Spaart u zegeltjes?

Boodschappen doen bij de buurtsuper, voor mij een dagelijks gebeuren.
Ik kom blijkbaar op een “mannenmoment” want ze vallen me op in de kleine winkel.
Bij de tandpasta staat een oudere man te wikken en te wegen. Hij kan geen keus maken uit de vele soorten tubes en vraagt mij om raad. Ik vertel hem wat mijn favoriete merk is maar daar is de man duidelijk niet mee geholpen. Is het nou rood of blauw wat hij moet kopen. Dubbele of enkele verpakking? Hij vertelt dat de aankoop voor zijn dochter bestemd is. Uiteindelijk kiest hij voor een tube peuterpasta en vindt dat ze maar moet gaan ruilen als het niet naar haar zin is. Ik waarschuw dat het een pasta is voor een kindergebitje maar hij blijft bij zijn standpunt.
Gezien zijn leeftijd, kan zijn dochter geen peuter meer kan zijn maar mogelijk heeft ze zelf kinderen.

Ik sla mijn boodschappen in en sluit aan in de rij, waar een man met een volle mand, mijn aandacht trekt. Wel geteld 15 plastic flacons gevuld met bleekwater schuift hij voor zich uit.
Wat moet je met zo veel bleekwater vraag ik mij af en mijn fantasie begint te werken.
Is hij vrijwilliger bij de voetbalclub en houdt hij de toiletten en de doucheruimte schoon?
Bevoorrading van het winkeltje in het verzorgingshuis? Is het bleekwater in de reclame en heb ik dat gemist?
Blijkbaar vindt deze klant zelf de aankoop ook wat vreemd want hij geeft de kassière een verklaring voor de inhoud van zijn mandje. De terrastegels in zijn tuin hebben groene aanslag en hij moet flink schrobben om dat effectief te verwijderen.
Als het binnenkort mooi weer wordt kan deze man op zijn gebleekte terras aan de koffie.
De klant achter mij grinnikt en zegt zachtjes: “Hij kan na het schrobben meteen de grond afgraven.”

De volgende klant van mannelijke kunne rekent zijn boodschappen af en antwoordt op de standaard vraag: “Spaart u zegeltjes meneer?” “Alles wat je hebt, mijn vrouw spaart alle soorten. Ik durf niet zonder thuis te komen.”

Zo’n echtgenoot kun je om een boodschap sturen.