Storm in een glas tranen

Langzaam zakken mijn voeten verder in het natte zand. De golven brengen gedachten maar nemen ze net zo snel weer mee. Ze zee is wild en de chaos in mijn hoofd lijkt hier op zijn plaats. Elke keer als er een golf op me af komt rollen, overspoelen de emoties mij opnieuw. De sterke stroming neemt ze weer mee en zuigen mijn voeten verder de grond in. Het is tijd om gedachten los te laten maar ze laten mij niet los en met moeite lukt het mij uit de verraderlijke greep van de zee te komen. Ik loop het strand op richting de duinen en bij elke stap verwijder ik me verder van de koele zeelucht. Het zand is heet onder mijn voeten en een warme deken van benauwde lucht overvalt mij. Bij elke stap voel ik mijn benen zwaarder worden en ik ploeter door mijn gedachten. De warmte en de druk nemen toe. Mijn hoofd is zo vol dat het lijkt of er geen plaats meer is en toch blijft de stroom van gedachten lopen. De druk is bijna ondraaglijk. De zon is niet zichtbaar achter het dek van wolken maar de warmte die zij uitstraalt is als vuur op mijn huid.

Net als ik denk dat ik niet meer verder kan lopen haalt een windvlaag mij uit mijn zware overpeinzingen. Zand schuurt tegen mijn benen en slaat in mijn gezicht.
Spelende kinderen worden uit zee geroepen en tassen in allerijl ingepakt. De drukte om mij heen kan mij niet raken en ik verander mijn pas niet. Elke stap die ik doe brengt mij dichter bij de duinen maar de afstand lijkt alleen maar groter te worden .
Zal ik ooit mijn doel bereiken?

Mensen rennen langs mij heen als ik de eerste stap zet op het warme asfalt van het parkeerterrein. Zelf sta ik stil en voel de straling die van het wegdek afkomt. Pas als ik dit voel, besef ik dat de lucht donker is en afgekoeld. Een eerste druppel valt en er ontstaat een klein sliertje stoom op de plaats waar de druppel de warme grond heeft geraakt. De geur van de zee wordt verdrongen door een geur van aarde.

Het parkeerterrein is leeg en waar eerst auto’s stonden ligt nu een dampende zwarte zee van asfalt. De warmte van deze dag is nog voelbaar onder mijn voeten maar de koude druppels koelen mijn lichaam af.
Mijn gezicht is nat en de regendruppels hebben zich vermengd met het zout van mijn tranen. Alle gedachten in mijn hoofd vinden een uitweg en de regen spoelt de emoties weg.

De lucht klaart op en een waterig zonnetje laat zich voorzichtig zien. Langzaam droogt het asfalt en voel ik de warmte terug keren in mijn lichaam.
Diep adem ik de frisse zeelucht in en met elke ademhaling voel ik de opklaring in mijn hoofd. Er is ruimte voor nieuwe dingen. Het strand is leeg en niemand kan mijn gedachten nu nog verstoren.

Ik geniet van de ondergang van de zon. De rode bal zakt in zee en als het laatste stukje sissend in de rustige zee verdwijnt laat ik al mijn gedachten los.