Vrienden zaten op Terschelling, bij Oerol. Daar was de aftrap van de Mars der Beschaving. Wij waren bij de ludieke bezetting van museum Boijmans in Rotterdam. Daarna met een paar duizend mensen lopen naar het Malieveld in Den Haag. Een vriendin moest in Delft helaas opgeven, maar ons motto is samen uit, samen thuis. Dus namen we met haar de nachttrein naar Den Haag HS. Daar hoorden we dat de Mars in aantocht was. We sloten ons weer aan en zijn meegelopen naar het centrum van de hofstad.
Verschillende theaters hadden hun deuren gastvrij opengezet voor de lopers. Wij konden in het Lucent Danstheater terecht. Het was inmiddels half 3 in de ochtend; na ongemakkelijk waakslapen werden we om half 6 al wakker. Slapen op een houten podiumvloer, zonder matras, deken of kussen, is geen pretje, maar de saamhorigheid was zo sterk dat we volhielden.
Een plaatselijke bakker zorgde voor gratis brood voor de vele honderden slapers: het lekkerste ontbijtje ooit. ‘s-Middags om 1 uur stroomde het Malieveld vol. Tienduizend kunstenaars en liefhebbers van kunst, cultuur en beschaving. Een voorproefje voor 20 september! De sfeer was onovertroffen.
Sprekers staken een hart onder de riem en duizenden witte ballonnen toverden evenzoveel opgewekte gezichten. Een zachtmoedig protest tegen een the(h)ater, een cultuurbarbaar: Halbe Zoolstra. Iemand had op een bord geschreven: Ultimi barbarorum (‘Ergste der barbaren’, naar de 17de eeuwse vrijdenker Spinoza die dit wilde aanplakken na de beestachtige lynchpartij van de gebroeders de Witt.)
Die Halbe man begrijpt net zoveel van kunst en cultuur als een hooligan van redelijk denken. Hij is een regelrecht(s)e cultuurhooligan. Goering zei dat hij naar zijn revolver greep als hij het woord cultuur hoorde, maar Zoolstra grijpt naar de botte bijl. Dat zo iemand kunst en cultuur in zijn portefeuille heeft zegt genoeg over de bende die De Bende in Den Haag maakt. Dat een meerderheid dit tuig van Laban nog steunt ook, is triest. Maar wat kun je ook verwachten van cultuurbarbaren en the(h)aters.
5 reacties
LouisP · 9 juli 2011 op 22:57
Jan, ‘k vond die reactie van Silvia1 onder je vorig stuk wel goed.
Ik heb eens in een vakblad iets gelezen over negatief gedrag. Dat er mensen zijn die zich goed voelen wanneer ze maar genoeg negatief kunnen praten of schrijven. Ik dacht daar aan toen ik dit stuk van je las…Geeft je dat een fijn gevoel Jan? Zo door te blijven foeteren en tieren?
De titel en vooral je laatste alinea, daar spreekt zoveel machteloosheid uit, volgens mij door altjd maar zo negatief te schrijven. Misschien eens wat positieve punten belichten…..
JanBontje · 10 juli 2011 op 14:02
Beste LouisP.
Net als Sylvia heb je een vertekend beeld van mij.
Laat ik het proberen uit te leggen.
Ik ben iemand die zowel de positieve als de negatieve kanten van ‘alles’ om me heen probeer te zien, begrijpen, vatten, bevatten, en sommige daarvan te belichten d.m.v. een column. Omdat een column m.i. een probaat middel is om tegen verkeerde zaken aan te schoppen , maar ik daar gretig gebruik van. Dat LIJKT dus negatief, maar is het niet: ik bewonder en geniet van cultuur en val dús cultuurbarbaren als die Zijlstra keihard aan. Ik ben democraat in hart en nieren en val dús verkrachters van de democratie – Hitler, Mussolini, Stalin, Soeharto, Pinochet, Berlusconi, Wilders – keihard aan. Enz.
Naast columns schrijf ik poëzie, luisterliedjes, koste verhalen, aforismen, enz. Daarin komt mijn positieve kan duidelijker tot uiting, omdat ik daarin i.h.a. de dingen beschrijf die ik waardeer.
Als je dus mijn hele spectrum van schrijven zou kennen, zou je zien dat ik in wezen juist heel positief en optimistisch ben. Maar je kunt iets alleen positief zien door er het tegendeel tegenover te stellen: zwart is alleen zwart als er ook wit bestaat. Leeg alleen als er ook vol is. Liefde als er ook haar haat is. Democratie als er niet-democratie, dictatuur, is. Enz.
Het voert et ver om er hier dieper op in te gaan, maar in de filosofie noemt men dat dialectiek: kort door de bocht: de constatering dat er tegenstellingen zijn.
Voor het overige: iedereen mag van mijn columns vinden wat hij of zij wil; ik heb nu eenmaal mijn eigen stijl van schrijven ontwikkeld in de loop van ruim 12 jaar dat ik columns schrijf en de een bevalt dat (ik krijg veel positieve reacties!) en de ander niet of minder. Het zij zo.
Wel stel ik, nadrukkelijk, je kritiek op prijs, want het maakt duidelijk dat onbekendheid met de auteur kan leiden tot een vertekend beeld.
Dees · 10 juli 2011 op 15:32
Vind ‘regelrechtse cultuurhooligan’ wel een mooie. En vind je helemaal niet overmatig negatief. Wel soms wat rechtlijnig. Maar dat geeft niet. Dat werkt in columns juist.
Wat wel zo is nu, is dat het gebruik van schrikwekkende iconen uit WO II niet heel overtuigend werkt. Goering had wmb niet gehoeven. Halve Zoolstra hoeft ook niet. Maar ja, dat duurt helaas nog wel even.
Mien · 11 juli 2011 op 11:20
Joseph Beuys zei (en schreef) het al:
Die Revolution sind wir.
Jeder ist ein Kunstler.
Het komt allemaal goed.
Schone kunsten zegevieren altijd.
Politieke manifesten daarentegen zijn vaak vluchtig en tijdelijk.
Marmor, Stein und Eisen bricht
Aber unsere Liebe nicht
Alles geht vorbei
Doch wir sind uns treu.
Mien
JanBontje · 13 juli 2011 op 19:31
Machtig mooi, Mien!
Politieke manifesten daarentegen zijn vaak vluchtig en tijdelijk schrijf je, maar ik herinner je dan aan de grote Multatuli, die schreef: ik ben een zaaier. Hoeveel zaad er ook mag vallen op onvruchtbare grond, ooit zal vruchtbare grond een of meer zaadjes verwelkomen… Die hoop,dat positieve, wil ik uitstralen met deze column! :toeter: