The end of Christmas

Moe. Een moeheid die zich in alle hoeken, gaten en gleuven van mijn lichaam kroelt. Een kou die de moeheid in bedwang houdt en een hoofd die nog net zijn kop boven water kan houden in de zee van gedachtes. Ik pluk een teddybeer kaal en stop zijn watten organen in mijn hoofd. Wil nu even niet denken, niet meer voelen en niet meer schrijven. Het laatste weet me vreemd genoeg altijd weer te vinden. Geef me een houvast. Om het even in welke vorm. Zet de tijd stil en leg me uit waarom de tijd zo nodig moet lopen. Probeer maar in mijn lege ogen te kijken. Je zult echt niets kunnen lezen. Enkel laten zien wat je wilt laten zien, want de rest is irrelevant. Geef een vinger, maar niet je hand. Geef een lach en je zult je nietszeggende doelen sneller bereiken dan wanneer je kijkt alsof je een pompoen uit moet schijten.

Nooit spierpijn. Mijn spieren zijn wel wat gewend. Vooral mijn lachspieren. Ik gebruik ze zelden waardoor ze nooit slijten. En als ik dan toch lach, is het aan andermans stommiteiten te wijten. Leedvermaak is het mooiste wat er is, want anders zou alles in dit leven een eeuwig tranendal blijven. Drijf de spot met iedereen en het liefste met jezelf. Pak een pijl en boog en schiet een schoon popje in haar of zijn goddelijke reet.

De zotten zijn de wereld nog niet uit. Helaas en jammer genoeg en tot bedroevenis aan toe nog niet. Kapot mogen ze vallen. Stuk voor stuk. Pedofielen, necrofielen, paardenneukers, cliniclowns, zieke gasten die jonge meisjes verkrachten of neerslaan, agressieve alcoholisten, mensen die hun handen niet thuis kunnen houden, vrouwen met paarden, drugsdealers, idioten die peuters slavenwerk laten doen, slagers meer van dat soort vullis.

Kerst is gelukkig voorbij. Nu kunnen we onze vingers weer in onze kelen steken en al die kalkoenen en andere stukken dood vlees weer uitkotsen. Nu mogen we weer gezamelijk drinken zonder enige aanleiding. We mogen bomen nu gewoon in de fik steken in plaats van te versieren. En als hoogtepunt mogen we weer elkaar de meest erge ziektes toewensen en elkaar de huid volschelden, omdat we zogenaamd zoveel van elkaar houden.

Tot Shit