Vorige week had ik een huishoudelijke hulp over de vloer.
Dat lijkt een alledaags gegeven, maar ik kan U verzekeren dat ik er lang over nagedacht heb de vrouw in huis te halen.
Ik behoor helaas tot het soort dat een bloedhekel heeft aan zinloze werkzaamheden zoals het huishouden, maar rotzooi om mij heen schept ook chaos in mijn hoofd.
En daar mijn bedrijf aan huis steeds meer tijd vraagt, moest er wat gebeuren wilde ik niet in mijn eigen vuil omkomen. De gedachte dat iemand nu zomaar in mijn laden en kasten zou kunnen snuffelen, deden mij huiveren.
Niet dat ik iets te verbergen heb, maar toch,.. ineens schoten mij allerlei voorwerpen te binnen
die ik al eeuwen kwijt ben.
Voorwerpen waarvan je niet wilt dat een ander ze onder ogen krijgt. (Waar is die roze vibrator bijvoorbeeld gebleven?)
En die foto’s die mijn ex-lief ooit van mij maakte in een erotische bui en waar ik mij laatst een ongeluk naar gezocht heb.
Mijn ouders zullen die foto’s maar vinden, mocht ik tijdens een ongeval om het leven komen.
Ik bedoel, je bent dan wel dood, maar toch…
Je zult zien dat de poets al bij dag één, al deze voorwerpen vindt.
Maar goed, eenmaal de knoop doorgehakt, had ik het hele weekend nodig om mijn huis zo danig te reorganiseren dat ik haar überhaupt binnen durfde te laten.
En nog steeds geen spoor van al mijn confronterende eigendommen
Op maandag meldde zij zich, een potige struise dame, die een strenge laserblik door mijn territorium liet dwalen.
Ik keek mee door haar ogen en zag toen pas dat één weekend ruimen niet genoeg was geweest om al het achterstallig onderhoud te verbergen.
Sterker nog, zij wist mij met één blik te reduceren tot vrouw Tokkie.
Ze slaakte een soort van meewarige zucht en vroeg mij waar te beginnen.
Ik vroeg haar of zij boven wou beginnen, de slaapkamers en de badkamer, (daar had ik naar mijn idee het hardst m’n best op gedaan).
Nadat ik mijn nieuw aangeschafte poetsarsenaal aan haar had voorgesteld, begaf ik mij naar mijn kantoor aan huis om aan mijn werkzaamheden te beginnen.
Uiteindelijk was dat de reden dat ik deze ’mean clean machine’ had aangenomen.
Ik hoorde haar de trap opgaan en nieuwe, vreemde geluiden vulden mijn huis.
Gestommel, een kraan die open en dicht gedraaid werd, een kast die openging….God, die vibrator!
Ineens wist ik hem te vinden, aagh..de vlammen sloegen mij uit terwijl ik mij haastig drie treden tegelijk nemend, naar boven spoedde.
De poets haalde met een zeem lange halen over de kastdeur, terwijl ze mij wat verbaast aankeek.
Tja, euhh, die kast heb ik pas nog een goede beurt gegeven, stamelde ik met een rood hoofd.
Misschien kun je eerst in de badkamer beginnen?
Ze mompelde iets en vertrok met de emmer terwijl ik paniekerig met mijn hand onder de stapels kleren voelde. Niets!
Enigszins van slag liep ik terug naar mijn kantoor.
Van werken kwam helemaal niets meer, ik kon mij totaal niet meer concentreren.
In gedachten zag ik haar neuzen in al mijn spullen, en wist ik mij steeds nieuwe, allang kwijtgeraakte en niet voor vreemde ogen bedoelde eigendommen te herinneren.
Mijn territoriumdriften stonden op alarmfase 1 en eigenlijk kon ik nog maar aan één ding denken. Eruit met dat mens!
Ik poets weer zelf, en hoop ooit de roze vibrator te vinden.
(Ligt waarschijnlijk naast de foto’s)

Categorieën: Algemeen

11 reacties

FrancisM · 4 november 2004 op 17:32

Oooooo, wat lekker menselijk. Ga door. Welkom in ons midden.

Ma3anne · 4 november 2004 op 18:56

Whaaaaaaaa… waar ken ik dit van? :laugh:

sally · 4 november 2004 op 20:22

Schitterend beschreven. Precies zoals het gaat!

die een strenge laserblik door mijn territorium liet dwalen.

Sterker nog, zij wist mij met één blik te reduceren tot vrouw Tokkie.[/quote]
prachtig
Toch aan wennen en genieten van een opgeruimd huis als je thuis komt.

😀 😀

Mup · 4 november 2004 op 21:09

😆

Nu wil ik natuurlijk het verhaal achter die foto’s,

Groet Mup.

Dinah · 4 november 2004 op 22:09

Het is een bekend gegeven dat je altijd je huis helemaal opgeruimd wil heben voordat de werkster komt, maar ja……… daar komt de werkster toch voor???
Deze dames zijn dat wel gewend en gaan hun gang, zonder echt te neuzen.
Wel is het moeilijk loslaten. Ooit heb ik een werkster gehad die iedere week de ramen lapte??? de ene week beneden, de andere week boven.
Toen ik vroeg of dit niet wat overdreven was kreeg zij bijna een beroerte.
Heb sinds enige tijd geen werkster meer maar als ik nu naar mijn ramen kijk denk ik er met weemoed aan terug. 😛

melady · 5 november 2004 op 00:28

Wright
Binnenkort breng ik je roze vibrator en die foto’s terug.(het was geen diefstal maar ik leende ze ff oké?)

[quote]die kast heb ik pas nog een goede beurt gegeven[/quote]

Met die roze vibrator neem ik aan?

Klasse column!

Melady 🙂

Wright · 5 november 2004 op 08:09

Ik dank dit uitgelezen(?)gezelschap voor de reacties!
Een eerste column inzenden is toch een beetje eng.
En Mup, het verhaal achter de foto’s, ach is dat niet een verhaal wat wij allen kennen?
Me Lady, die vibrator mag je houden, bah een secondhand genotsstaaf is alleen nog te pruimen bij een man.
Wil wel de batterijen en foto’s per ommegaande terug!
😕

WritersBlocq · 5 november 2004 op 09:57

Hoi Wright, onwijs gave column, mooi debuut!
Misschien moet je je huis uitgaan als “zij” komt poetsen? Ik heb zelf geen werkster, om door jou genoemde redenen, haha!

ignatius · 5 november 2004 op 10:47

😛 Leuk debuut.
Ik weet zeker dat de heren op deze site, beschaafd, discreet en welopgevoed als ze zijn, je willen helpen zoeken 😀

Mar · 5 november 2004 op 11:43

haha. Echt een sex and the city avontuur.

Ben benieuwd naar je volgende.

Mar

Wright · 5 november 2004 op 12:26

Ignatius, mannen en zoeken, dat gaat niet samen! 😀

Geef een reactie

Avatar plaatshouder