Slangen eten en ratten vangen

De mensen die leefden in de 14de eeuw wisten niet dat de pest en andere ziekten zoals tuberculose worden verspreid door ratten, meer bepaald door de vlooien die leven in de pels van die ratten. De meeste Indonesiërs wonen in dorpen (in de kampung, zegt men hier) en ook zij weten niks over de schadelijke invloed van ratten. De mensen die gestudeerd hebben weten dit natuurlijk wel.

Die eenvoudige dorpelingen doden elke slang die zij in de rijstvelden vinden, of ze verkopen de levende slang aan een restaurant. Het dringt niet tot hun door dat die slangen de grootste rattendoders zijn. Natuurlijk zijn die slangen zeer giftig en elk jaar sterven een aantal mensen aan een slangenbeet.

Nochtans zijn die slangen heel schuchter en zullen alleen bijten wanneer ze uitgedaagd worden of wanneer men er op trapt.

Ik mag die slangendodende dorpelingen niet te veel beschuldigen, want af en toe eet ik wel eens zo?n slang. Gewoonlijk neem ik dan een toerist mee, want het is leuk om de reacties van een nieuwkomer te zien.

In een restaurantje staan een hoop glazen bakken met levende slangen. Je kiest er drie uit. Gewoonlijk heeft men een aantal Koningscobra?s in voorraad. Die slangen zijn niet alleen zeer giftig, ze spuwen ook een straal speeksel naar je ogen, waardoor je tijdelijk of permanent blind wordt, dat hangt af van de hoeveelheid spuwsel. Zo?n slang mist nooit. Het spuwsel komt altijd precies in één van je ogen terecht.

Het meisje van het restaurant (eigenaardig, maar het zijn altijd meisjes die dit soort werk doen) zet dan ook een duikersbril op alvorens ze de slang uit de bak haalt.

Het meisje pint zo?n slang achter de kop vast met een gevorkte metalen stok, en grijpt dan de slang achter de kop vast. In één vloeiende beweging hakt zij de kop af, en laat het bloed in een groot glas druppelen.

Drie slangen geven een half bierglas bloed. Dan peutert zij de gal uit elke slang en knijpt die uit in het glas. Bij dat mengsel van bloed en galvocht voegt zij arak (alcohol gestookt uit rijst) en krokodillenpenis juice.

De penis van een krokodil wordt namelijk bewaard in een grote fles gevuld met arak en allerlei kruiden. Die penis begint een beetje te ontbinden en zorgt voor een speciale smaak en ? naar het schijnt ? vitaminen.
Een koffielepeltje van dit brouwsel gaat ook bij de slangenbloedcocktail, en dan drink je alles in een paar teugen leeg. Dat is dus het aperitief.

Een kwartiertje later begint dit aperitief op je in te werken. Je wordt gegarandeerd geil, want die cocktail is een afrodisiacum.

De rest van de slangen wordt verwerkt in een soepje met gember, nog andere exotische kruiden en spinazie. Het smaakt heerlijk. De stukjes slang die in de soep drijven zijn wit van kleur en de smaak ligt ergens tussen vis en kip. Ik vind het gezond en lekker eten.

Vorige maand was er een slang in mijn keuken en ik vond het fascinerend om te zien hoe mijn Balinese meid daarmee omging. Ze zei tot de slang : Ga maar weer weg, we willen je geen kwaad.
En de slang ging weg.

Natuurlijk is mijn meid een Balinese en niet Javaans, en daar ligt het verschil. De meeste Javanen zijn moslims en de Balinezen zijn hindoes.

Voor de moslims is een slang nog altijd een gevaar dat beschreven is in de Koran in de stijl van de Bijbel en Adam en Eva.

Wegens het droogseizoen en de rijstoogst, vinden de ratten nu, in de maand juni, geen eten meer.
Toen ik drie dagen geleden wakker werd vond ik een ruine in mijn keuken. De ratten waren op de schabben gekropen en ze hadden jampotjes omlaag gedonderd, en ook een aantal flessen en pakjes spaghetti, kortom, mijn keuken lag vol glassplinters en etensresten.

Een Australische vriend gaf mij een elektronisch doosje dat men in het stopcontact kan steken en dat een toon produceert die mensen niet kunnen horen, maar die zeer onaangenaam is voor ratten.
Het doosje had drie pinnen voor een Australisch stopcontact dus ik moest een adaptor kopen.
De volgende dag bleken de ratten nog altijd aktief.
Waarschijnlijk begrepen de Indonesische ratten die Australische toon niet.

Uiteindelijk heb ik ?Lem perangkap tikus? gekocht.

Meer dan drieduizend Indonesische woorden zijn afgeleid van het Nederlands, dus ?lem? betekent ?lijm?, zoals ?knalpot? en ?asbak? en zovele andere Indonesische woorden uit het Nederlands komen, maar de bevolking weet niet meer dat die woorden uit het Nederlands komen. De koloniale tijd is al zo lang voorbij.

Lem perangkap tikus betekent dus : lijm om ratten te vangen of : een rattenval met lijm.
Het is een plankje vol met lijm. In het midden legt men een stukje kaas of wat rijstkorrels als aas.

Op de verpakking zie je een olifant die zijn poot in die lijm steekt en zijn poot er niet meer kan uit trekken.
Die tekening is dus duidelijk bedoeld om aan te tonen dat een rat die het wagen zou een poot in die lijm te zetten er zeker niet meer uitgeraken zal.

Gisteren heb ik zes ratten gevangen. Ze zaten vast op die lijm. Ik heb ze allemaal in een grote emmer verdronken. Weer een aantal ziektebrengers dood.

Als ik nu eens een niet-giftige python slang als huisdier zou houden ? Er zouden geen ratten meer veilig zijn in mijn huis.