Communiceren houdt meer in dan een stem horen en een stukje stof zien bewegen in het ritme van ademtocht. Moet dat de juffrouw van mijn dochtertje worden? Een masker waarop niet is af te lezen of juffrouw lacht, boos is, verdrietig kijkt? Ditmaal begin ik met een vraag. Wie weet hoe een gesluierde moslimvrouw een rekening opent bij dé bank? Ik weet het in ieder geval niet. Feit is dat de deur hermetisch gesloten blijft als ik met een zonnebril op voor de deur sta. De camera blokkeert de deur zolang er geen herkenbaar gezicht in beeld komt. Zou haar man over het geld gaan en als enige de rekening mogen beheren?
Een pasfoto. Hoe zou ze daar opstaan? ‘Sorry mevrouw, u kunt de grens niet passeren, want dit bent u niet. Op de foto is de sluier zwart en u draagt een paarse.’ Ook afgezaagde discussies op Schiphol behoren tot het verleden. Dat een vrouw bij hoog en bij laag beweert de vrouw op de foto te zijn en de marechaussee volhardt in zijn standpunt dat het een paspoort van een heel andere vrouw is. Eén foto duizend keer gekopieerd past immers op de paspoorten van een heel leger aan gesluierde vrouwen. Hooguit met pen een brilletje intekenen.

Met hoofddoekjes heb ik totaal geen probleem. In Osdorp ben je er sowieso snel aan gewend. Laatst las ik in het Parool dat Albert-Heijn-klanten het er niet zo ophebben. Welnu, ik koop daar ook wel eens wat. Het personeel heeft daar niet zelden een hoofddoek op en ik vind dat prima. Eén mevrouw daar spreekt nog beter Nederlands dan ikzelf. Accentloos. Is superbeleefd tegen klanten. Let eens wat beter op die hoofddoeken, er zitten prachtige exemplaren bij en ze zijn vaak kunstig omgebonden. Alleen die maffe AH-jasjes, die mogen wat mij betreft vanaf morgen uit. Wat mij opvalt is dat veel mensen als het over moslims gaat meteen over hoofddoekjes beginnen te klagen. Zijn die dingen dan zo erg? Deze week loopt Nederland massaal met mutsen op het hoofd, en niet alleen buiten op straat. Is dat dan zoveel anders? Of zijn wij daar gewoon wat meer aan gewend… En zijn die hoofddoekjes die mijn oma vroeger droeg, zoals zoveel oudere vrouwen die tot op de dag van vandaag dragen, dan zo mooi?

Het is moeilijk, ik geef het toe, want waar leg je nu de grens. Hoe lang mag een hoofddoek zijn? Wanneer verandert een hoofddoek in een sluier? Wat kan nog wel en wat kan niet meer. Moeilijke vraagstukken, een consequentie van onze open wereld en de vrijheid waar wij bijna niet meer bij stilstaan. Zonder vrijheid is het alléén a of alléén z en bestaat er niets tussenin. Van hogerhand wordt dan bepaald dat het a moet zijn en niets anders. Geen discussie. Wel lekker makkelijk. Maar leuk?

‘U kunt mij toch verstaan, wij communiceren toch, daarnaast, u ziet mijn ogen toch nog?’ hoorde ik een gesluierde vrouw daarnet in een discussieprogramma verbolgen zeggen. Inderdaad, maar ik had het idee naar een grammofoonplaat te luisteren en naar een doodse etalagepop te kijken. Communiceren houdt meer in dan een stem horen en een stukje stof te zien bewegen op het ritme van ademtocht. Moet dat de juffrouw van mijn dochtertje worden? Een masker waarop niet is af te lezen of juffrouw lacht, boos is, verdrietig kijkt? God had ons geen gezicht gegeven als we er niet naar mochten kijken, denk je ook niet?

