Algemeen
Pratim te, Toše
Als ik de winkel inloop begint Toše net te zingen, vanuit de supermarkthemel. Dat is genoeg reden om over te schakelen op de treuzelmodus. Koffie kiezen is verbazingwekkend tijdrovend als je daar je best maar voor doet.
Als ik de winkel inloop begint Toše net te zingen, vanuit de supermarkthemel. Dat is genoeg reden om over te schakelen op de treuzelmodus. Koffie kiezen is verbazingwekkend tijdrovend als je daar je best maar voor doet.
Witte schuimkoppen, harde wind. Water verdiept zich tot donkerblauw. Ondoorzichtig nu, maar niet troebel, de kleur van boze ogen. De zee ingaan zou zelfmoord zijn, samen met de golven stukslaan op de scherpe rotsen.
Waar in huis de zon valt is belangrijk. En wanneer dus. ’s Ochtends met kriebelende gele wangen wakker worden is anders dan vanuit de nacht opduiken in de schaduw. En oranje avondlicht dat over het bed strijkt verwarmt de slaap vooraf.
Sommige mensen hebben gaten van binnen. Holtes vol met lucht in hun psyche, waarvoor ze vulling van buitenaf zoeken. Meestal, als dat geregeld lijkt te zijn, blijkt dat er ergens een lek zit, waardoor het gat telkens opnieuw bijgevuld moet worden. En in plaats van de lekken te dichten blijft men doorgaans van buitenaf en bovenaf verder gieten, zonder ooit vervuld te raken. Dat kan een heel leven duren.
“Škorpion! Škorpion!” Een bosje kinderstemmen inclusief die van mijn eigen kroost klinkt ineens als een bundel onzichtbare hysterie vanachter de hoek van het schuurtje uit. Drie seconden later stuift het grut te voorschijn, de kreten nu nog luider. Vanuit vijf paar ogen komt één gemeenschappelijke blik. Genotzuchtig griezelen schiet in mijn richting en ik ben meteen besmet. Met sensatiezucht.