Sperma met een smaakje

Reclamecampagnes lonen.
Harry Piekema, die vrolijke, kale flierefluiter van een fake AH-bedrijfsleider heeft ’t mooi voor elkaar. Dertig procent van de markt hebben de erven Cees van der Hoeven in handen, hoorde ik vanmorgen. Nog tien procent en de bloeddorstige Mededingingsautoriteit stort zich met haar volle gewicht op m’n kruidenier. Het is er nog even druk als in de gouden tijden van weleer. Die van de voetbalplaatjes. Alleen blijven we verschoond van de veldslagen van de basisschooljeugd achter de kassa.
Met akelige precisie loods ik m’n karretje langs de afdeling Huishoudelijk en even later ligt er een setje rubberen huishoudhandschoenen tussen de halfvolle melk, de-zalm-in-de-aanbieding, de wekelijkse voorraad koffie en de al even wekelijkse 2,5 kilo droogkokers.
Die rubberen handschoenen heb ik nodig. Er moet hoognodig wat geklust worden in de afvoer onder m’n huis. Het spoelwater van de wasmachine op de zolder neemt bij iedere centrifugebeurt al wekenlang voor de duur van minstens een minuut bezit van het ligbad op de eerste verdieping. Een verstoring van de wereldorde die langzamerhand knap begint te irriteren.
Tot zover het huishoudelijke gedeelte.

Het rubber heb ik, eerlijk is eerlijk, eigenlijk nodig voor een bruggetje.
Een bruggetje naar het aloude, beproefde voorbehoedsmiddel. In de zesde klas van de lagere school, tegenwoordig ge-upgraded naar groep 8, hoorde ik er voor het eerst over. Kapotje heette het prozaïsch. God mocht weten waarom. En de meest voorlijke klasgenoten, en dat waren er heel wat, wisten in de tijden waarin ik nog even probleemloos als naïef filosofeerde over de ooievaar, haarfijn te vertellen waar dat op slag mateloos intrigerende gebruiksartikel verkrijgbaar was. En vooral met welk doel dat bij de pappa’s en mamma’s in het nachtkastje lag. Niet bij de mijne trouwens, leerde een snelle inspectietocht door onze ouderlijke slaapkamer. Maar de kijk op m’n ouders werd er wel een stuk spannender op.
Op zomerse dagen trokken ronkende reclamevliegtuigjes hun DUREX, THE BEST THERE IS, nu ook voor mij veelbetekenend over de volgepakte stranden en andere hot spots van het recreatiegeweld.
Zo kwam men nog eens op een idee.

Praktisch een leven lang heb ik er niet naar om hoeven kijken. Mijn dames hadden hun verantwoordelijkheden én bijbehorende maatregelen al genomen zodat er, eenmaal tussen de klamme lappen, zonder die storende formaliteiten meteen recht op de essenties afgekoerst kon worden. Over moderne vindingen als aids hoefden we ons nooit zorgen te maken.
Je hebt ze tegenwoordig in allerlei uiterst prettige verschijningen, zoals de ribbeltjesvorm (wel 4 verschillende hardheden) met frambozen-, toffee- of god mag weten wat voor smaak dan ook.
Aan variatie van het menu geen gebrek.

Condoomreclame. Van alle tijden. Vaak van een zaaddodende fantasieloosheid.
Maar onze oosterburen hebben er toch weer een interessante slinger aan weten te geven. Condooms die het helaas moeten stellen zonder vanille- of aarbeiensmaakje maar intussen zijn ze misschien wel minstens zo smakeloos.
Daar loopt namelijk een campagne voor Doc Morris Pharmacies, waarin Hitler, Bin Laden en Mao optreden.
Spaar de wereld voor een nieuwe van ‘één van de drie’.
Nou is een kostelijk druppeltje gemorst sperma van de behoorlijk morsdode Hitler en Mao een te verwaarlozen risico. Maar Bin Laden?

Zeggen advertenties voor condooms iets over het karakter van een land? Zou er in Nederland een campagne denkbaar zijn voor spermastoppers met de beeltenis van, zeg maar, Andries Knevel, Albert Verlinde, Geert Wilders?
Of nog erger?
We wachten in spanning af.

Bron: adweek Click het linkje voor de volledige ellende