The darker 90’s

Ik heb zin in muziek.
Gisteren hoorde ik een ringtone die het zelfde begon als Born Slippy van Underworld. Wat een heerlijk weg droom nummer is dat. Jammer genoeg ging hij verder als een saai standaard geriedel. Zo’n riedeltje die iedereen tegenwoordig op zijn telefoon heeft. Want een toffe track als ringtone is lang niet zo tof meer als voorheen.
Ik zet Youtube aan en typ in de zoekbalk “Born Slippy”. Als 4e optie komt de juiste naar boven. Ik kan kiezen uit een live versie of eentje die opgenomen is. Bij de opgenomen versie staat dat het de soundtrack van Trainspotting is. Dat wist ik al. Die film heb ik te vaak gekeken toen ik zelf laveloos op de bank zat te hangen en eigenlijk niks anders te doen had dan dat. Prima.. alles prima.
Als ik de opgenomen versie aanklik staat er “Mix-Underworld-Born Slippy”. Zal ik dat maar doen.. Eens kijken wat er voorbij komt. Ondertussen ga ik afwassen en zet ik het volume zo hard mogelijk.
Ik heb de gave om tijdens het afwassen in een andere wereld te belanden. Vooral met muziek op. En wat er voorbij komt brengt mij naar de jaren 90. Underworld, Faithless, Massive Attack, Sleeper, Groove Amada, the Prodigy, Da Hool, Daft Punk, Radiohead, the Cranberries en Blur. Fletse en harde beelden komen mij voorbij. Meisjes met kleding die redelijk te vergelijken is met het modebeeld van nu. Neonlichten, ogen dicht, dansend, handen in de lucht en high. Ze dansen langzaam en wiegend. Er was toen eigenlijk niet veel anders als nu. Behalve dat drugs gebruiken nog hip en vol klasse was in de discotheken. Die meisjes die high met hun ogen dicht dansten zijn nu Moeders, leraressen en verpleegsters. Zij zullen tegen hun kinderen zeggen dat ze op tijd thuis moeten zijn. Ze niet of niet te veel mogen drinken en al helemaal geen drugs mogen gebruiken. Ik vraag me of wie van die meisjes nu toegeeft wat ze vroeger allemaal hebben uitgespookt. Ik vraag me af of ik dat later zal doen.

In de 90’s was ik een klein meisje. Ik ben in de jaren 80 geboren maar ben eigenlijk helemaal geen 80’s baby. Nog net aan. 2 weken later was het 1990. Ik kan me nog herinneren dat ik in de trein zat en we op Amsterdam Centraal stopten. Ik keek uit het raam en zag een meisje heftig op haar kauwgum kauwen terwijl ze haar sigaret tussen twee vingers vast hield. Ze lachte overdreven naar de jongen waarmee ze was en sprong hem om zijn nek. Daarna reed te trein verder. Ik vond dat meisje zo cool! Ik weet zeker dat ze een van die meisjes was die danste. Met haar ogen dicht en high.
Inmiddels loopt mijn speellijst af en kom ik aan bij Tove lo – Habits. (Stay high) Een “moderne” versie van wat ik hiervoor heb gehoord. En zeker een van mijn favoriete nummers.
Ik ben terug in het nu.. Maar wat zou ik graag eens een weekendje willen doorbrengen in de 90’s.