Stoker

Ik zat in onderhandeling met een lokale boekwinkelketen over de verkoop van mijn thrillers, toen ik een ijzingwekkende gil hoorde. Bij het maandagse stofzuigen van de woning, waren tussen een radiatorombouw en de muur pootjes gaan bewegen. Het zou om een vleermuis gaan en dat was ook zo. Als een soort sheltertentje, had hij het zich comfortabel gemaakt in een hoekje onder de trap, waarlangs hij waarschijnlijk was afgedaald. Nou vliegen vleermuizen hier wel vaker rond, maar dan hoog boven ons. Het zou dus kunnen dat we met een exemplaar te maken hadden, dat de huiselijke gezelligheid prefereerde boven de nachtelijke hemel. Wat te doen? Ik wist dat, zolang het licht is, ze niet in beweging komen en had dus tijd om wat literatuuronderzoek te doen alvorens tot empirisch veldwerk over te gaan. Een spiegeltje aan een selfie stick, om zijn exacte omvang en locatie te bepalen, zou niet werken. Een korte zoektocht naar een kruis was tevergeefs; maar dat had onze bezoeker ongetwijfeld ook wel gezien. Resteerde alleen een houten staak en een flinke moker bij de hand te hebben om het monster mee door zijn hart te rammen. Wat had hij hier te zoeken? Was hij verdwaald, of had hij de verlokking van de binnen heersende muggenplaag niet kunnen weerstaan? Ik verwees hem terug naar zijn natuurlijke habitat: buiten. Voordeur open, enige aandrang met een prikkende bezem en ophoepelen! Krijsend nam hij de vleugels. Uiteindelijk heeft zo’n beest toch als primaire taak ons voor bloedzuigers te behoeden!

13 augustus 2016  #BinnenDoorDenken