Vast houden

Ik dwing mezelf tot nadenken. Ik ben het verplicht aan mijn sterrenbeelden.
Chinees gezien ben ik een Draak met als antecedent Vuur. Één van de sterkste tekens in de dierenriem. Europees, Schorpioen. Antecedent vraagt u? Ook Schorpioen.
Kortom of ik wil of niet ik denk. Ik zoek op mijn favoriete internetsite naar een zin die me aanspreekt. Een zin die me dwingt mezelf te ontdekken.
Twee zinnen springen er vandaag voor me uit. Twee zinnen. Wellicht kom ik er beter uit. Wellicht brengen ze me dichter bij mijn doel, een beter mens te worden.

“De onbuigzame mens is een leerling van de dood. De zachte, soepele en kwetsbare mens houdt van het leven.”

“Als je iets wilt pakken, moet je het heel even loslaten. Als je iets wilt loslaten, moet je het heel even pakken.”

Ik denk aan de laatste zin en bedenk me dat ik vandaag mijn vrouw nog niet hebt vastgehouden.
Het denken zet ik voor vannacht op een laag pitje. U mag het van me overnemen zo u wilt. Ik sluip zachtjes naar boven en kruip voorzichtig tegen het warme lichaam van mijn vrouw. Ik hou haar vast. Heel even maar.

Zacht fluister ik naar haar: “Dank, lieve schat dat je ondanks al mijn nukken bij me bent. Je houdt mijn hoofd helder en mijn blik scherp. Zonder jou drijf ik af en ben ik mijn houvast kwijt. Ik hou van je en beloof je dat ik je zo nu en dan los zal laten.”

Half slapend, half wakker kijkt ze me liefdevol aan. Een glimlach is mijn beloning.
Voor vandaag heb ik mijn doel bereikt.