StankDank

De wortel van de toekomst komt tot wasdom in de stront van het verleden. Stel, op de lagere school krijg je voor een opstel een negen met de opmerking ‘leuk gefantaseerd!’. Dat is een prachtige aanmoedigingsprijs om op het pad van de fictie verder te gaan. Grenzeloze fantasie is een geweldig bezit maar kan op den duur ongebreideld vergroeien tot een belastende blaar in een exploderende geest. Als je deze tenminste niet zo af en toe doorprikt en de inhoud ervan laat leegstromen op papier of in Word. Kunnen denken in verschillende volledig separate scenario’s stelt de schrijver in staat zijn verzonnen waarheden in een eigen deelwereld af te vullen als een pispot. Niet tijdig legen van de pot leidt tot overstromingen en vermenging. Dan kan de shit de fan hitten! Niemand, behalve de eigenaar van de gedachten, weet meer wat waar is of wat te geloven. Humor, ernst en misdaad gaan door elkaar lopen. Uit het creatieve vat dat in vele uren, dagen en jaren gevuld met inspiratie, proberen, oefenen, denken, hard werken en steeds weer opnieuw beginnen werd gevormd, kan uiteindelijk altijd getapt worden. Applaus en complimenten alom. De bedenker wordt vanzelf vereenzelvigd met zijn werelden. Totdat de waarheid de fictie inhaalt en in de echte wereld toeslaat. De schrijver wordt dan slachtoffer van zijn eigen plotvaardigheden. Wie gelooft hem nog, die eigenwijze knakker met zijn rare hersenspinsels? De dank na de karakterdood is ten slotte de exponentieel rottende lijklucht aan de wortel van je eigen eenzaamheid.

19 september 2015  #BinnenDoorDenken