“Koffie?”
“Ja, heerlijk! Wie zijn trouwens die mannetjes die hier op het plein rondliepen? Ze deden zo raar.”
“Geen idee.” Nadat ik de kinderen op bed heb gelegd maakt het geluid van de tekenfilms plots plaats voor andere geluiden. Spannende geluiden. Sim gaat eens kijken wat er op is. “Arta, kom, het is zo spannend!” Snel ga ik naast haar zitten. Zes politieagenten trotseren de regen in hun stoere uniformen. Twee van hen gaan een huis binnen.

We zien hun forse zaklampen spookachtig schijnen op de muren. Eéntje loopt een kamer binnen, gaat achter een deur staan en luistert even. Met een ruk opent hij de deur vervolgens, om snel om het hoekje te springen. Het licht van zijn lamp gaat gevaarlijk op en neer. Sim en ik zitten ademloos te kijken. Zal hij de boef vangen of is hij al gevlucht?

Na nog enkele deuren op de bekende ‘Miami Vice’-manier geopend te hebben, blijkt de verdachte gevlucht te zijn. Wij vermoeden via het dak, want dat is natuurlijk de spannendste vluchtroute. Opgelucht nemen we een wijntje, terwijl de politiemannen stoere praat staan te verkopen.

Enkele minuten nadat zij verdwenen zijn zien we een schim. “Zag jij dat ook?” Voordat ik antwoord kan geven zien we nog een schim. “Verhip Sim, het zijn er twee!” We zitten er weer helemaal in. Op onze buik volgen we de nieuwe ontwikkelingen. Glasgerinkel. De boeven hebben een ruit doorgegooid. Nagelbijtend liggen we op de bank. “Wat is dit leuk!” Giechelend nemen we nog een slokje wijn.

Nogmaals betreedt de politie ons netvlies. Dit keer met meer succes. Doordat de zaklampen niet aan staan zijn ze een aantal verdachten op het spoor gekomen. Het gesprek loopt hoog op. De verdachten blijven ontkennen, maar de politiemannen houden stug vol en ondervragen ze koelbloedig. Wij smullen.

“Art? Ik geloof dat ik maar naar huis ga. Nu staat er immers politie. Straks durf ik niet meer.”
“Tuurlijk, Sim, dat begrijp ik volkomen. Maar hoe vond je het nu om getuige te zijn van de eerste Nederlandse CSI? Dit moet een hitserie worden, hè? CSI Den Bosch. Elke avond live vanaf het plein. De TV blijft uit en de gordijnen gaan open.”
“Hahaha, morgen neem ik man en kind mee. Dan spelen wij een keer de verdachten.”

Ik begeleid Sim naar haar auto. Als ik in mijn eentje terugloop besef ik dat dit de eerste keer in vijftien jaar is, dat ik me onveilig voel op mijn eigen plein.

Categorieën: Diversen

Arta

Zijn. bewonderen, verwonderen, notuleren, opwaarderen; Het zijn zomaar wat steekwoorden, die voor mij onlosmakelijk zijn verbonden aan 'Schrijven'. *Overigens schrijf en reageer ik als arta natuurlijk op persoonlijke titel

19 reacties

lisa-marie · 18 november 2007 op 20:43

Gelukkig dat het gauw afgebroken wordt.
Leverde wel een spannende column op 😀

weathergir · 18 november 2007 op 21:09

Topverhaal, lekker spannend! En nou zo naar bed… 😮

lagarto · 18 november 2007 op 21:09

Zouden die boeven ook kunnen schrijven..Ik zou hun versie ook weleens willen lezen, wat jij Art?

arta · 18 november 2007 op 21:28

Nou, Lagarto, op de één of andere manier heb ik het gevoel dat één van hen heeeel binnenkort nog iets van zich laat horen! 😀

pally · 18 november 2007 op 22:04

Leuk verhaal , Arta, giechelig spannend geschreven. Alleen bij de uitsmijter even een toetsje ernst. Goed gedaan!

groet van Pally

pepe · 18 november 2007 op 22:15

Bbrrrr… cool hoe je het weer hebt verwoord.
Ik weet niet of ik bij jou nog een kop koffie durf te drinken;-)

WritersBlocq · 18 november 2007 op 22:33

Pffff, die laatste zin zou ernst kúnnen zijn, maar waar jij je niet veilig voelt daar ben jij volgens mij allang weg!

‘CSI komt bij je thuis deze herfst’ en ze begonnen niet in Den Boschggggrrrr…..

KawaSutra · 19 november 2007 op 00:18

Dacht ik toch echt dat jullie gezellig voor de buis zaten. Dit was dus een echte reality-soap! Hopen maar dat die vanzelf verdwijnt door te weinig kijkcijfers.

Ineke · 19 november 2007 op 09:40

Erg spannend geschreven! Ook ik dacht eerst dat jullie toch echt voor de televisie zaten. Leuk gedaan!

Groeten,
Ineke

Dees · 19 november 2007 op 11:11

Jeutje!

Het spannendste dat ik zie is wildplassers tegen de muren van de kerk. Tsja, verschil moet er zijn.

Serieuzer, goed geschreven en je uitsmijter is kwetsbaar, op een manier dat het toch allemaal niet zo grappig is meer, ook niet als lezer.

KingArthur · 19 november 2007 op 11:16

Ik begrijp nu ineens wie die twee vrouwen in de tekst van Sim zijn :-). En de dader dat moet natuurlijk Sinterklaas zijn. Kan niet anders in deze tijd van het jaar.

Zie verder commentaar bij SIM.

FatTree · 19 november 2007 op 11:31

Ik zat de hele column te twijfelen of je nou tv keek, of dat je iets buiten had gezien. Wellicht is dat ook wel de kracht van de column.

Lekkere column Arta!

Grumpy-old · 19 november 2007 op 13:14

Het begon zo gezellig met “Koffie?”, maar het werd al gauw een verhaal met een zeer hoog ramptoerisme gehalte. LOL
Wist niet dat er zoveel te beleven was in Den Bosch.

Ook ik was in de veronderstelling dat jullie voor de kijkbuis zaten.

😀

Greetz
Grumpy old man

Mup · 19 november 2007 op 13:26

Ik zat ook mee tv te kijken. Hopelijk heb je veilig gevoel weer snel terug,

Groet Mup.

Beryl · 19 november 2007 op 15:19

Niet leuk om je in je eigen omgeving niet veilig te voelen. 🙁
Goed beschreven! Ik hoop dat de rust inmiddels weer teruggekeerd is…

arta · 19 november 2007 op 16:27

Bedankt voor de leuke reacties!
De overkant van ons plein wordt gesloopt. Sinds 1 november staat alles leeg en dat is een feestje voor de opgroeiende jeugd. Ik erger me enorm aan de slooppartijen, maar ben die jongens ook dankbaar: De sloopdatum is met twee maanden vervroegd en begint nu 1 december al! 🙂

Mijn reality-soap is dus geen lang leven beschoren! 😀

Trukie · 19 november 2007 op 18:29

Het zou mooi zijn als het voor oud en nieuw weg is. Dat scheelt een brndstichting en andere creatieve knalspelletjes.
Leuk column. Het bleef heel lang spannened waar het eigenlijk om ging.

DreamOn · 20 november 2007 op 16:01

Leuk geschreven, een echte op-het-verkeerde-been-zet-column!

Een duo-column met SIMBA: grappig, hoe jullie er elk je eigen draai aan weten te geven!

Liefs DO.

Prlwytskovsky · 20 november 2007 op 18:46

Goed dat haar ruiten niet waren ingegooid. :eh:

Geef een reactie

Avatar plaatshouder