Stuif-es-in

Volgende week weten we het zeker en zal aan die knagende twijfel een einde komen. Dan vegen we alle sportprestaties van 2006 op een hoop, steken de brand erin, en uit de as verrijst, oh wonder, onze sportvrouw streepje man van het jaar. Nederland vervult een voortrekkersrol als het om dergelijke appels- en perencompetities gaat en doet dit met verve. Welk ander land breekt zijn hoofd over het vraagstuk wie zich de grootste landgenoot aller tijden mag noemen? Alleen Hoessein heeft ooit geprobeerd een dergelijke competitie uit de grond te stampen, maar na drie successievelijke overwinningen mocht hij de door hem beschikbaar gestelde wisselbeker houden en verloor zelfs de dictator interesse.

Nee, dan doen wij het hier toch beduidend beter. Grote pionier én koningin van de nepverkiezing is ongetwijfeld Ria Bremer. Ria ontwaakte met haar kinderprogramma Stuif-Es-In onze sluimerende honger naar de grootste, rijkste of sportiefste medelander. Haar balk met mislukte basisschoolknutsels behoort nog steeds tot het knapste staaltje interactieve televisie ooit. Als geen ander kon Ria stommetje spelen terwijl zij met haar vingers tussen de papier-machépoten van aap of beer graaide. Het werkstuk dat het meeste lawaai uit het kinderpubliek wist te genereren werd met een ruk van de balk getrokken en de winnende school mocht bij Bremer op audiëntie.

Ook onze giraf, geheel opgetrokken uit wc-rollen, hing in de coulissen maar ging jammerlijk ten onder in het randstedelijke geweld van glitter en glamour. Want hoe wij voor de buis ook schreeuwden, het mens bleef doofstom voor ons kabaal en liet onze giraf, die wekelijks door de verdrukking een poot of nekwervel afstootte, een langzame dood sterven. Toen al begon het mij te dagen dat de terreur van de meerderheid vaker zou toeslaan, vaker dan mij lief was.

Nu dus het sportgala. Graag had ik de inmiddels zestigjarige Bremer nog éénmaal een comeback zien maken om het met maatpakken verzwaarde evenement in het juiste perspectief te plaatsen. Nog éénmaal graaien, nog éénmaal schreeuwen, nog éénmaal trekken. “Even kijken lieve mensen, wie hebben we hier?” zal Ria kraaien terwijl zij de sportman van het jaar na één uur hangen van de balk rukt. De winnaar mag nog even het thuisfront bedanken en onder de wegstervende klanken van My Way heeft Nederland zijn sportieve boekhouding voor 2006 weer op orde. Niet dat ik iets tegen verkiezingen heb, integendeel, het maakt ons leven zoveel overzichtelijker. Wij zijn gebaat bij één persoon die ons bevrijdt van al het sportieve gefriemel in de marge, één voor ons allen.

Wat wel bedenkelijk is de manier waarop deze verkiezing tot stand komt. Het is inmiddels gemeengoed geworden dat iedereen met enige autoriteit als een dolleman met punten strooit en wijlen weerman Jan Pelleboer mag zich dit fenomeen persoonlijk aanrekenen. Hij was immers degene die een abstract begrip als het weer in cijfers probeerde te vangen. De provinciaal sloot zijn wekelijkse weerpraatje steevast af met een nasaal “de Zaterdag geef ik een acht”. Wat Pelleboer onder een acht verstond is tot op de dag van vandaag een raadsel. Zeker voor de boeren die hun land zienderogen zagen verdorren en ook die Zaterdag van regen verstoken bleven.

Daarom zal ik tijdens dit sportgala mijn eigen koers varen en me niet langer laten knechten door de tirannie van de zelfbenoemde puntprofeten. Mijn sportman van het jaar is Bert. Bert houdt al sinds jaar en dag zijn paadje schoon in ons derde voetbalelftal maar wist in zijn vijfentwintigjarige loopbaan nog nooit het doel te treffen. Op zich geen noemenswaardig probleem, maar je kon aan hem zien dat hij steeds meer onder deze last gebukt ging. “Heeft papa ook gescoord?” wilden zijn kinderen na afloop van iedere wedstrijd van hun geplaagde vader weten, maar omdat die vraag steeds ontkennend werd beantwoord was zwijgen de beste optie. Tot dit weekeinde Bert op magistrale wijze al het gram van zijn zilveren jubileum droogstaan van zich af schoot en de bal het kruis injoeg. Het kan niet anders, het moet gezegd, een acht voor Bert en een gouden schoen naar keuze. Proficiat!