Toetie

Na vijf jaar is onze relatie beëindigd. Zo triest, er heeft zich weer een afscheid voltrokken en dat blijft iets waar ik heel slecht in ben. Foto’s heb ik van je genomen terwijl jij geduldig poseerde. Vereeuwigd zijn wij als koppel, maar er is geen jij en ik meer. Regendruppels die jouw wax bedekten gaven je een sexy uitstraling, alsof het zweet je was uitgebroken na een opwindende stoeipartij. Blozend straalde je mij tegemoet als je in de zon stond. Fel rood, maar absoluut geen schaamrood, sierde je van alle kanten. Ik kon je gebruiken zoals mijn pet stond, jij wachtte altijd geduldig af en bracht mij van hier naar daar. Met je 14 jaren en 145.000 kilometer op de teller gaf je tegengas.

Ik ook, want ik heb besloten om niet meer aan reparaties te dokken dan ik voor je terugkrijg. Van eerlijk wisselgeld was geen sprake geweest als ik die investering in jou had gedaan. Spijtig vind ik het, de keuze is puur rationeel door de Paulus in mij gemaakt en hij druist tegen de o zo gevoelige Pauline in.

Knalrood is getransformeerd naar diepblauw. Dat is wennen voor mij, want jouw voorganger had hetzelfde tintje als jij. In totaal negen jaren rood stond op een parkeerplek geduldig op mij te wachten tot ik hem weer pakte.

Mijn diepblauwe nieuweling heeft een ton minder op de teller en zelfs een schuifdak. Verder is hij volgens de garagehouder net zo kaal als jij. Hij liegt, zoals het een goede garagehouder betaamt. Geen slinger om de ramen te openen, nee, knopjes worden ingedrukt en vergezeld van een zoemend geluid zakken de ramen en glijdt de koele lucht naar binnen. Ook hoef ik meerijders geen gebruiksaanwijzing meer te geven bij het afsluiten van hun portier. De kreet: “Gewoon knoppie naar beneden en dichtsmijten, je hoeft geen hendel vast te houden”. – Kedèng, plof, tril – “Nee, NIET vasthou… zucht…” is verleden tijd. Dit kan ik nu zelf, door mijn portier op slot te draaien.

Deze auto is beter beveiligd dan mijn pc. Ik vreesde deze luxe altijd, omdat hij vaak ontaardt in armoede. Alles wat er op, aan en in zit kan kapot gaan en kost euri. Geld dat ik niet heb of er niet voor over heb. Gecompliceerd zal ik hier en daar zijn, maar in materieel opzicht ben ik o zo simpel.

Van buiten was je nog zo mooi, te mooi om te laten gaan. De Paulus in mij heeft jou nog even gebruikt om je leeg te karren, benzinetechnisch gezien. Daarna ben je door ‘hem’ gedumpt voor altijd. Met pijn in mijn Pauline-hart, maar zo zit ik wel in elkaar. Relaties als de onze zullen nooit een leven lang beschoren zijn. Ik zal eerder vijf keer vijf jaar een soortgelijke relatie hebben dan een keer 25 jaar. In dat opzicht lijk je wel een vent!

Ik tel de zegeningen die ik in al die jaren onderweg heb beleefd. Nieuwe avonturen met jouw opvolger staan letterlijk en figuurlijk voor de deur. Ooit komt daar ook een column over, maar nu is het jouw beurt. Stiekem hoop ik dat er iemand rondrijdt in jou en dat jij niet helemaal in het Grote Niets eindigt. Vaarwel toetie, bedankt voor je veiligheid en geborgenheid onderweg. Wie weet vind ik die ooit ook bij een vent van vlees en bloed. Jij hebt mij bewezen dat het bestaat. Nu hij nog!