Stroomloos

“LAAT HEM NOU EENS ERGENS OP STAAN MAN!” riep ik tegen mijn man, die de knop van de afstandsbediening weer eens niet met rust kon laten. Mijn verzoek werd ingewilligd, maar niet door hem. POEF, alles zwart. Geen televisie meer, geen lichten meer, zelfs de straatlantaarns vielen uit. Daar zaten we dan om half 10 ’s avonds, in het pikkedonker, niet wetende wie of wat dit veroorzaakt had. Na wat rondbellen de volgende morgen (de telefoon was het enige wat nog werkte) kwamen we er langzaam achter wat er aan de hand was. De zware sneeuwval had ervoor gezorgd dat er hoogspanningskabels waren geknapt en een paar masten waren omgevallen. Het zou nog wel eventjes gaan duren voordat het energiebedrijf de problemen had opgelost.

Ik kon mijn oren niet geloven. Eén dag slecht weer en heel Nederland is één grote chaos. Files die om acht uur ‘s morgens begonnen en waarvan de laatste de volgende morgen om halfzes was opgelost (je zal er maar in staan). Slippartijen, ongelukken, treinen die niet meer reden, wateroverlast en bij ons (en in Haaksbergen) serieuze stroomuitval. Ik had het natuurlijk sportief op kunnen vatten en er iets van kunnen proberen te maken, maar ik vond het verschrikkelijk, luxe paard dat ik ben. We hadden geen licht, geen warm water, mijn diepvries ging langzaam ontdooien (wie gaat er voor deze kosten opdraaien?) en het was koud, zo verschrikkelijk koud. Heel Nederland heb ik verwenst die dag. Hoe kan dat nu gebeuren in een land als het onze? Ze willen altijd overal haantje de voorste zijn, maar stroomuitval krijgen ze niet opgelost binnen 2 dagen. Nee, in plaats daarvan werd er een spelletje zwarte pieten gespeeld tussen de energiebedrijven onderling, wat weer tot gevolg had dat we slecht geïnformeerd werden over wat er aan de hand was en hoe lang het nog zou gaan duren. De politie riep ons op om massaal naar Omroep Zeeland te luisteren of de internetpagina te bezoeken. Hoe je dat voor elkaar moet krijgen zonder stroom is mij nog steeds een raadsel.

Wat blijken we toch afhankelijk te zijn van elektriciteit in dit land. Alles wordt maar gemoderniseerd, maar wordt het er ook echt allemaal beter op? Je kunt lachen om de ouderwetse mensen met hun gaskacheltjes, open haarden, geisers en gasfornuizen, maar die hadden het nog het beste van ons allemaal. Wij hebben de dag dan ook bij mijn ouders doorgebracht, die voorzien waren van al deze ouderwetse gemakken. De dag ging voorbij en eindelijk laat op de avond zagen we het licht.

De volgende morgen was ik niet meer boos op Nederland, maar dankbaar dat ik heel mijn leven nooit eerder met dit probleem te maken heb gehad. Dankbaar dat ik me heerlijk kon douchen, het licht aan kon doen tijdens mijn bezoek aan het toilet, de verwarming flink hoog kon zetten, mijn wasmachine kon laten draaien en de voeding van mijn baby in de magnetron op kon warmen. Toch, om herhaling te voorkomen, gaan we een aggregaat aanschaffen en laten we bij onze geplande verbouwing volgend voorjaar, een openhaard inbouwen. En voor onze nieuwe keuken zeg ik: ‘Lang leve het gasfornuis!’