Eigenlijk had ik MAANDVERBAND als titel voor deze column willen gebruiken, maar dan zouden de meeste mannelijke lezers vermoedelijk meteen afhaken. Het woord peutert nu eenmaal een onsmakelijk plaatje los in het mannelijk brein. Als je het ‘M-woord’ vertaalt naar het Frans klinkt het al een stuk fraaier, maar reken maar dat een Fransoos evengoed zijn neus op zal trekken. Let wel, een schimmelkaas bestendige neus.
Er was eigenlijk niets aan de hand. Het was een zonnige dag, hartje zomer. Ik zat in mijn auto. Ik reed van A naar B. Zoals gewoonlijk. Lekker muziekje aan. Een beetje mijmeren. Je zou kunnen zeggen dat ik over de weg zweefde. Vredig.
Sinds de uitzending van Pauw en Witteman op 4 februari jl.staat een nieuw woord te trappelen om vermelding in de Dikke van Dale: Antimonarchiemeisje. Wat is een antimonarchiemeisje? Het is een jonge zelfverzekerde goedopgeleide vrouw, die er niet voor terugdeinst om voor haar ongezouten mening uit te komen.
Help, help. Ja. Ik ben verdwaald in het bos. Eng bos. Weet niet waar ik ben. Help, help. Mamma! Kruimels, kruimels. Waar zijn mijn kruimels? Op! Ze zijn op. Mamma! Mamma! Waar ben ik nu? Die bomen. Die spoken. Kijken me aan. Boe, boe, boe! Ze roepen. Help, help. Ik ben bang. Wie komt me helpen? Ik heb geen sleutel. Waar is mijn sleutel? Mamma, mamma. Ik heb honger. Ik heb dorst. Ik ben bang. Help.
