Vader- en moederdroom

Ik slaap. In het bed in de woonkamer waar we uitzicht hebben op onze naar beneden toe aflopende tuin en op de buurberg aan de overkant van het dal. Overdag is dat uitzicht ons mooiste meubelstuk, maar dat zie ik nu niet, ik slaap. Ik droom.
Ik droom dat ik wakker wordt, midden in de nacht.. De droom heeft het huis een kwartslag gedraaid zodat het uitzicht in de woonkamer verdwenen is. De woonkamer is nu een donker hol en ik ben een beetje bang als ik opsta om wat water te gaan drinken. De gang is in de draaiing hetzelfde gebleven, hetzelfde donkere hokje als altijd, en snel loop ik de keuken in. Daar valt wat schemerig licht naar binnen door de grote ramen van de woonkamer, die zitten nu hier, inclusief het woonkameruitzicht. Ik neem een slok water en kijk naar buiten. De maan is vol en in de tuin ligt sneeuw. Dan zie ik de twee grote zwarte honden. Ze liggen als donkere gaten in de sneeuw en ze kijken naar het huis. Misschien zien zij mij zoals ik hun. Ik ben niet meer bang.

Ik wil weer naar bed. En dus moet ik door de de donkere gang weer terug naar de nog donkerdere woonkamer. Maar er is iets dramatisch veranderd in de gang: deze is nu helgeelverlicht, sterk contrasterend met het witte licht van de maan en de sneeuw; de ganglamp is aan. En in de lichtkring zie ik een tafereel waarvan ik weet dat het niet werkelijk op deze plek plaatsheeft, zelfs niet in de droom; ik zie een soort visioen.

Ik zie mijn vader en moeder, heftig in gesprek. Op dat moment is het vooral mijn vader die op mijn moeder inpraat, in felle, bittere bewoordingen haar iets verbiedend. De telefoon staat tussen hun in.
“Je gaat niet bellen, hoor je! Ze heeft gezegd niet bellen dus dat doen we dan ook niet! We zijn toch niet gek?! Je gaat niet bellen denk erom!!”
Ineens word ik zo kwaad op mijn vader dat ik de telefoon al in mijn handen had om hém te bellen, om hem eens flink de waarheid te zeggen. Toch doe ik het niet. Iets houdt me tegen, ik weet niet wat. Het gevoel van twijfel blijft me na mijn droom nog lang bij.

De volgende dag bellen mijn ouders.