Uit de school geklapt

Wat me toch wel erg bezighoudt op dit moment, is die moord op de Haagse leraar. Er zitten zoveel haken en ogen aan dit verhaal, dat de gevolgen nog lang niet te overzien zijn. De deksel van de put is nu open… waaronder het al flink wat jaren rommelde en broeide, maar waar “de maatschappij” blind aan voorbijliep. Ik ben bang, dat dit het ultieme gevolg is van een verkeerd onderwijsbeleid al die jaren (probleemkinderen op een kluitje bij elkaar zetten in enorm grote, onhanteerbare aantallen bijv. denk maar aan al die gedwongen fusies tot grote leerfabrieken), en in dit geval nog eens gekoppeld aan een verkeerd integratiebeleid. Maar het had in mijn ogen ook op een zogenoemde “witte” school kunnen gebeuren. De prijs die we nu gaan betalen voor dit wanbeleid is heel hoog. Het probleem is inderdaad een maatschappelijk probleem, zoals de directeur van de Terraschool zei. Een politiek probleem, een probleem vanwege het feit, dat de mensen die beslissingen nemen te ver van de praktijk van alledag afstaan en de raarste maatregelen hebben afgekondigd de laatste jaren.

Ik voel me niet alleen als burger, maar ook als collega betrokken. Temeer, omdat een bedreiging van een leerling voor mij vorig jaar de druppel was die de emmer deed overlopen en me deed besluiten voorgoed het onderwijs te verlaten. Er waren meer redenen, maar de hoofdreden was toch wel, dat drie knaapjes in de klas waar ik een paar maanden inviel als leerkracht, een soort terreur uitoefenden. Dit escaleerde tot een knal met een keihard leren balletje, dat op een meter afstand met opzet tegen mijn hoofd werd geschoten. Dat voorval kwam letterlijk en figuurlijk hard aan. Ik was even helemaal van de kaart van schrik en de klap en bleek een lichte hersenschudding te hebben.

Maar waar ik compleet op afknapte toen, was, dat een kind een paar dagen later in de klas tegen me zei: “Juf, juf M. (mijn duo-collega)en meester A. (de directeur) zeggen dat het aanstellerij was van u, dat u hersenschudding had, want dat dat niet kan van zo’n balletje. Ja, die knal tegen mijn kop had behoorlijk impact op het klasje en de directie had gemeend de onrust te moeten sussen door mij af te vallen en het voor het dadertje op te nemen!

Op dat moment brak er iets in me, waardoor ik de klas uitliep en naar de directeur liep om te zeggen, dat ik er NU mee stopte, want dat er iets goed fout was met deze school voor een invaller. Ik heb toen mijn spullen gepakt en ben vertrokken. De klas en de directeur verbijsterd achterlatend, maar ik kon echt niet anders… Als invaller heb je in principe het team achter je staan, maar ben je aan de goden overgeleverd wat betreft de mate waarin men bereid is je “rugdekking” te geven. Nou, rugdekking had ik op deze school beslist niet op deze manier. Het triootje boefjes in die klas was die ochtend onhanteerbaarder dan ooit. Vind je het gek, als ze groen licht krijgen van de directie!

Ik kon er niet de vinger op leggen, waarom ik zo overstuur gehandeld heb toen. Maar dat gevoel van dat er iets knapte, staat me nog helder voor ogen.

Ik ben er intussen achter. Niet het feit, dat ik dat balletje tegen mijn hoofd kreeg was het ergste, maar het feit dat mijn duocollega en de directeur achter mijn rug om met de klas hadden gepraat en het voor dat jongetje hadden opgenomen door mij als aansteller af te schilderen.

Ik voel me deze dagen heel sterk verbonden met al die collega’s die gepest, getreiterd, bedreigd, of aangevallen worden door leerlingen… het moeten er duizenden zijn… en met name met die collega’s, die het dan in hun uppie toch moeten zien te redden, zonder enige steun van directie of collega’s.

Ik ben destijds meteen opsgestapt, omdat ik duidelijke grenzen heb in wat ik pik als invaller of niet. Maar je zult onder die omstandigheden toch maar door moeten tobben in je uppie! Sanctiemaatregelen heb je amper om jezelf en andere leerlingen te beschermen tegen kids die pesten of wraak nemen om wat voor reden ook.

Het wordt hoog tijd dat het Nederlandse onderwijs eens goed wordt doorgelicht. Ook op al het psychische en emotionle leed dat er heerst in de scholen. Bij leerlingen onderling (pestgedrag), tussen leerkrachten en leerlingen, maar ook tussen leerkrachten onderling en hun directies…

Ik ben blij dat de stront eens boven komt drijven, eerlijk gezegd. Want we kunnen deze problematiek niet in de doofpot blijven stoppen. De noodklok is al zo vaak geluid, maar er wordt door de maatschappij en de politiek maar niet adequaat op gereageerd.

Ik betreur het dat er een dode is gevallen. Ik betreur het, dat een 17-jarige meende zo zijn problemen op te kunnen lossen… ik betreur het, dat de kinderen steun betuigen aan de moordenaar, en de weg helemaal kwijt zijn. Ik betreur het allemaal… maar ben ook wel blij, dat we eindelijk eens keihard reëel zicht op de zaak gaan krijgen nu en met ons allen eens gaan nadenken wat hier allemaal aan de hand is en hoe dit opgelost zou kunnen en moeten worden.

We krijgen het nu op onze bordjes… want wat je zaait zul je oogsten…

Dit schietincident is echt niet uit de lucht komen vallen…

Er zijn al jaren aanwijzingen dat het op een kwade dag een keer goed verkeerd zou gaan.
Ik wist het al langer, maar dat heb ik ook nog eens aan den lijve ondervonden toen ik in een achteraf dorpje in groep 5 van de basisschool (!!!)rechtstreeks en met opzet werd aangevallen door een kind van 9 jaar.