Duistere complotten, bebloede gedachten en gruwelijke moordwapens. Terwijl ik op de bank zit en aan niets probeer te denken. Er is mij gevraagd een stuk te schrijven. Het onderwerp is vrij, maar niets anders schiet mij te binnen en met trillende handen wil ik mij in een reusachtig, gecompliceerd en vreselijk verhaal storten. En nog voor ik begonnen ben met schrijven reis ik al door een land vol vreselijke gedachten. Gedachten die mij herinneren aan krantenkoppen en gedachten die te gruwelijk zijn voor woorden. Ik wil schrijven en mijn gewetenloze gedachten op rood papier drukken, als messen tegen kelen. Ik zou schrijven over broedermoord en over zwarte weduwen. Ik zou schrijven over martelingen en over kerkers. Maar voor dat mijn rode papier gevuld wordt met woorden en verhalen, die nachtmerries opwekken, zie ik het. Een deur in mijn gedachten, die mij naar een geweldig bloedstollend en tragedies verhaal zal leiden, waar ik in zal verzinken en in zal verdrinken, als ik het niet op zal schrijven. De deur is open en hij trekt aan mij. Hij trekt, als een man die door vleeshaken uit een getrokken wordt. Ik wil andere deuren kunnen openen, naar minder vreselijke verhalen, maar die zijn al geopend en kunnen niet opnieuw geopend worden. Ik schrik als ik me realiseer dat ik nergens anders heen kan. Met een klap die ik niet had verwacht en waarvan mijn hart overslaat beland ik in het verhaal. Een verhaal waarin al mijn verhalen tot een gesmolten worden en dat een immense walging naar boven brengt. Een walging die niet te weerstaan is. Mijn lichaam trilt en ik zou dit verhaal willen wegstoppen, zodat het nooit zal worden gelezen en nooit door iemand ontdekt zal worden, maar dat is onmogelijk. Ik moet schrijven.

Ik zit weer op de bank met vellen papier op schoot. Ik kijk naar de letters en woorden die op de vellen verschijnen en gevoelens van medelijden en verachting zaaien in mijn hoofd. Maar de gevoelens horen niet alleen bij het verhaal. Met een vreeswekkende schok dringt het tot me door. Dit is mijn verhaal, mijn levensverhaal. En terwijl deze gruwelijke gedachte door mijn hoofd spookt, vloeit het bloed op het rode papier en beëindig ik mijn verhaal.

Categorieën: Algemeen

4 reacties

Shitonya · 9 september 2007 op 16:50

Mooi omschreven

arta · 9 september 2007 op 20:52

Goedgeschreven column met een origineel onderwerp!
🙂

FatTree · 10 september 2007 op 09:59

Ik vond het inderdaad een aparte column (in de goede zin van het woord). Hij had voor mij sterker geweest als de laatste zin achterwege was gelaten. Voor mij zit de punchline in de zin ‘Dit is mijn verhaal, mijn levensverhaal. ‘.

Mooi geschreven in ieder gaval.

lisa-marie · 11 september 2007 op 13:06

Mooi en goed geschreven.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder