Deze column is te lang, en ik zal er niet zijn om op te reageren. Het is voorwaar zelfs geen column, maar wel mijn laatste inzending. Een van mijn hobbie’s is filosofie, en naar aanleiding van een stuk uit de [url=http://www.telegraaf.nl/buitenland/13818631/Liefde_vaak_op_eerste_gezicht.html]Telegraaf[/url] begon er een discussie, waarin ik de stelling nam dat liefde een natuurlijke drift en instinct is, vergelijkbaar met de vlucht-drang.
Hmz, voordat ik vertrek wil ik een klein stuk achterlaten om over na te denken, die lijnrecht tegenover mijn stelling staat, maar die volledig mijn gedachtengang weergeeft. Onderstaand gedicht is van Edward Douwe Decker, bekend onder het psuedoniem ‘Multatuli’. Uit het hoogtepunt van de Nederlandse romantiek, de passie die de huidige wetenschap en filosofie mist; Saïdja’s zang..
Ik weet niet waar ik sterven zal.
Ik heb de grote zee gezien aan de Zuidkust, toen ik daar was met
mijn vader, om zout te maken.
Als ik sterf op de zee, en men werpt mijn lichaam in het diepe
water, zullen er haaien komen.
Ze zullen rondzwemmen om mijn lijk, en vragen: ‘wie van ons
zal het lichaam verslinden, dat daar daalt in het water?’
Ik zal ‘t niet horen.
Ik weet niet waar ik sterven zal.
Ik heb het huis zien branden van Pa-Ansoe, dat hijzelf had
aangestoken omdat hij mata-glap was.
Als ik sterf in een brandend huis, zullen er gloeiende stukken
hout neervallen op mijn lijk.
En buiten het huis zal een groot geroep zijn van mensen, die
water werpen om het vuur te doden.
Ik zal ‘t niet horen.
Ik weet niet waar ik sterven zal.
Ik heb de kleine Si-Oenah zien vallen uit de klapa-boom, toen hij
een klapa plukte voor zijn moeder.
Als ik val uit een klapa-boom, zal ik dood neerliggen aan de voet,
in de struiken, als Si-Oenah.
Dan zal mijn moeder niet schreien, want zij is dood. Maar
anderen zullen roepen: ‘zie, daar ligt Saïdjah!’ met harde stem.
Ik zal ‘t niet horen.
Ik weet niet waar ik sterven zal.
Ik heb het lijk gezien van Pa-Lisoe, die gestorven was van hoge
ouderdom, want zijn haren waren wit.
Als ik sterf van ouderdom, met witte haren, zullen de
klaagvrouwen om mijn lijk staan.
En zij zullen misbaar maken als de klaagvrouwen buh Pa-Lisoes
lijk. En ook de kleinkinderen zullen schreien, zeer luid.
Ik zal ‘t niet horen.
Ik weet niet waar ik sterven zal.
Ik heb velen gezien te Badoer, die gestorven waren. Men
kleedde hen in een wit kleed, en begroef hen in de grond.
Als ik sterf te Badoer, en men begraaft mij buiten de desa,
oostwaarts tegen de heuvel, waar het gras hoog is…
Dan zal Adinda daar voorbijgaan, en de rand van haar sarong zal
zachtkes voortschuiven langs het gras…
Ik zal het horen.
10 reacties
Raindog · 7 november 2004 op 14:55
Rrobin wat is dit?
Wat betekent dit?
En waarom ben je er niet om te antwoorden op de vraag die ik niet durf te stellen?
Je hoort me toch wel?
rrobin · 7 november 2004 op 15:19
Hehe, suggestieve inleiding, zoals je ziet gedeeltelijk fictie. Gelukkig 😀
De column hieronder (Verloren Illusie) is mooier qua opzet, maar ik wil ff reacties uitlokken 🙂
Dat had je toch al gewend moeten zijn intussen, my dear Raindog ‘0_o Onder de indruk dat de Redactie posthume columns plaats? Had eigenlijk nog enkele dagen niet op columnx willen komen, om het “Blair Witch”-effect groter te maken, maar wil ook ff niemand laten schrikken 😀
Dees · 7 november 2004 op 15:27
Kan er niet om lachen Rrobin. Verder heb ik maar niet meer gelezen.
