De omgeving van een schrijver zegt wel eens dat schrijvers in een eigen wereldje leven. Ze denken dat schrijvers zich vaak afzonderen om zich één te voelen met een virtuele wereld.
Maar als de schrijver dan weer in contact komt met mensen die dat van hem niet weten, dan is er plots geen probleem. Dan is de schrijver een doodnormaal mens. Als de mens dan toch van hem te weten komt dat hij een schrijver is, is de schrijver plots een vreemd wezen.
Dus wanneer men schrijft doet men asociaal en is men een vreemd persoon. Maar leven de schrijvers ook daadwerkelijk in een virtuele wereld?
9 reacties
champagne · 7 mei 2005 op 11:12
He Merel,
Vraagje: zijn dit steeds jouw eigen hersenspinsels? 😕
Wat een conclusies en een oordelen in zo’n klein stukje!
[quote]Dus wanneer men schrijft doet men asociaal en is men een vreemd persoon.[/quote]
Merel, ik denk dat je de theorieen maar los moet laten en eens moet kijken waar dat je brengt met je schrijvelarijen!
Louise · 7 mei 2005 op 11:48
Als je al die kleine stukjes nou eens aan elkaar zou plakken…
Kweetnie, tis maar een ideetje 🙂
Li · 7 mei 2005 op 14:49
En toch zit er wat in 🙂
Troy · 7 mei 2005 op 15:23
Ik denk dat de meeste mensen jouw laatste twee stukjes vreemder zullen vinden dan de schrijver in het algemeen 😉
Ma3anne · 7 mei 2005 op 15:49
🙄
KawaSutra · 7 mei 2005 op 16:31
[quote]Dus wanneer men schrijft doet men asociaal en is men een vreemd persoon.[/quote]
Een schrijver zoekt juist contact met zijn omgeving d.m.v. zijn schrijven. Zwijgen is asocialer dan schrijven. Iemand die zwijgt is voor zijn omgeving een vreemd persoon en leeft in zijn eigen virtuele wereld.
Dees · 7 mei 2005 op 17:27
De Schrijversfilosofieen van Merel. Ik wacht geduldig op de volgende 🙂
Louise · 7 mei 2005 op 19:20
Sinds wanneer ben jij geduldig, Dees? 😀
pepe · 7 mei 2005 op 23:01
[quote]Theorieën [/quote]
Het zijn maar theorieen, klopt in de praktijk vaker niet dan wel!
Dat ik vreemd ben? Vind ik een beetje vreemd. Maar ik vind het wel lekker!