Slingers

Mijn vriendin was een week geleden jarig. Een cadeau was ik vergeten. Ik had geen gebrek aan geld, gewoon vergeten. Haar verjaardag zelf was ik niet vergeten, tenminste, dat dacht ik tot de avond ervoor.
“Moet je niet iets tegen me zeggen?” vroeg mijn vriendin net na middernacht.
Ze deed dit zonder enige verontwaardiging maar met de meest schattige en uitdagende humor. “Ik hou van je..” zei ik , met dezelfde vertrouwde uitspraak als altijd, het soort uitspraak wat betekenis kan geven aan een zin die anders hetzelfde klinkt als een antwoord op de vraag van een medewerker van Burger King of je mayonaise of ketchup bij je patat wilt. “ Nee..” zei ze, nog steeds als een engel.
“Je bent het mooiste meisje ter wereld!” zei ik vastberaden, ik wist zeker dat het zoiets moest zijn. Dit soort uitspraken gaan er bij ons na 3 jaar nog steeds aan de lopende band doorheen, niet als goedmakertje, en komen altijd recht uit het hart. “Neeejj…” zei ze speels, de klank van haar nee was hoger en langer uitgerekt, net als kinderen die ontkennend antwoorden als je hun leeftijd verkeerd raadt.
Na een stilte die iets te lang was volgens de veranderde uitdrukking op haar gezicht, realiseerde ik het me. Niet alleen dat ze jarig was en ik dit vergeten was, maar ook dat ik geen cadeau voor haar had.Ik had vrijwel al mijn geld alweer uitgegeven aan dingen die nu zo nutteloos leken.
De week ervoor had ik gedacht dat ik tijd en geld zat had om een cadeau te gaan zoeken en dat andere zaken voor gingen. Plots voelde ik me een hedonist, iets wat ik op een ander moment niet had berouwd.
Ik sprong op en feliciteerde haar ontelbare keren in elke mogelijke bewoording. “Natuurlijk! schatje..” zei ik, alsof ik haar verjaardag (en cadeau) niet was vergeten maar simpelweg niet realiseerde “dat het al morgen was”
Ze wist al dat ik geen cadeau voor haar had, niet omdat ze ons hele appartement had doorgespit of informatie bij vrienden of familie had ingewonnen, maar omdat ze me kende. Niet dat ik een type ben die de verjaardag van zijn vriendin makkelijk vergeet, mijn reacties zijn simpelweg een open boek voor haar. Op het moment dat ik was opgesprongen en haar iets te enthousiast was begonnen te feliciteren wist ze meteen dat ik haar verjaardag in zijn geheel was vergeten, inclusief cadeau.

De volgende dag ging ik ’s ochtends boodschappen doen en kwam bij een rek met allemaal verjaardag artikelen. Ik was dolblij en had meteen mijn keuze gemaakt, tweemaal eenzelfde pak slingers, een setje roze kartonnen bordjes met daarop drie bekende Disney dames, felgekleurde kaarsjes, en cocktailprikkertjes. Bij de bordjes en kaarsjes hoorde een taart en bij de cocktailprikkertjes wat blokjes kaas en augurken, ik kon helaas geen geschikte worstjes vinden. De prikkers met kaas en augurken had ik normaal gesproken niet overwogen, maar nu leek het me een leuke verrassing. Dit omdat mijn vriendin laatst, na even kort en twijfelachtig op een tandenstoker (de bekende van Johnson&Johnson) te hebben gekauwd aan mij vroeg “Hebben we niet van die tandenstokers zonder smaakje? Daar kun je van die leuke kaasblokjes enzo op doen”
De taart werd er een van de slagroomvariant met goedkope mokka versieringen als gepretendeerde smaak. Iets anders was er niet op dat moment. Vol trots was ik op weg naar huis, dit zou alsnog een feestje worden, beter laat dan nooit. Eenmaal thuis beval ik mijn vriendin om een kwartier in de slaapkamer te blijven en onder geen beding naar buiten te komen, tot ik haar zou roepen.
Ik hing de slingers op, waste bestek af, zette de taart en bordjes klaar, stak het aantal kaarsjes corresponderend met haar leeftijd in de taart en brandde met liefde mijn vingertoppen aan de vlam van mijn aansteker die geen veilige afstand bood. Toen alles klaar was mocht mijn vriendin naar de woonkamer komen. Ze was blij, heel erg blij. Ze vertelde me meteen dat ze als kind nooit slingers heeft gehad op haar verjaardag en ook nooit een taart met kaarsjes om uit te blazen. Er kon geen betere eerste keer zijn want ze blies alle kaarsjes in één keer uit, iets waar je op jongere leeftijd nogal eens de hulp van je ouders bij nodig hebt. We smulden van de taart al hadden we beiden geen trek, dit was immers een feestje. De augurken en kaasblokjes sneuvelden die avond afzonderlijk van elkaar en zonder gebruik van de cocktailprikkers die overigens wel dankbaar waren ontvangen. De volgende dag kreeg ik op mijn donder toen ik de slingers naar beneden wilde halen. Ze moesten blijven, voorlopig nog heel lang zei ze.
Af en toe zag ik mijn vriendin de slingers innig beetpakken op de plek waar ze erbij kon, als een klein meisje met een boa die dit meer ziet als een knuffel dan een mode accessoire. Alleen mijn vriendin doet dat soort dingen.
De slingers hangen nog steeds en de cocktailprikkers wachten geduldig af op het volgende feest.