Thuiskomst Deel 2

Het is laat
De parade van nachtvlinders maakt zijn laatste aftocht richting donkere grotten
Gordijnen zijn gesloten
Alles wat leeft
Bedwelmd
Middelen van genot
.
Dansend op de afgrond
Dansend op de afgrond
Dansend op de afgrond met middelen van genot

Ik staar in het niets en voel een eindeloze leegte
Mijn oren suizen van het helse kabaal
In een flits zie ik gezichten

Mensen die ik even dacht te kennen

Geen troost voor alle doden die gestorven zijn vannacht

Flarden van gesprekken spoken rond in mijn brein
Zelfs figuranten behoren representabel te zijn
En in een staat van desillusie kleed ik ze uit en en aan en uit
Dan weer in paars, dan weer in groen en dan weer naakt, dan weer in rood

Maar ik verdwaal in verlangens
Verminkt en onvoldaan

En ik verdwaal in verlangens
Verdwaal in verlangens

Na een nacht vol schrille dromen op de scheidslijn van de dood

Maar die dromen vervagen in waanzin en haat
Stemmen roepen
Roepen
Om seks en om dope
Mijn kop valt van mijn romp en lacht luid en uitzinnig

En met een grimas verwerp ik mijn allerlaatste hoop

Zielen kruipen over afgedankte graven
Gedaantes schreeuwen en juichen me toe

Ik glijd uit en val en mijn hart breekt in stukken

En de schepselen dansen verder in het holst van de nacht

In het holst van de nacht
In het hols van de nacht

Altijd dansen ze verder in het holst van de nacht

Als in een film doemt langzaam de schemering op
Zelfs het geringste licht doet pijn aan mijn ogen
In een staat van vergetelheid open ik de deur
Alweer gestorven bij de aanvang van alweer een zaterdag

Ik denk aan de dood en lach om het leven

Ik buig, verkramp, en raap mezelf weer bij elkaar

Morgen is alles anders
Misschien word ik verliefd

Of ik ruk mijn kop van mijn romp om tot moes te vertrappen

Of morgen
Misschien
Een herinnering aan liefde

Om uiteindelijk gedaanteloos de nacht weer in te gaan.