Greetz,
Dees
Anima · 7 november 2004 op 15:34
Rrobin, ik ga er-gezien je ’theatrale inleiding’-van uit dat je héél graag inhoudelijke reacties wilt op je stelling en het fragment. 😉
Eerst even verduidelijken dan-om misverstanden en naast de kwestie praten te vermijden.
-Bedoel je met de stelling dat we (onbewust) liefhebben om lief te hebben, om de relatie, niet alleen te zijn, omdat we zo ‘geprogrammeerd zijn’ enz?
-En jouw interpretatie van het verhaal, zeg je daarmee dat dit alles onzin is, dat we liefhebben om de persoon zelf, dat échte verbondenheid geen biologisch geprogrammeerde illusie is?
Groeten,
Anima.
Raindog · 7 november 2004 op 15:38
Haha rrobin. Ik weet niet of ik nu blij of pissig op je ben maar ik ben in ieder geval heel erg opgelucht. Boefje…!!
Misschien is het een idee om dit soort dingen voortaan daadwerkelijk onder het kopje ‘fictie’ te plaatsen. Dat is toch wat een vriendelijkere oplossing dan dat ik zelf dan maar besluit om je in het vervolg in het geheel maar niet meer serieus te nemen. Al ware het maar ter voorkoming van slapeloze nachten, een gegeven waar je zelf gelukkig oog voor hebt gehad en waarvoor mijn dank.
Goed, dan kan ik dan nu eindelijk het gedicht van Multatuli lezen om haar schoonheid. Want dat die mooi is…. poooooeh!!
Ik ga me nu maar weer eens druk maken over de vrijheid van meningsuiting of zo.
Dank voor je hele snelle reactie!
Raindog 😉
melady · 7 november 2004 op 15:54
Binnen drie minuten wist ik al dat ik van je column hield.
Prachtig!
Geniaal!
Melady:-)
rrobin · 7 november 2004 op 17:26
@Raindog;
Vrijheid van meningsuiting staat er los van, op grond van welke reden had de redactie het kunnen weigeren? Je kunt het smakeloos of schokkend vinden, maar da’s wat anders. Daarbij zit ik wel vaker op de grenzen van smaak hier 🙂
“Fictie” ernaast had meteen weggegeven, al ben ik nu blij dat ik niet voor het BlairWitch effect ging 😀
Misschien moet deze waarschuwing naast de topic, speciaal nu ook voor andere media zoals columns?
[img]http://home.planet.nl/~vlugg039/meekijken.jpg[/img]
Persoonlijk vind ik het nogal ongezond om alles voor waarheid omdat er het woord “fictie” niet bovenstaat, maar da’s een ander verhaal..
@Anima;
Alleereerst; bij http://grouphug.us, en http://www.vergeefmij.be zijn dit soort berichten vaker te lezen. Ik had minder last van censuur dan Mous.
Terug naar het “spiegel”ei; probeer eens uit te leggen wat “liefde” nou inhoudt. Met de van Dale kom je niet ver, daar staat iets in over seksuele aantrekkingskracht. De biologische definitie komt ook niet verder dan “tijdelijke chemische inbalans in de hersenen” (onder andere, don’t shoot me yet)
Het Romantisch liefdesbeeld van de éne ware, tussen die ruim 5 miljard anderen. Binnen 3 minuten volgens de krant? Speed-dating kost inderdaad.. 3 minuten! Wil jij gaan rekenen hoe lang je dat gaat duren? Is iedereen dan de ware zul je vragen? Is het [i]slechts[/i] een biologische klik, aangemoedigd door wat psychosocioale omstandigheden?
En toch is er dat gevoel dat het meer is dan enkel wat feromonen. Een gevoel dat zo sterk is dat deze column meteen als non-fictie bestempeld wordt. De tekst om het gedicht heen is niet eens zo bijzonder – maar hij prikkelt, suggestief, en opeens is het wel degelijk goed voor te stellen. Het is niet te omschrijven, maar wel degelijk als gevoel over te brengen.
