Toen je hier nog woonde

Het is alweer een tijdje geleden dat we alleen waren.
Alleen, zonder elkaar, zonder contact, maar wel wisten dat we bij elkaar wilde zijn.
Ik zet de wereld even uit op de TV en ook mijn telefoon.
Want vandaag ben je er weer en geef ik me volledig aan jou.
Ik zeg sorry als je binnenkomt, omdat ik je zo heb gemist.
Maar gelukkig zeg je dat jij mij ook mist.

Ik raak gewoon een beetje verstrikt in de in de rat race die ik ren.
Op jacht naar dat moment waarop ik zo wacht dat het snel komt.
Maar als ik zou stoppen en alleen maar om me heen zou kijken, zou ik mezelf nooit kunnen vergeven dat ik niet alles voor je heb gedaan.
Jij streelt mijn ogen elke keer weer.

Ik stel je voor om de tijd te vertragen als je er bent.
Om over een uur weer even op terugspoelen te drukken.
Dat jurkje wat je draagt, lijkt op een jurkje die ik nog heb hangen in je kast, toen je hier nog woonde.
Ik kan er geen afstand van doen.

En vanavond als we gaan eten, wil ik het gezellig maken.
Je vraagt of er kaarsjes aan mogen en ik stem daarmee in.
Je komt weer met een verhaal van ‘Toen je hier nog woonde’.
Ik vertel je dat er een hoop is veranderd, maar dat je altijd bij mij blijft.
En dat ik je vanavond toch weer naar huis moet brengen, omdat je hier niet meer woont.

Het is alweer een tijdje geleden dat jij en ik dagelijks samen waren.
Je was nog zo klein, je hebt het besef niet eens dat je hier hebt gewoond.
Ik was toen ook veel met vrienden en dronk daar wat drankjes, om soms maar niet thuis te hoeven zijn.
Ik kan niet anders dan sorry tegen je zeggen voor die tijd, die jij je niet eens herinnert.

En heel soms ben je even verdrietig omdat je iets vind op zolder, waar je mee speelde toen je baby was, maar nu niet meer mee kan spelen omdat je te groot bent.
Dan veeg ik je tranen af en vertel ik je wat het speelgoed voor je betekende toen je hier nog woonde.
Ik vind het moeilijk dat je dat besef niet meer hebt en dat ik opnieuw herinneringen met je moet maken.

Er is één ding dat ik zeker weet en dat is dat ik je altijd weer mis als je niet bij mij bent.
En dat gemist wordt hersteld als je kleine lippen mijn wangen kust met kwijl en een beetje snot.
Er is een kus nodig van jou, die me laat voelen dat je van mij houdt, nu je hier niet meer woont.

Vanavond wil ik je liefhebben, want vanavond lig je in mijn huis, in je eigen bed.
Ik kom ieder uur bij je zitten en intens genieten van deze momenten die we samen zijn.
Ook al woon je hier niet meer, ik hoop dat er snel meer duidelijk worden zal.