Uncool

Ik zit op het werk te, uh… te werken. Plots word ik teruggetrokken naar de jaren vijftig. Uit zo’n educatief zwart-wit filmpje staat er opeens een kleine slanke dame van een onbepaalde leeftijd. Ze draagt een kort bruin jasje met eronder een ouderwets bloesje, een bruine broek en bruine schoenen zoals mijn lerares geschiedenis droeg in 1959. Bleek van huid, ze draagt geen enkel kledingstuk dat spreekt van kleur. Alles is zó bruin of grijs dat het licht nauwelijks wordt gereflecteerd. Ik had haar makkelijk kunnen missen.

Haar kapsel ziet eruit als een zeer slecht passende pruik en de enige eigenschap die opvalt is de kleur, die precies dezelfde bruin is als de kleren en schoenen.

Mooi is ze absoluut niet, maar dan ook weer niet lelijk. Ze is “plain”, zoals de Engelsen dat noemen. Een gezicht dat als je er uren naar staart en dan één seconde wegkijkt, dat je meteen zal vergeten. Wat doet ze hier? Waar is ze vandaan gekomen? Heeft iemand een krantenknipsel van de Daily Mirror, 17 november 1959 gewoon hier op het tapijt neergezet en er leven ingeblazen? Ik zie haar bij wijze van spreken ‘s ochtends rond 7 uur over Westminster Bridge haasten naar het Ministerie van Totale Onzin.

Het blijkt na een paar vragen stellen dat ze iets te maken heeft met de beruchte Health & Safety commissie. Stomverbaasd ben ik dus niet. Wat voor soort mens heeft zo’n soort baan? Klaarblijkelijk hetzelfde soort mens dat zulke uncoole kleren draagt. Waar komen ze toch vandaan?