Het was voorspeld, een superstorm aan het einde van november. En toch had ik het niet zien aankomen. Van alles vliegt hard voorbij, het spookt behoorlijk. Krampachtig probeer ik alles tegen te houden, maar het wil niet lukken. Even uitwaaien op het strand, het prikt in mijn ogen en de tranen biggelen over mijn wangen. Lang heb ik mij ingehouden, heb ik mij groot gehouden.
Maar nu stormt het, en hoe! Windkracht 12 of is het een orkaan? Geen idee!
Gedachten stormen in flarden door mijn hoofd.
Ik kan plannen bijstellen. Zie ik het kind van mijn broer groot worden? Het wordt kleiner! O jee, ik ga kerst vieren. Mijn huis opknappen. Operabel!
Kerstversiering kopen. Ziekenhuis! Mijn vriend ten huwelijk vragen.
Operatie. Emotie.
Ik kan wel schreeuwen, lachen, rennen, springen, janken, schelden en ja ook nog heel hard vallen.
Want stel dat de uitslagen niet kloppen, zouden ze het verwisseld hebben? Als dat zo zou zijn, dan zou ik er echt aan onder door gaan. Het kan toch niet? Een paar maanden geleden hadden de artsen er een hard hoofd in, maar sinds vandaag…
Ik moet nieuwe spullen kopen voor in het ziekenhuis! Volgend jaar toch op vakantie? Opruimen. Beter! Boodschappen doen. Nog een litteken! Mijn ouders het vertellen. Nieuw behang?
Waarom kan ik mijn gedachten niet ordenen, waarom blijft het maar malen? Er blijft van alles spoken, in flarden door mijn hoofd. Al die dingen, al die vragen. Ik kan niet meer helder denken, door die superstorm in mijn hoofd.
Verdriet en vreugde, het ligt zo dicht bij elkaar. Voor vandaag ben ik heel even heel erg blij. De uitslagen zijn positief! De waarden in mijn bloed gunstiger, haren groeien op mijn hoofd. De behandeling slaat aan, en in de strijd die ik lever tegen borstkanker is er vandaag een punt gescoord in mijn voordeel. Ik ben er nog niet, maar blijf vechten. Als ik maar niet gek wordt van die storm in mijn hoofd.
15 reacties
weathergir · 4 december 2007 op 11:31
Nee, HKVH, gek geworden ben je zeker niet. Dit is een prachtige uiting van gedachten en gevoelens, die zich niet gemakkelijk laten optekenen.
Ik vind dit geweldig, om twee redenen: supernieuws en fantastisch geschreven! Dank je voor dit verhaal…
Heel veel sterkte :kus:
Trukie · 4 december 2007 op 11:33
Een mooie metafoor en tegenstelling.
De niet voorspelde storm tiert.
Een vriendin vertelde mij eind november tijdens een treinreis dat ze weer schoon is. Haar gezicht straalde weer.
Ronaldjecas · 4 december 2007 op 11:33
Mooi geschreven! 😥
Dees · 4 december 2007 op 11:42
Door je verhaal voelde ik me bijna een slingerend object in jouw storm. Met een traan aan het einde. Enorm goed geschreven.
Heel veel sterkte HKVH!
pally · 4 december 2007 op 12:05
Wat sterk geschreven, HKVH, deze wervelstorm van verwarrende gevoelens, waarin je mij absoluut hebt meegesleurd!
Sterkte en proficiat met je nieuwe perspectief, zo sterk gedraaid dat je er aan moet wennen. Ja, en schrijven ordent. En reacties omhelzen.
groet van Pally
Ineke · 4 december 2007 op 12:18
Koude rillingen bij het lezen van jouw verhaal. Wow! Wat een kracht gaat ervan uit. Prachtig hoe je de storm als metafoor gebruikt voor alles wat er in je hoofd omgaat.
Dank je!
Groeten,
Ineke
Mup · 4 december 2007 op 13:05
De kracht van de natuur in een storm, komt in je schrijven en denken naar voren. Hou die kracht vast!
Sterkte,
Mup.
geertsjohn · 4 december 2007 op 13:37
“hoor de wind waait door de bomen” krijgt in deze tijd van het jaar plots een heel andere betekenis!
Complimenten voor je mooie woorden.
Grumpy-old · 4 december 2007 op 14:17
pluk de dag ,
doe wat je niet laten kunt,
heb lak aan goede raad,
pis tegen de wind in,
spreid je armen en vlieg van de berg,
leg zout op alle slakken,
stoot je voor de zoveelste keer,
aan dezelfde steen,
grijp die kans,
vlieg tegen de lamp,
zoek een kluitje en loop het riet in,
spring over de maan,
knijp alle katjes in het donker,
schreeuw het uit,
zegt het voort ,
want voor je het weet,
is het te laat.
Happyturf · 4 december 2007 op 18:46
Het was echt een superstorm! Geweldig ook dat je weer perspectief heb gekregen. En… iedere storm gaat liggen. Dan krijgen gedachten weer tijd om daden te worden.
Happyturf
WritersBlocq · 4 december 2007 op 21:00
Het is bijna een lied, een gedicht, en toch een verhaal.
Mooi, je goeie nieuws, en dan ook hier zo goed verpakt, ècht een cadeau! Geniet ervan.
Lief groetje, Pauline.
lisa-marie · 4 december 2007 op 21:58
Ik werd helemaal in het geheel meegenomen.
Ik hoop dat de storm letterlijk gaat liggen en je in rustiger weer terecht komt.
KawaSutra · 4 december 2007 op 23:23
Als een wervelwind geschreven, en terecht. Mooi dat je weer vaste grond onder je voeten voelt. Als een hand op de schouder ervoor zorgt dat je daar blijft dan heb je die bij deze.
DreamOn · 4 december 2007 op 23:30
Ooit kreeg ik een kaartje waarop stond: “Vier de vierdagen! Ook kleine opstekertjes in het leven zijn een feestje waard.”
Uitwaaien op het strand om goed nieuws te verwerken is ook een klein feestje vieren. En juist door die kleine overwinningen te vieren geven je kracht in moeilijke periodes.
Fantastisch geschreven,
Geniet van het goede nieuws, en wat er verder nog gebeuren moet, dat zie je dan wel weer. Dit heb je maar vast in je zak!
Liefs DO.
pepe · 5 december 2007 op 07:55
Na deze dag, is elke dag een cadeau’tje. Pak uit.
Sterkte in het vervolg van dit gevecht en laat de storm maar even stromen.
Prachtig geschreven.