Stijf, truttig en kleinburgerlijk!

Met een big smile bood ze aan het Nederlandse volk haar excuses aan. Ze had het nooit op die manier door journalisten van Vrij Nederland mogen laten opschrijven, zei ze, haar onschuldigste gezicht opzettend. Dat ze zich afvroeg of je in Nederland soms “niet in aanmerking komt voor een ministerpost als je niet stijf, truttig en kleinburgerlijk bent”. Freya van den Bossche heet ze. 30 jaar oud, Belgisch vice premier en minister van Begroting en van Consumentenzaken. Nee, in Nederland zou Freya het nooit zo ver geschopt hebben. Want Freya is niet stijf, truttig en kleinburgerlijk. Freya is bloedmooi. Bij voorkeur gehuld in sexy niemendalletjes maakt ze onstuitbaar haar zegetocht door de Belgische politiek.

Door de perfect getimede tactische move van het wandelende charme-offensief om meteen haar spijt te betuigen durfde niemand bij zijn volle verstand haar meer aan te pakken. Het is excuuspolitiek maar dan in superieure uitvoering. Alleen de onverbeterlijke minister Hans Hoogervorst van volksgezondheid waagde zich aan een kansloze poging Freya van repliek te dienen. Maar hij toonde zich precies volgens verwachting way out of her league. Strak in het pak, het stijve, truttige en kleinburgerlijke uniform van de man die het wil maken, beweerde hij hinnikend zijn flamboyante Belgische collega niet te kennen. Je slecht geïnformeerd tonen over de wereld buiten je werkkamer staat in Nederland een ministerpost in ieder geval niet in de weg. Het is misschien zelfs een pré.

Wist het wandelende pak echt niet meer dat hij net als zijn verrukkelijke collega in december 2004 in Brussel het 2624th Council Meeting Employment, Social Policy, Health and Consumer Affairs bijwoonde? Of had hij haar niet opgemerkt? Het zou eigenlijk zo maar kunnen bij een man als Hans. Met dezelfde oogkleppen op dramde Hoogervorst het nieuwe zorgstelsel door waar niemand om gevraagd had. Dat wordt houten klaas Hans niet in dank afgenomen. Maar stel dat betoverende Freya dat krakkemikkige zorgstelsel had verdedigd. Met zo’n minister klaag je niet over een paar tientjes extra premie in de maand.

De Belgische vrouw laat zich politiek vertegenwoordigen door de onweerstaanbare Freya. De Nederlandse vrouw moet het doen met de onvermurwbare Rita (Verdonk) in haar meedogenloze mantelpakjes. In de Belgische politiek kan het niet op. Er heeft nog een lekker ding zitting in de Belgische regering. Minister Kathleen van Brempt. Even mooi, even sexy, even bekwaam. Freya en Kathleen hadden net als zoveel andere door de natuur bevoordeelde seksegenoten hun verrukkelijke huid duur kunnen verkopen. Aan een maatschappelijk geslaagd maar stijf, truttig en kleinburgerlijk lid van de mannelijke sekse. Zodat het lid aan hun charmes de broodnodige glans kan ontlenen dat het zelf ontbeert. Met voor haar als beloning dag in dag uit potverteren met behulp van zijn creditcard. Shoppen, liefdadigheid, feestjes en cursusjes beeldhouwen en schilderen.

Als in navolging van België ook in Nederland al dat talent de salons, de feestzalen en de shopping malls eens uit kwam. Met allemaal spannende, sexy, flamboyante politici, zakenmensen, schrijvers en kunstenaars zou het openbare leven meteen een stuk minder stijf, truttig en kleinburgerlijk zijn. Naar Balkenendes, Zalmen, Verdonken en Hoogervorsten is er dan geen vraag meer. Die kunnen naar de plaats waar ze thuishoren. Achter de geraniums.