Tierende ouders langs de lijn

Sire start een campagne tegen schreeuwende ouders langs de lijn. Ouders die regelmatig over de schreef gaan. Letterlijk en figuurlijk.

Nog niet zo lang geleden stond ik op het voetbalveld te kijken naar een wedstrijdje van turfjes van een jaar of acht. Staat er naast mij een turfjesvader de scheidsrechter uit te schelden. Hij gebruikte woorden waar zijn zoontje zeer zeker nog niet de volledige betekenis van kan hebben geweten. Na zijn kanonnade zegt deze opvoeder tegen mij “Ach meneer, laten we eerlijk wezen, die scheids heeft het toch verdient. Had ie maar niet zo partijdig moeten wezen. Hij heeft nog geluk dat ik hem geen ram voor zijn kop heb gegeven.”

Ik stel mij voor hoe een column van deze man er uit zou zien. Zo ongeveer:

Het is bittere noodzaak dat wij als ouders ons bemoeien met het wel en wee van ons kind. Het is toch ons eigen kind, ons eigen vlees en bloed. Ik was destijds hartstikke gelukkig dat we een zoontje kregen. Een voetballer. En in de tegenwoordige tijd ben ik er nog gelukkiger om. Want dat Nederlands Elftal heeft dringend behoefte aan een wereldvoetballer. En dat wordt mijn zoon. Let maar op! Dat joch gooit nu al de ene schaar na de andere d’r uit. Tenminste als ik hem een beetje push.

Maar die scheidsen hè. Brandhout! Ik heb er laatst nog eentje bij zijn strot gehad. Ja, dat moet je zo af en toe doen hè, want anders worden ze te partijdig.
En die coach van mijn kind, die moet ik alles voorzeggen. Want Klaas moet in de spits. Scoren moet die jongen van mij. Daarvoor is ie geboren en in de wieg gelegd. Hij is geen verdediger. Ik ben laatst nog bij de coach aan de deur geweest om dat uit te leggen. Ach, en na een beetje kibbelen lag die man in de achtertuin en we hadden dezelfde kijk op de zaak. Kijk, het heeft allemaal te maken met een beetje goede wil.
En dan die ouders van de tegenpartijen. Partijdig dat die zijn! Niet te geloven! En wat doe je dan als je het beste voor je kind wil? Juist, rammen!
Nee, ik erger me behoorlijk aan al die wantoestanden op en rond het veld, maar ik probeer d’r tenminste wat aan te doen. Kan ik van de meeste anderen niet zeggen. Maar ja, niet iedereen is het gegeven om een wereldverbeteraar te zijn.
Maar ach, als Klaas over een jaar of acht zijn eerste contract tekent bij Ajax, dan weet ik dat al mijn inspanningen niet voor niets zijn geweest.

Happyturf