Sven

Ik weet niet wat het is maar ik ben nu al moe van Sven.
Zelfs een flinke portie ‘Svenergie’ trekt me ook niet meer over de streep, Wie komt er trouwens op zo’n onzalige woordspeling.
Welke stagiare met wat voor kater op welke druilerige maandagochtend steekt zijn zijn hand op tijdens de brainstormsessie van het reclamebureau. Het is bijna net zo erg als ‘Svencouver’, zoals de Amerikaanse kranten koppen.
Chef de mission Henk – dat kan béter- Gemser, de man die de Noorse kabeltrui heeft uitgevonden, de man van zinnen als:
‘Deze kerels initiëren een geweldig stuk sportgebeuren in die context’, gaf hem vandaag toestemming om als enig lid van de selectie in zijn hotel buiten het olympisch dorp te bivakkeren.
Lekker de spieren warm houden in je eigen hot tub, filmkanaaltje, roomservice , minibar, vriendin erbij. Goed geregeld.
Laat de rest maar op 8 persoons slaapzalen met een ijzeren pot onder het stapelbed ’s morgens onder hun ijskoude douche gaat staan.
Als ze er in de ploegenachtervolging maar wel voor zorgen dat Sven zijn derde plak omhoog kan houden.
Gisteren werden op zijn aanraden de groene markeringsblokjes op de baan al vervangen door rode, want dat was Sven zo gewend hier.
De organisatie ging onmiddellijk door de bocht. ‘Natuurlijk Sven, hoe konden we zo stom zijn om voor groen te kiezen. Sorry hoor, no hard feelings, toch?’
En dan dat nieuwe hoogtepunt in het TV oeuvre van de verschrikkelijke Smeets. Het empathische diepte interview met Sven voor de electrische open haard.
Het kwijl druipt uit de mondhoeken van de kalende – doet u alles maar overdwars kapper- media mastodont.
“Waar zit het Sven, in je kop, in je hart of in je póten? ‘ En blasé lacht Sven zijn geheimzinnige wat arroganterige lachje.
Volgend shot; zijn zakelijk manager die verklaart vanaf maart los te gaan met interessante opties, marketingacties en productlijnen.
Wat is Sven waard, hijgt Mart. Miljoenen dus.
Straks bedingt Sven dat na er zijn rit niet gedweild maar gesmolten wordt zodat de concurrentie, die slechts het decor voor zijn zegetocht vormt, na enkele rondjes roemloos in een wak verdwijnt.
Ik begin nu heimelijk te hopen op Bob, op Chet, op Shani of Enrico en nog het meest op die verrassing uit Ethiopië die Sven naar de 4e plek verwijst.
Toch jammer hoor.