Uitje

Het was rond half zeven; we wisten dat de zaal om half acht open was; even over achten zou het beginnen. Dat was ons tijdschema. Eerst eten, bij voorkeur met enige privacy. In het eerste het beste restaurant hadden we een afgeschermd tafeltje bij het raam gevonden. De hap Grieks van buiten de kaart hadden we snel soldaat gemaakt. Ondanks de beperkte tijd om te eten zagen we kans iedere hap te vergezellen van een zoen, een hand op hand, hand op been, been op been, hand op rug, hoofd op schouder, hand op gezicht, wang op wang… of op zijn minst een lach, knipoog, blik van verstandhouding. Lieve woorden met volle mond. Wij hoefden geen toetje. Eigenlijk hoefden wij niets meer. Afrekenen en koffie, dat wel. Ober opgelucht.
Enigszins aarzelend, alert op mogelijk bekende gezichten, gingen wij de straat op. Op weg naar de zaal. Die bleek niet ver lopen. In alle rust konden we een plek zoeken. We waren erg op tijd. Uiteindelijk belandden we op het balkon. Uitzicht op het podium. Mooie plek. Installeren bleek lastiger dan gedacht. Hoe verstrengeld kun je staan? Naast elkaar of tegen elkaar, of achter elkaar. We varieerden. Zelfs af en toe los van elkaar met de armen op de leuning. Die laatste pose voelde al snel als eenzaam. Ongepast.
We varieerden ons door de support-act heen. Een schoolbandje vond ze het. Ritmisch meewiegend beaamde ik. Uiteraard. Biertje tussendoor. Beetje praat. Bij elkaar, aan elkaar, van elkaar. In afwachting van. De hoofdact startte overweldigend. Klassiek, bombastisch. Maar ook verrassend en energiek. Minimalistisch jazzy was het. Poppy hiphop. Het optimisme, de vrolijkheid die van het podium afstraalde was onontkoombaar. De samenhangende klanken en zang stroomden alle kanten op. Ze kwamen binnen, vonden een plek en vertrokken weer naar elders. Plaatsmakend voor nieuwe vondsten. Er werd gecombineerd met wat er niet te combineren leek. Geëxperimenteerd. Nieuwe wegen in ruimte en vrijheid gevonden. Geraakt en geïmponeerd waren wij. Door de muziek. Door de dag. Door elkaar. Ik keek haar aan en besefte…
Ik besefte even niet. Beseffen kon altijd nog bedacht ik. Overvloedig.