@desaparecida;
Ik weet dat deze op het randje is, maar niet alles wat ik schrijf is bedoeld om te lachen 🙂 Deze ging erg ver, de volgende zal weer een stuk ingetogener zijn 😉
@melady;
Euhmz, ik had eigenlijk meer negatief commentaar verwacht 😮 🙄 Thanx :red:
Anima · 7 november 2004 op 19:48
Houden van is een gevoelsmatig gegeven, gevoelsmatige gegevens zijn-ondanks grote overeenkomsten-individueel bepaald, en dus niet met een algemene definitie te omschrijven.
Maar kan ik het dan voor mij persoonlijk omschrijven, wat liefde is?
Ik vroeg een week of twee geleden aan mijn partner hoe hij er zo zeker van kon zijn dat hij écht van me houdt, en wat dat dan eigenlijk betekent.
Zijn antwoord: “Zoiets is niet in woorden te vatten, dat voél ik gewoon.”
Waarmee hij zich er volgens mij nogal makkelijk vanaf maakte en ik riposteerde: “Wat je niet kan verwoorden, analyseren en begrijpen, kan je toch ook niet echt kennen?”
Waarop er volgens mij bij hem een inwendig alarm afging 😀 Toch, of net daarom, deed hij er het zwijgen toe.
Mijn “En wat je niet helemaal kent, daarvan kan je ook niet echt zeker zijn.” leek een crisis in te leiden.
De arme man kreeg een eng groen kleurtje en vond er niks beters op dan me een knuffel te geven en te zeggen dat ik een beetje gek ben, maar dat hij daarom net van me houdt.
Geen antwoord dus. En ik vond het een lullige ontwijking van mijn vraag…
Zonder gekheid wens ik aan jouw Multatuli-extract nog een wolkje Herman De Coninck aan toe te voegen.
“Het is allemaal al zo vaak gebeurd
in deze tweedehandse werkelijkheid
dat Christus vandaag de dag nog hoogstens
zou kunnen zeggen: zie ik maak alles
zo goed als nieuw.
Het is allemaal al zo vaak gebeurd,
ook dat mensen voelen, wij zijn iemand
als ze weer eens samen
zo goed als niemand zijn geweest.
Ik zou haast zeggen: dit is liefde,
maar het is te waar
om mooi te zijn. En toch,
een eufemisme behandelt ons zo zacht,
ongeveer zoals jij die al mijn gebreken
in je armen neemt en ze streelt
en ze Herman noemt.”
Ik heb het antwoord dus ook niet.
‘Liefde is gevleugelde vriendschap’, las ik ergens, maar hoezeer dat ook verwoordt wat ik voel, is het geen duidelijk antwoord.
Iemand anders misschien?
rrobin · 8 november 2004 op 03:01
@Anima;
[quote]Geen antwoord dus. En ik vond het een lullige ontwijking van mijn vraag…[/quote]
Ik wilde inderdaad nog even niet antwoorden, maar ik ben al weer flauw genoeg geweest.
Op het genoemde forum heb ik inderdaad die stelling genomen, en redelijk kunnen verdedigen. Gek genoeg kwam Fok vandaag nog met dit nieuws: [url=http://frontpage.fok.nl/nieuws/48061]FOK[/url]
Het is weer een van die woorden die lastig uit te leggen zijn, en erg subjectief. Het stuk op zich, het verhaal eromheen is de tegenstelling; zij het weergegeven op een van de meest grove manieren, maar ook dit is liefde!
[quote]’Liefde is gevleugelde vriendschap'[/quote]
De quote was nog pakkender dan het gedicht, en de essentie van mijn vraag; is het wel dit sprookje, of is het meer een Romantisch vernis dat we gebruiken om onze acties te rechtvaardigen?
Voor de quotegekken, ik heb het morbide grafzerkenschriftentopic uit het caffee zitten lezen;
“Wandelaar die me hier begraven ziet,
Als ’t sterven ’n kunst was, dan lag ik hier niet” 😛
@Raindog;
Wees pissed en schrijf eens een column over mijn gebrek aan normen en waarden als Enfant Terrible 😉
ignatius · 9 november 2004 op 21:28
Tjonge, rare jongen die rrobin.