Er heerst een besmettelijke ziekte. Een pandemie. Een virus, dat om zich heen grijpt. Mensen controleren elkaar als de ziekte, ze drijven elkaar tot wanhoop. Sommigen zien het niet meer zitten en maken er rigoureus een einde aan. Dit gaat niet meer goed komen. Overal kijken mensen voortdurend op schermpjes en zien hun directe medemens niet meer staan. Alleen maar bezig met het eigen wereldje. En toch gecontroleerd. Steeds vaker prikkels nodig hebben, totdat er uiteindelijk niets meer te prikkelen valt. Totdat er niets leuks meer aan is. Totdat iedereen er chagrijnig van wordt.

 

Categorieën: Algemeen

G.van Stipdonk

Gerard van Stipdonk. Mijn motto: Wie schrijft die blijft.

8 reacties

Nummer 22 · 26 juni 2018 op 08:11

Precies! De digitale snelweg als eeuwige file van de menselijke geest todat een appende, vingers beroerende fietser zo….. het kanaal inrijdt en jammerlijk vast komt te zitten tussen mede digitale lijkgenoten.

    G.van Stipdonk · 27 juni 2018 op 21:53

    Juist ja, zo ongeveer. Kort en bondig. Die fietser hoort er wel bij ja.

Karen.2.0 · 26 juni 2018 op 14:55

Social media, tja. Can’t live with it and can’t do without 😉

Op tijd uit zetten die mobiel of dat scherm, wil ook nog wel eens helpen tegen besmetting.

    G.van Stipdonk · 27 juni 2018 op 21:55

    Ik vermoed dat ik onderhand de enige Nederlander ben zonder app. Het wordt me wel steeds lastiger gemaakt. Je krijgt het bijkans door de strot geduwd. Slikken of stikken lijkt het soms wel.

Mien · 26 juni 2018 op 21:06

Hoe heb je deze column geplaatst? Toch niet via een scherm mag ik hopen?

    G.van Stipdonk · 27 juni 2018 op 21:55

    Inderdaad Mien. Iedereen raakt ermee besmet. Dat is juist de pest!

van Gellekom · 27 juni 2018 op 07:45

A-sociale media is een beter woord

Geef een reactie

Avatar plaatshouder