Stofzuiger

“sproei!” Wat? Tuinsproeier? Nee, dat was me vader met een chronische hooikoorts aanval. Heb ik ook, maar ik heb ook nog eens huisstofmijt erbij, dubbel zo fijn. Dus de helft van het jaar zit ik als een junkie allerlei medicijnen te snuiven.
Soms heb ik van die dagen, dan vergeet ik dat snuifding wel eens. En dat is meteen te merken. Kom ik bij een kennis op visite. En “ha…ha…hatsjoe!” Verdomme Erik! Heb je dat schijthok van je konijn weer verschoond? Ik zie het hooi nog zitten op je trui. Als hij dan eindelijk weer naar beneden komt met een schone trui aan, zit ik nog steeds te niezen.
“Shitonya of bent je medicijnen vergeten of je bent allergisch voor mij.” Ik en mensen gelijk geven, zijn twee dingen die totaal niet bij elkaar passen dus gebruikte ik m’n huisstofmijt als smoes. “Tja, ik kan er toch ook niks aandoen dat jij nooit de stofzuiger door je huis haalt. Ik vraag me echt af waarvoor je dat ding dan gebruikt. Nieuwe vibrator voor je vriendin, omdat jij fysiek niet meer in staat bent om haar te laten gillen van genot?”

Daar ging hij dan, de schat. Voor het eerst in zijn leven ging hij elke hoek en elke gleuf…nou ja, bijna elke gleuf…stofzuigen in z’n huis. Maar toen ging de deur opeens open en hoorde ik een oorverdovend gegil. “Aaaaah! Erik, heb jij die rat binnen gelaten?”. Ik kijk om me heen, maar nergens zie ik die rat. Dat mens heeft nu ook al waanvoorstellingen. “Maar liefje, Shitonya had beloofd zich te gedragen”, zei Erik poeslief. “ja, zoals jij je hoort te gedragen met de wasmachine meid, of vibreert dat ding te zacht voor je? Je hebt geluk, Erik is net klaar met zuigen, dan mag jij z’n stofzuiger wel even lenen.”

“Dat was de druppel die de emmer doet overlopen Shito.”
“Emmer? Druppel? Liep je vriendin daarom jankend weg? Omdat ze vergeten was d’r druppeltjes in d’r ogen te doen tegen dat ontstoken oog?”
“Nee Shit, ik probeer gewoon uit te leggen dat je echt is moet proberen wat aardiger voor d’r te zijn.”
“goed goed, weet je wat? De volgende keer neem ik wel een bloemetje voor haar mee om te laten zien dat ik wel aardig kan zijn.”
“Ah kijk, er zit toch nog wel wat goeds in dat stenen hart van je”

Ach ja, ik ben de slechtste niet. Dat lieve kind verdiend wel een mooie bos rozen. En die wilde wespen die erin zitten, dat wordt wat je noemt: “de kers op de taart”.