Tot uw dienst

Zomaar een telefoongesprek in 2008 op een politiebureau in Amsterdam:

“Goedemiddag, brigadier Stoffelsen hier.”
“Dag meneer Stoffelsen, u spreekt met Janine de Ridder.”
“Hallo mevrouw De Ridder, waarmee kan ik u van dienst zijn?” “Nou, mijn dochtertje Lisa gedraagt zich de laatste tijd nogal vreemd en ik maak me daar ernstig zorgen over. “
“Ehh juist, maar waarom belt u daar de politie voor?”
“Omdat ik sterk vermoed dat ze bij de kinderopvang dingen meemaakt, die niet goed voor haar zijn, maar ik weet niet precies wat. U moet weten, Lisa is bijna 5 en heeft zich altijd prima vermaakt bij kinderdagverblijf Het Hofnarretje. Tot voor kort praatte ze honderduit over hoe leuk het daar was en met welke vriendinnetjes ze allemaal speelde. Maar de laatste paar weken is ze thuis juist heel afstandelijk en trekt ze zich voortdurend terug.”
“Ik geloof niet dat u zich daar direct zorgen over hoeft te maken mevrouw. Zo wispelturig zijn kinderen nu eenmaal op die leeftijd. Zoals u zult begrijpen zitten wij ons hier op het bureau niet bepaald te vervelen. Dus als u het niet erg vindt, ga ik weer verder met mijn normale werk.”
“Meneer Stoffelsen, alstublieft, laat me wat meer vertellen. Ik denk serieus dat er iets aan de hand is!”
“Goed dan, vertelt u verder, maar maakt u alstublieft wat haast. Ik ben hartstikke druk.”
“Ik doe mijn best. Gewoonlijk lees ik Lisa ’s avonds voor uit haar favoriete boek. Na het verhaaltje glimlacht ze lief naar me en krijg ik een kus van haar. Maar de laatste paar weken wil ze niet meer dat ik haar voorlees en als ik haar een nachtzoen wil geven, wendt ze haar hoofd af. ‘Jij bent meester Robert toch niet?’ vraagt ze dan aan me. Ik weet niet wat ik daarvan moet denken meneer Stoffelsen, maar het maakt me doodsbang.”
“Och mevrouwtje, kom kom, kinderen van vier roepen wel vaker wat. Dat weet ik nog wel van toen mijn kinderen klein waren. Daar moet u zich niet teveel van aantrekken.”
“Meneer Stoffelsen! U begríjpt toch wel dat ik als moeder ontzettend ongerust word van zo’n situatie? Net als wat ik gisteren hoorde bij het ontbijt. Lisa kan al een hele tijd zelfstandig naar het toilet. Maar ze vertelde dat meester Robert altijd met haar mee gaat als ze naar de wc moet. Ze zegt dat hij allemaal rare woordjes in haar oor fluistert en haar helpt als ze klaar is met plassen. Ik ben ten einde raad en vraag u dringend om actie te ondernemen.”
“Wel, mevrouw ehh…”
“De Ridder.”
“Mevrouw De Ridder, u heeft uw dochter vast verkeerd begrepen en ik weet zeker dat dit op een misverstand berust.”
“Meneer Stoffelsen, ik ken mijn kind goed genoeg om aan te voelen dat hier iets goed mis is. Gaat u alstublieft op onderzoek uit, ik smeek het u.”
“Okee okee, het is al goed. Ik zal eens kijken wat ik voor u kan doen. Tot uw dienst.”

De rest is geschiedenis.