doe? Per ongeluk mijn elleboog in je maag stoot als we in een rij staan bij de supermarkt”. Het idee dat ze hem geen man van zijn woord zou vinden bezorgde hem meer vrees dan overbodig excuses te maken.
“ Dan zeg ik ‘auw’ en aai jij over mijn buik” grinnikte ze. “ Geen sorry meer vanaf nu, ik wil het niet meer horen”.

Hij trekt haar arm dichter tegen zich aan en hijst het dekbed op tot aan zijn oksel. Ineens beseft hij dat het die arm was waar hij naar had verlangd. Niet naar het kneden van haar borsten, het zien van haar geschoren venusheuvel of het intense gevoel van het orgasme. De omhelzing geeft hem meer voldoening en de warmte die haar lichaam tegen zijn rug uitstraalt maakt hem rustig. Hij voelt zijn spieren ontspannen en zijn hoofd langzaam leeg lopen.

“ Hoor je wat ik zeg, Max?”.
Zachtjes aait ze over zijn borsthaar.
“ Max?”
Even kijkt ze voorzichtig over zijn schouder. Dan trekt ze bruut haar arm terug en slaat op zijn schouder.
“ Max!”
“ Slaap je nou, Max? Ik ben tegen je aan het praten.” Geërgerd trapt ze de dekens van zich af.
“ Trouwens, jij vroeg iets. Daar gaf ik antwoord op. En dan val je gewoon in slaap? Sjongehee.”

Ze gaat overeind zitten, slaat haar armen om haar knieën en kijkt verbolgen om zich heen. Ze ziet de twee kleine glaasjes op het nachtkastje staan. De één leeg, de ander nog vol. Zij had als eerste een slok genomen en hem laten drinken uit haar mond. De wodka had op hun tongen gebrand en de hartstocht aangewakkerd.  In woeste golven van gulzigheid hadden ze zich met de stroom laten meevoeren. Aan het tweede glaasje waren ze niet toegekomen.

“ Oh, so… nee, nee, geen sorry..eh “ stamelt hij en probeert zijn lome lijf om te draaien. Extra langzaam, zodat hij zichzelf tijd geeft om het geheugen af te gaan.  Hij zoekt naar haar precieze woorden maar de herinnering aan haar arm neemt meer ruimte in.

“ Je hebt me niet gehoord, hè?” zegt ze beschuldigend “ Of wel?”. Even hoopt ze dat hij het echt niet gehoord heeft. Ze heeft spijt van wat ze gezegd heeft. Vooral spijt omdat ze hem er nu wakker voor maakt. Nu wordt het een ding. Een issue. Alsof het de alleszeggende clou was van een misdaadroman.
Eigenlijk waren het gesluierde woorden. Tekst waarmee ze zichzelf in een mist kon verbergen. Uitstel kon krijgen van datgene waar ze het meest bang voor is.

“ Jawel, jawel, ik weet het nog. Ik hoorde je wel. Maar is niet iedereen weleens een sleutel kwijt?” Hij kijkt haar plagerig aan en legt zijn hand tussen haar benen. Haar zachte huid doet hem weer verlangen.

Haar armen glijden van haar knieën en ze laat zich onderuit glijden om hem te ontvangen. Ze voelt hoe de lust haar wazige gedachten verjaagt en de knip weer verschuift. Ze streelt zijn rug en kijkt hem vertederd aan.

“ Je hebt gelijk” zegt ze zacht met een bijna onverstaanbaar ‘sorry’ erachteraan. Hij glimlacht, kust haar en voelt hoe open ze is. Open voor hem.