Wat me toch wel erg bezighoudt op dit moment, is die moord op de Haagse leraar. Er zitten zoveel haken en ogen aan dit verhaal, dat de gevolgen nog lang niet te overzien zijn. De deksel van de put is nu open… waaronder het al flink wat jaren rommelde en broeide, maar waar “de maatschappij” blind aan voorbijliep. Ik ben bang, dat dit het ultieme gevolg is van een verkeerd onderwijsbeleid al die jaren (probleemkinderen op een kluitje bij elkaar zetten in enorm grote, onhanteerbare aantallen bijv. denk maar aan al die gedwongen fusies tot grote leerfabrieken), en in dit geval nog eens gekoppeld aan een verkeerd integratiebeleid. Maar het had in mijn ogen ook op een zogenoemde “witte” school kunnen gebeuren. De prijs die we nu gaan betalen voor dit wanbeleid is heel hoog. Het probleem is inderdaad een maatschappelijk probleem, zoals de directeur van de Terraschool zei. Een politiek probleem, een probleem vanwege het feit, dat de mensen die beslissingen nemen te ver van de praktijk van alledag afstaan en de raarste maatregelen hebben afgekondigd de laatste jaren.
Ik voel me niet alleen als burger, maar ook als collega betrokken. Temeer, omdat een bedreiging van een leerling voor mij vorig jaar de druppel was die de emmer deed overlopen en me deed besluiten voorgoed het onderwijs te verlaten. Er waren meer redenen, maar de hoofdreden was toch wel, dat drie knaapjes in de klas waar ik een paar maanden inviel als leerkracht, een soort terreur uitoefenden. Dit escaleerde tot een knal met een keihard leren balletje, dat op een meter afstand met opzet tegen mijn hoofd werd geschoten. Dat voorval kwam letterlijk en figuurlijk hard aan. Ik was even helemaal van de kaart van schrik en de klap en bleek een lichte hersenschudding te hebben.
Maar waar ik compleet op afknapte toen, was, dat een kind een paar dagen later in de klas tegen me zei: “Juf, juf M. (mijn duo-collega)en meester A. (de directeur) zeggen dat het aanstellerij was van u, dat u hersenschudding had, want dat dat niet kan van zo’n balletje. Ja, die knal tegen mijn kop had behoorlijk impact op het klasje en de directie had gemeend de onrust te moeten sussen door mij af te vallen en het voor het dadertje op te nemen!
Op dat moment brak er iets in me, waardoor ik de klas uitliep en naar de directeur liep om te zeggen, dat ik er NU mee stopte, want dat er iets goed fout was met deze school voor een invaller. Ik heb toen mijn spullen gepakt en ben vertrokken. De klas en de directeur verbijsterd achterlatend, maar ik kon echt niet anders… Als invaller heb je in principe het team achter je staan, maar ben je aan de goden overgeleverd wat betreft de mate waarin men bereid is je “rugdekking” te geven. Nou, rugdekking had ik op deze school beslist niet op deze manier. Het triootje boefjes in die klas was die ochtend onhanteerbaarder dan ooit. Vind je het gek, als ze groen licht krijgen van de directie!
Ik kon er niet de vinger op leggen, waarom ik zo overstuur gehandeld heb toen. Maar dat gevoel van dat er iets knapte, staat me nog helder voor ogen.
Ik ben er intussen achter. Niet het feit, dat ik dat balletje tegen mijn hoofd kreeg was het ergste, maar het feit dat mijn duocollega en de directeur achter mijn rug om met de klas hadden gepraat en het voor dat jongetje hadden opgenomen door mij als aansteller af te schilderen.
Ik voel me deze dagen heel sterk verbonden met al die collega’s die gepest, getreiterd, bedreigd, of aangevallen worden door leerlingen… het moeten er duizenden zijn… en met name met die collega’s, die het dan in hun uppie toch moeten zien te redden, zonder enige steun van directie of collega’s.
Ik ben destijds meteen opsgestapt, omdat ik duidelijke grenzen heb in wat ik pik als invaller of niet. Maar je zult onder die omstandigheden toch maar door moeten tobben in je uppie! Sanctiemaatregelen heb je amper om jezelf en andere leerlingen te beschermen tegen kids die pesten of wraak nemen om wat voor reden ook.
