Stoute Sjaan

Zaterdagavond, bij Sjaan en Krijn Jansen thuis, wonend aan de Eendvogelsteeg nr. 23. Beiden zitten onderuit gezakt op een stoel en kijken geboeid naar de aftiteling van ‘Ik hou van Holland’. Gezien het schaaltje ongezouten pinda’s en de lege, verfrommelde blikken Grafenwald Pils op tafel, zou je denken dat het een gezellig zaterdagavondje is geweest. Niets is minder waar, want als je nog eens goed kijkt zie je de sleur verdekt opgesteld staan naast de schoorsteenmantel. Krijn ligt met zijn voeten op tafel. Zijn ene broekspijp is half omhoog geschoven en ontbloot een slappe witte kuit. Het oude mannenkruis verraadt duidelijk dat hij linksdragend is. Een dikke pens met als excuus dat goed gereedschap altijd onder een afdak moet hangen, puilt blubberig boven zijn broekriem uit. Sjaan zit er al even florissant bij. Ze heeft haar keukenschort nog voorgebonden en onder de bloemetjesjurk zie je haar half afgezakte pantykniekousjes. Ze heeft een pannetje water op schoot waar ze de sperziebonen die ze aan het doppen is in laat plonzen.

Normaalgesproken gaat nu de t.v. uit maar Krijn besluit nog even te zappen. Na tien keer zappen wordt hij opeens brutaal aangekeken door een schaars geklede blondine die hem vertelt dat ze zich gruwelijk ondeugend voelt. Uitdagend pakt ze haar harde tepels vast, stopt vervolgens haar wijsvinger in haar mond en zuigt deze tot aan het laatste kootje naar binnen. De vinger van Krijn weigert acuut dienst en blijft boven de rode knop van de afstandsbediening hangen. Nerveus kijkt hij naar Sjaan. Ze is gestopt met doppen en kijkt afkeurend naar het scherm. Ze staat op en terwijl ze naar de keuken loopt sist ze ‘het zou verboden moeten worden’

Wanneer ze terugkomt, ziet ze dat Krijn nog steeds gefascineerd naar de blondine kijkt die nu aan het topje van een banaan lebbert. Ze wordt er bijna onpasselijk van en vastbesloten zet ze de t.v. uit. Te laat. Zijn hoofd is al op hol gebracht, evenals de linker broekspijp. Hij heeft een blik in zijn ogen die haar helemaal niet bevalt.

‘Zeg Sjaan, zal ik die Mercedes van mij weer is in jouw garage parkeren?’ Ze ziet meteen het kleine gedeukte Dafje met de twee lekke bandjes voor zich. Naarstig probeert ze een excuus te verzinnen maar er wil haar niets te binnen schieten. Een bezoek van Roodkapje zou even onaannemelijk klinken als een bezoek van de Paus aan de Eendvogelsteeg nr. 23. Maar dan gaat er een lampje bij haar branden en Krijn ziet haar afwijzende blik veranderen in een geheimzinnige grijns. Met een ondeugende klank in haar stem zegt ze ‘Weet je wat? ga jij maar vast naar boven, kleed je uit en ga op bed liggen, dan kom ik zo bij je’.

Yesssss, zo kent hij zijn Sjaantje weer, de Sjaan die vroeger overal voor in was, alles uit wilde proberen en hem zelfs had doen vermoeden dat hij met een nymfomane was getrouwd. Door het dolle heen vliegt hij de trap op naar boven. Hij is duidelijk de weg kwijt, want in zijn enthousiasme legt hij zijn kleding in bed en smijt zichzelf over de stoel. Bloednerveus staat hij weer op om in de badkamer nog even gauw een washand over de Mercedes te halen.

Niet veel later ligt hij naakt op bed en denkt terug aan hoe Sjaan hem vroeger wel vaker met die geheimzinnige grijns naar boven stuurde. Zij kwam dan altijd iets later, kleedde zich uit en ging boven op hem zitten. Zoals ze het elastiekje uit haar weelderige bos met haar trok en haar hoofd wild achterover gooide. Oeff. Geraffineerd en tergend langzaam beroerde ze met haar tong elke centimeter van zijn lichaam. Totaal onverwacht hapte ze uiteindelijk naar zijn vuurtoren en slokte deze tot bijna aan haar slokdarm naar binnen. (Vandaar de naam slokdarm natuurlijk!). Als hij om genade smeekte beklom ze hem en bewoog zich in het ritme dat hij nodig had om hem te laten spuiten als een vulkaan op de Kleine Sunda eilanden.

De slaapkamerdeur gaat open en Sjaan komt binnen. ‘Nog heel even’ fluistert ze en verdwijnt in de badkamer. Hij hoort de kraan lopen en de gedachte dat ze zich voorbereidt maakt hem gek. Eindelijk stapt ze binnen in haar roze, hooggesloten flanellen nachtpon?! Even hapert de vuurtoren maar dan ziet hij dat ze met een gulle knipoog haar gebit uitneemt en deze in een glaasje water stopt. Net als toen kruipt ze bovenop hem en kijkt hem uitdagend aan. Ze buigt zich over hem heen, reikt naar het nachtkastje en opent het deurtje. Na enig gerommel vindt ze wat ze zocht, de handboeien. Het hart van Krijn klopt juichend in zijn keel van opwinding. Ze pakt zijn handen, slaat hem in de boeien en maakt deze vast aan de spijlen van het ledikant. In totale extase sluit Krijn zijn ogen in afwachting van wat er komen gaat. ‘Jihaaa, wat is dit spannend Sjaan’! Maar er gebeurt helemaal niets meer! Hij opent zijn ogen en ziet hij dat ze naast hem tussen de lakens is gekropen en het alarm van de wekker op 07.00 uur heeft gezet. Met een schorre stem vraagt hij ‘Eh, Sjaan, en nu?’ Ze zet de wekker neer, legt haar hoofd op het kussen en antwoordt:
‘Niks, dit was het. Welterusten Krijn’…….