Ik heb moeite met D, T en DT. Ik heb sowieso moeite met de debiele regeltjes van de Nederlandse taal. Panne- of pannenkoeken, ape- of apenkool? Vroeger maakte ik me er vreselijk druk om, tegenwoordig interesseert het mij geen reet. Ik spreek 6 talen redelijk tot vloeiend en als je Lees meer…
Ik sta op het schoolplein te wachten op mijn dochtertje. Op een meter of 6 staat een man, te wachten op zijn kind. Ik ruik, zelfs op die afstand, dat de man op een misselijkmakende manier naar zweet stinkt. En geen vers, eerlijk verdiend zweet, nee, het is een allesoverheersende Lees meer…
Je zal maar worden geboren als eendagsvlieg. Dan weet je in ieder geval dat je de volgende dag niet zal halen. Dat maakt het leven wel meteen erg overzichtelijk. Waarom je druk maken over allerlei zaken? Morgen ben je er toch niet meer. Wie dan leeft, die dan zorgt. De Lees meer…
Gisteren zou mijn oma jarig zijn geweest, ze had dan 106 geworden. Eigenlijk heb ik altijd gedacht dat ze makkelijk 110 zou worden, maar ze heeft de 100 niet gehaald. Ze was er wel verdomd dichtbij, het scheelde maar zo’n uurtje of twaalf. Het telegram van de Koningin was zelfs Lees meer…
Het zijn de mannetjes pauwen, de hanen, op wie het spreekwoord ‘zo trots als een pauw’ van toepassing is. De vrouwtjes, de hennen, zien er tamelijk saai uit. Eigenlijk zelfs spuuglelijk, zelfs zo lelijk dat je jezelf serieus afvraagt wat een pauwenhaan in hemelsnaam ziet in zo’n hen. De mannetjes Lees meer…
“Zeg…” “Ja…” “Heb jij ook zin?” “In wat?” “Nou gewoon, in dat.” “Oh, dat…” “Weet jij nog hoe het moet?” “Nou heel vaag, het is best een tijd geleden hoor.” “Volgens mij moeten we op bed gaan liggen.” “Oké, dat vind ik niet zo erg. En wat dan?” “We moeten Lees meer…
“Gefeliciteerd met je verjaardag, en als oma straks beter is komt ze samen met opa weer naar je toe hoor”. Hij mompelt een beleefd bedankje door de telefoon, waarna de verbinding verbroken wordt. Hij wordt vandaag 12 en beseft niet dat dit de laatste woorden zijn die hij zal horen Lees meer…
Ik zit op mijn favoriete terras en drink mijn koffie zoals ik hem graag heb, sterk, met veel melk en warm, zeg maar gerust heet. Ik neem mijn eerste voorzichtige slok, zorgend dat ik mijn lippen niet brand aan het schuim, dat veroorzaakt is door het opstomen van de melk. Lees meer…
De muziek wordt ingezet, ‘Domani’ van Andrea Bocelli. Dat begint goed, want als iets mij kan raken, is het de warme stem van Andrea Bocelli. De lichten dimmen en op het podium verschijnt bijna vanuit het niets de ballerina. Ik kijk naar haar en zie dat haar lange haar strak Lees meer…
Stiekem gluur ik even opzij. Ze zit gebogen over haar werk, zoals altijd druk bezig. Haar lange blonde haar valt voorover, zodat ik haar gezicht niet kan zien. Maar zelfs een blik op dat haar bezorgt mij prettige kriebels. Ze is gewoon te leuk. Het blonde haar, de extreem blauwe Lees meer…
Ik trek me los en spring de deuropening binnen, in één beweging de deur achter me dicht schoppend. Het gehuil stopt abrupt en het is doodstil. In de ruimte is het aardedonker. Alweer duisternis. Verstikkende duisternis. Ik schuifel voetje voor voetje door de ruimte. Mijn armen steek ik vooruit, als Lees meer…
Eén van de mensen draait zich om. Hij heeft een extreem groot, kaal hoofd. Als hij mij opmerkt opent hij zijn mond. Of zeg maar gerust muil. Hij gooit zijn hoofd in zijn nek, zijn muil gaat wagenwijd open en hij stoot een angstaanjagend gehuil uit. Het wezen huilt als Lees meer…