Het wordt hoog tijd dat het Nederlandse onderwijs eens goed wordt doorgelicht. Ook op al het psychische en emotionle leed dat er heerst in de scholen. Bij leerlingen onderling (pestgedrag), tussen leerkrachten en leerlingen, maar ook tussen leerkrachten onderling en hun directies…
Ik ben blij dat de stront eens boven komt drijven, eerlijk gezegd. Want we kunnen deze problematiek niet in de doofpot blijven stoppen. De noodklok is al zo vaak geluid, maar er wordt door de maatschappij en de politiek maar niet adequaat op gereageerd.
Ik betreur het dat er een dode is gevallen. Ik betreur het, dat een 17-jarige meende zo zijn problemen op te kunnen lossen… ik betreur het, dat de kinderen steun betuigen aan de moordenaar, en de weg helemaal kwijt zijn. Ik betreur het allemaal… maar ben ook wel blij, dat we eindelijk eens keihard reëel zicht op de zaak gaan krijgen nu en met ons allen eens gaan nadenken wat hier allemaal aan de hand is en hoe dit opgelost zou kunnen en moeten worden.
We krijgen het nu op onze bordjes… want wat je zaait zul je oogsten…
Dit schietincident is echt niet uit de lucht komen vallen…
Er zijn al jaren aanwijzingen dat het op een kwade dag een keer goed verkeerd zou gaan.
Ik wist het al langer, maar dat heb ik ook nog eens aan den lijve ondervonden toen ik in een achteraf dorpje in groep 5 van de basisschool (!!!)rechtstreeks en met opzet werd aangevallen door een kind van 9 jaar.
9 reacties
Liz · 19 januari 2004 op 13:09
Ben het helemaal met je eens Ma3anne.
Goed stuk!
Groetjes Liz
viking · 19 januari 2004 op 13:51
Er is hier in Nederland één figuur die speciaal wordt ingehuurd om moeilijke scholen weer op de rit te krijgen. Ik ben zijn naam vergeten maar hij komt uit het gevangeniswezen.
Waarom slaagt hij er wel in om orde op zaken te stellen? Omdat die vent een ruggegraat heeft als een boom: taai en hard. De man is realistisch, durft de dingen bij naam te noemen en treed hard op als het nodig is. Dat is even heel andere koek dan die slappe pedagogische hap die tegenwoordig met fluwelen handschoenen staat te orakelen voor de klas.
Laten we eerlijk zijn; veel docenten zijn niet geschikt voor dit werk. Onze scholen zijn tegenwoordig doorspekt van een ouwehoermentaliteit (vergadercultuur) waar ik helemaal akelig van wordt. Uiteraard spelen ouders met hun ‘alles moet kunnen’ gewouwel hier ook geen onbelangrijke rol.
Terug naar de middeleeuwen of zelfs naar het begin van de vorige eeuw hoeft ook niet maar een beetje autoriteit kan geen kwaad.
Vooral qua aansprakelijkheid zou er het een en ander moeten veranderen. Het moet niet zo zijn dat een leraar meteen represailles, in welke vorm dan ook, moet verwachten wanneer hij een etterbak eens een keer flink te grazen neemt. En een beetje opvoeding voor de ouders van het type ‘mijn kind doet zoiets niet’ kan zeer zeker geen kwaad.
Ma3anne · 19 januari 2004 op 14:37
Ik ben het met je eens Viking. Voor mij mag de schoolcultuur onderhand eens af van het ouwehoeren-tot-we-een-ons wegen-imago. Want dit wordt voortgezet naar de kinderen toe en problemen worden vaak totaal doodgepraat in plaats van in te grijpen wanneer een leerling over de schreef gaat.
De kinderen vragen om duideljkheid en structuur; Verkennen hun grenzen en gaan er het liefst overheen… maar altijd met de onderliggende opdracht aan de opvoeder: Laat me weten waar mijn grenzen liggen. Doe wat!
Daarom heeft die man uit het gevangeniswezen denk ik succes. Gewoon kort door de bocht is vaak zo slecht nog niet. Al vind ik te grazen nemen nou ook weer niet hoeven.
Uit mailtjes die kinderen uit betreffende klas me stuurden na mijn vertrek, bleek wel, dat ze me streng vonden, maar stapelgek met me waren. “Want we wisten met u altijd wel precies waar we aan toe waren… Kom je alsjeblieft weer bij ons terug?”
Nee, jammer ik kom niet meer terug. Maar ik hoop, dat ze van mijn stakingsactie geleerd hebben en daar heb ik alle vertrouwen in.
