Richard Bach zei ooit terecht: De band die je ware familie verbindt is er niet een van bloed, maar van respect en vreugde in elkaars leven. Deze column vertelt over hoe ik mijn familie zie. En dan voornamelijk die ik zelf heb gevonden!
De tienerjaren, een tijd waarin je heel snel vrienden maakt, zeker als je een zakcentje op zak hebt. Je maakt zogenaamde vrienden en je maakt ook genoeg vijanden in mijn geval. Maar het is net als het zoeken naar een schat; je vindt soms een diamantje dat een echte vriendschap Lees meer…
“Kan jij iets met het telefoonnummer van Adele?” vraagt een vriendelijke man die mij al eerder telefoonnummers heeft doorgespeeld van bekende en minder bekende sterren. “Adele?” vraag ik, “de Adele, van ‘Hello’ en dat James Bond liedje?” Hij bevestigd dat het om precies die Adele gaat. “Ja, denk het wel” Lees meer…
Ze houdt de kip dapper vast, ze lacht er ook bij. Een beetje verlegen, alsof ze niet goed raad weet met de wat ongewone situatie. Als ze lacht krult haar neus een beetje, wat haar een ‘klein meisjes uiterlijk’ geeft, terwijl ze de voor vrouwen magische 40 toch zojuist is Lees meer…
Gisteren zou mijn oma jarig zijn geweest, ze had dan 106 geworden. Eigenlijk heb ik altijd gedacht dat ze makkelijk 110 zou worden, maar ze heeft de 100 niet gehaald. Ze was er wel verdomd dichtbij, het scheelde maar zo’n uurtje of twaalf. Het telegram van de Koningin was zelfs Lees meer…