Trouwens, er bestaan sluiers en sluiers. Sommige vrouwen, hoge uitzonderingen ook in Osdorp, bekijken de wereld vanachter gaas. Zelfs de ogen zie je niet. De grootste cultuurschok kreeg ik afgelopen zomer, toen midden in een hittegolf een vrouw (denk ik althans, zichtbare bewijzen waren er niet) geheel verborgen onder zwart stof met een reepje grijs gaas voor de ogen, naast haar in spijkerbroek en t-short gehulde man liep.
De discussie is losgebarsten en raast nog weken lang over ons land. Laten we het deze keer kort houden. Prima als je gesluierd door het leven wilt. Die vrijheid geven wij je. Accepteer dan wel de consequentie. Er bestaan beroepen waar je dan niet voor in aanmerking komt. Dat heet oorzaak en gevolg. Ook ik heb daar mee te maken, bij elke keuze die ik maak. Als jij de vrijheid neemt te kiezen voor een sluier, leg anderen dan niet de verplichting op dat overal en altijd te moeten accepteren. Vrijheid is als een mes dat snijdt aan twee kanten.


Kees

Zelfstandig schrijver en fotograaf

5 reacties

Kees Schilder · 12 januari 2003 op 18:33

Inderdaad een belangrijk discussiepunt, Kees.
Ik vraag me eigenlijk af wat er zou gebeuren als ik ineens plompverloren, uitsluitend gekleed in een luier, een Moskee zou binnenlopen.En me dan beroepen op mijn seksuele geaardheid. 😛

Kees · 12 januari 2003 op 19:25

Waar ik mij over verbaas, is dat mensen die zichzelf [u]beperkingen[/u] opleggen, meestal vanwege een geloofsovertuiging, erg veel stampij kunnen maken omdat ze zich daardoor [u]beperkt[/u] in hun mogelijkheden voelen.
En over die luier… dat moet ik nog even op me laten inwerken 😉

gast · 3 april 2003 op 21:39

Heey Kees Krick,

Interessante column.

Wat betreft de consequenties, ja dat is inderdaad wat deze moslima’s moeten begrijpen.. Het blijft voor mij een moeilijke kwestie..Maar ik geef ze het volste recht een sluier te dragen en ik hoop dan ook dat de toekomst er voor hen rooskleuriger uit gaat zien.

Hetzelfde denk ik over de zogenaamde Gothics, ik neem aan dat jullie ongeveer weten wat het begrip inhoudt, deze kleden zich ook op een zeer onderscheidende manier.

Een leuke belevenis….tijdens een kwartfinale van het Lagerhuis waar ik aan meedeed:

De jongen ‘een Gothic’ werd door velen merkwaardig aangekeken en ik merkte dat niemand echt op zijn reacties inging.
Waarschijnlijk was het niet mogelijk met hem te communiceren, daar zijn ogen donker waren gemaakt met kohlpotlood. Ik sympathiseerde zijn houding enorm, hij was erg rustig en maakte op beleefde en zeer talentvolle wijze goede opmerkingen.

Hij won!

Ik hoor de debateerders nog steeds fluisteren “ja hoor, dat zo’n rare figuur gewonnen heeft” “wat een mafkees” “Hahaha, wat een zielig hoopje zwart”

Zelf vond ik het de meest bijzondere student die ik daar ontmoet had.

Zo zie je maar..
Niet iedereen is zoals het lijkt.

En zo is een luierdragende man misschien ook wel heel gewoon..Probeer ze in de moskee maar te overtuigen.
Wellicht kom je dan te weten hoe het voelt om “anders” te zijn (lees een sluier te dragen)
😉

Dit te danken aan de kortzichtigheid van de mens..

Rachida · 3 april 2003 op 21:41

Was ff vergeten in te loggen

It was me.

Groet,

Rachida

Rachida · 3 april 2003 op 21:52

Heey Kees Krick,

Ben ik weer..

Wilde nog ff reageren op het feit dat “mensen die zich ergens in beperken, zich onrechtmatig beperkt voelen.”

Mensen die de regels van hun religie naleven, zien (indien ze met 100% achter dit geloof staan)het niet als een beperking. Ze dragen hun geloof naar buiten uit en dat is eerder een bevrijding! (althans dit geldt voor mij) 😉

Het is ergens in geloven waar je met hart en verstand achter staat. Ergens naar handelen zodat je het onzichtbare waar je in gelooft ook echt ziet. Het is het licht in het duistere..

MVG,

Rachida

Geef een reactie

Avatar plaatshouder