🙂 Ze zijn heel erg geschrokken.
pepe · 19 januari 2004 op 15:18
Met z’n allen hebben we schuld aan wat er gebeurd, we praten en luisteren niet meer. Omdat er al zoveel geouwehoerd wordt, waarom zou je luisteren naar wat een ander jou te vertellen heeft in een wereld die voornamelijk draait om ikke en hebben, meer en meer hebben.
Ik heb geen idee of de oude tijd nu zo geweldig was voor elke leerling, Viking? Terug naar de tikken met linialen lijkt me ook geen oplossing.
Ma3anne, goed geschreven met veel gevoel.
Suc6, ik hoop nog meer te mogen lezen hier in de toekomst!
Kees Schilder · 19 januari 2004 op 15:29
Ben het helemaal met je eens. Kinderen hebben regels nodig en grenzen.Geen Fokkids,en debiele computerspelletjes. Als kinderen geen grenzen leren, zoeken ze die zelf met alle gevolgen van dien.
Naar de tijd waar je linkerarm vastgebonden werd omdat je rechts moest schrijven zoals bij mij,hoeft ook weer niet.
Boeiende column
Eftee · 19 januari 2004 op 17:13
Ik weet al langer, dan vandaag, dat je heel boeiend kunt schrijven. Leuk je hier ook te zien.
Ik wacht met spanning op je volgende column.
We spreken en lezen elkaar weer!
Groetjes van Effie 😉
Mosje · 19 januari 2004 op 19:42
Over je column: alle lof. Goed en helder geschreven!
Over de inhoud dan maar:
We zitten met een probleem, maar sluit me deze keer niet aan bij een aantal reacties. Duidelijkheid mag (en moet) ook van mij, maar of dat een moord voorkomt?
Ik heb die generaal ook op TV gezien. Staat boven aan de trap zijn leerlingen op te wachten. Door zijn imposante figuur zal hem en zijn school waarschijnlijk niets gebeuren. Maar achter zijn rug? Het leger kent grote duidelijkheid, maar neem eens in je herinnering alle incidenten die zich de afgelopen decennia in onze krijgsmacht hebben voorgedaan.
Niets mis met duidelijkheid en een beetje strengheid, maar ik vrees dat de analyse die leidt tot dit medicijn niet volledig is.
Beter naar elkaar luisteren en meer praten?, zoals pepe suggereert? Ja, moet ook gebeuren, maar ook dit brengt slechts een deel van de oplossing.
Moeten we weer gaan geloven zoals kardinaal Simonis zegt? Kan religie ons het verschil tussen goed en kwaad helder maken? Onzin natuurlijk, daar heb je geen religie voor nodig. Wat velen van ons wel missen is een soort leidraad in het leven.
Politici zullen wederom pleiten voor herstel van normen en waarden. Welke dan? Die uit de jaren vijftig die ik mede zo mooi om zeep heb gebracht in de sixties?
Economen zullen uitleggen dat de recessie mede oorzaak is.
En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Een complex probleem dus, en ik weet het antwoord net zo min als anderen.
Wat weer niet wil zeggen dat ik er niet hevig naar op zoek ben………
deZwarteRidder · 19 januari 2004 op 23:23
voel veel voor de mening van Viking , heb de man van de week op t.v, gezien..en inderdaad het lukt hem als een soort commissaris in the district..
als we nueens begonnen de juf ende meester niet meer bij de naam te noemen?
Rich@rd
eveltje · 20 januari 2004 op 05:31
ik denk echt niet dat het helpt om kinderen als soldaten te behandelen.
ik zelf ben opgegroeid in het freinetonderwijs, en heb een enorme vrijheid genoten. Met discipline heb ik hoewel toch problemen, ik ben altijd een brave leerling geweest, maar dat betekent niet dat ik mij de mening van een leerkracht laat opleggen. als er zoiets gebeurt dan revolteer ik en maak ik problemen,
dus laat de kinderen vrij
btw goed geschreven
en duidelijk een goed onderwerp
ik ben het wel met je eens dat een directie 1 lijn moet trekken en zeker niet achterbaks moet gaan doen, want als dat gebeurt ben je ook vaak al het respect kwijt van je leerlingen.
ik weet dit zelf ook
als ik hier engels geef let ik erop dat ik mijn medeleerkracht er na de les op wijs dat ze een paar foutjes heeft gemaakt