We schrijven 1945. De oorlog in Europa is ten einde. Te land feitelijk gewonnen door de Sovjet-Unie met zijn bovenmenselijke inzet en zijn onmenselijk grote verlies aan levens. In het Verre Oosten is de vijand zo goed als verslagen. De Japanners staan op het punt zich over te geven. De VS willen hun echter een lesje leren. Én de Russen waarschuwen. Nóg zijn de Sovjet-Unie en Amerika bondgenoten, maar in de visie van velen is de Sovjet-Unie (allang) de nieuwe vijand. De wereld moet weten wie de baas is. De ‘Derde Wereldoorlog’, de Koude Oorlog, is, zonder dat de gewone man er weet van heeft, feitelijk al verklaard.

Het is 6 augustus 1945 geworden. Tien kilometer boven de stad Hiroshima in Japan laat een Amerikaanse bommenwerper een ongekend wapen vallen, de atoombom. 130.000 mensen worden gedood, gewond of vermist en nog eens 177.000 mensen raken dakloos. Twaalf vierkante kilometer stad wordt door de kracht van de explosie met de grond gelijk gemaakt. De aarde is naakt, alles brandt. Een verwoestende paddestoel penetreert de hemel. Tot op de dag van vandaag zijn de gevolgen zichtbaar en voelbaar en zullen dat nog eeuw na eeuw zijn in de vorm van huidkanker, leukemie (bloedkanker), erfelijke afwijkingen…

De Amerikanen hebben tegelijk met dit eerste helse wapen een nog veel krachtiger bom ontwikkeld, die ze natuurlijk ook willen uitproberen. Op 9 augustus 1945 laten zij deze tweede bom vallen op Nagasaki. Opnieuw vele tienduizenden doden, gewonden, vermisten. De nu 84-jarige copiloot van de bommenwerper is nog steeds van mening dat ‘de Heer’ aan zijn kant stond en nog steeds staat. Hitler vond dat destijds ook, net als Franco en Mussolini. En keizer Hirohito, wiens regeringsperiode in het Japans godbetert sjôwa (‘vrede’) werd genoemd. De vernietiging van zes miljoen Joden door zijn Duitse bondgenoot heet in het Hebreeuws shoah, ‘vernietiging’. Twee totaal verschillende woorden in twee totaal verschillende talen maar met toevallig dezelfde uitspraak. ‘Sjowa’. Een wreed taalspelletje van het lot? Ook kleinzoon Bush beroept zich al twee regeerperiodes onophoudelijk op God. En is bereid opnieuw kernwapens in te zetten. Ergere ‘godslastering’ is nauwelijks voor te stellen. Kennelijk redeneert deze rijke fundamentalist in het Witte Huis: de show(a) must go on!

© Jan Bontje 2005


5 reacties

WritersBlocq · 15 augustus 2005 op 11:23

[quote]En keizer Hirohito, wiens regeringsperiode in het Japans godbetert sjôwa (‘vrede’) werd genoemd. De vernietiging van zes miljoen Joden door zijn Duitse bondgenoot heet in het Hebreeuws shoah, ‘vernietiging’. [/quote]
…….. brrrr…….. ik heb effe niks te zeggen. En dan die titel erbij, zo knap verzonnen en ja, zo waar. Onwijs goeie column, Jan.

Dees · 15 augustus 2005 op 11:29

Al die mensen die de Heer voor hun zijde claimen, om vervolgens de schepping in het honderd te schoppen.

Mooie column Jan.

Pebby · 15 augustus 2005 op 14:35

Geweldige column, Jan!

[quote]Twee totaal verschillende woorden in twee totaal verschillende talen maar met toevallig dezelfde uitspraak. ‘Sjowa’. Een wreed taalspelletje van het lot?[/quote]

Deze deed mij :-o… Toeval bestaat niet, toch!?

Troy · 15 augustus 2005 op 16:05

Waar het om gaat is dat die politieke leiders en dergelijke eens zelf hun verantwoordelijkheid voor hun daden moeten nemen. Laat God hier buiten, zou ik zeggen. Niets is zo hypocriet als het moorden onder het mom van een God. In werkelijkheid draait alles natuurlijk om geld, macht, aanzien en alles wat maar aards is. Weinig Goddelijks aan, behalve dat ze hem zelf spelen. Goede column, stemt tot nadenken.

Grt Troy

Ma3anne · 15 augustus 2005 op 21:26

Om over na te denken.
Goed stuk. Sterke titel.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder