Een mens heeft zo zijn bakens nodig. Ik kan dat dus ook gebruiken. Vier uitspraken van de Tolteken, een volk uit de oudheid, vormen voor mij zo’n baken. Ik breng ze daarom ook graag over op de mensen die ik train en coach. De eerste wijze les is dat je op je woorden moet letten. Om de impact van woorden aan de lijve te ondervinden heb ik het rijstexperiment eens gedaan. Ik moet zeggen dat het resultaat zowel verbluffend als angstwekkend was… Woorden, en vooral de intentie ervan hebben zelf grip op gekookte rijstkorrels…. Die bestaan procentueel gezien voor een even groot deel uit water als wij dat zelf doen… Het was nu 1-0 voor de Tolteken.

Zouden die andere drie uitspraken ook hout snijden? Ik geef ze voorlopig het voordeel van de twijfel en probeer daarom niet uit te gaan van veronderstellingen maar probeer zoveel mogelijk de feiten te checken en niet uit te gaan van onderbuik gevoelens. Dat is voor mij en vele anderen niet gemakkelijk want het zo in ons systeem zit ingebakken om conclusies te trekken op basis van een paar enkele gegevens. Het is haast inherent aan onze razendsnelle maatschappij waarin we leven. Geen tijd voor controle en onderzoek. Ik denk “zus”, dus het zal wel “zo” zijn! Toch probeer ik steeds vaker vragen te stellen voordat ik conclusies trek. Ik heb mensen in mijn omgeving die om de haverklap zeggen dat ik niet voor hen moet denken, dat is fijn want het helpt me telkens weer te denken aan de wijsheid niet van een veronderstelling uit te gaan.

Dan komt er eentje die gemakkelijk lijkt voor een calvinistisch opgevoed iemand als ik ben: Doe altijd je best. Dat is er met de paplepel ingegoten bij mij. Alleen vullen de Tolteken het aan met een zinnetje wat het toch weer lastig maakt… je moet je best doen maar niet meer dan dat. En daar wil ik nog wel eens de mist ingaan. Ik heb wel grenzen en ken ze ook, alleen is de grensbewaking niet zo streng. Ik doe wel eens meer dan nodig uit angst niet goed genoeg te zijn bijvoorbeeld. Een bekend fenomeen voor velen onderons helaas… 100% is 100% en geen 200%. En de ene keer is er gewoon meer mogelijk dan de andere keer, dat wil niet zeggen dat je dan dus altijd maar zo moet presteren. De omstandigheden zijn namelijk van nogal grote invloed op je maximale prestatie mogelijkheid. Het is de kunst om uit elke situatie het maximale te halen en daarmee tevreden zijn. Ook al weet je dat je voor een gelijke activiteit ooit hoger hebt gescoord, toen waren de omstandigheden wellicht anders waardoor dat mogelijk was.

Dit is allemaal al heel wat om te doen en op te letten, en dan heb ik de laatste nog niet eens verteld, dat is de uitspraak waarover ik het meeste struikel: Vat niets persoonlijk op. Dingen die mensen opmerken in jouw richting gaan over je gedrag en niet over jouw persoon als geheel. Dat is handig om te realiseren als je de grond wordt ingeboord of als er niet wordt gereageerd zoals je hoopte. Maar je moet eerlijk zijn tegen jezelf, ook als ik een compliment krijg zegt dat slechts iets over je gedrag en niets over je persoonlijkheid in totaal. Dat willen mensen nog wel eens vergeten en plaatsen zich al weer op een voetstuk. Niet doen dus volgens de wijsgeren uit de oudheid!

De vier wijsheden zijn nogal abstract en als je de bedoeling laat doordringen kunnen ze je ook behoorlijk confronteren. Ik gebruik het bovenstaande toch in een sollicitatietraining die ik geef aan mensen met een fkse afstand van de arbeidsmarkt. Naast het leren opstellen van een CV en het voeren van een gesprek is zelfrespect een belangrijk gegeven om succesvol te zijn in het leven. Ik krijg complimenten van de deelnemers omdat ze nu eindelijk iets anders leren dan een saai rollenspel wat ze voor de zoveelste keer moeten doen. Ik val haast in de valkuil dit compliment persoonlijk op te vatten. Ik krijg een “wat ben ik toch goed” gevoel. Ik stel mijn gedachten snel bij en geniet vervolgens bescheiden van het compliment wat iets zegt over mijn trainersvaardigheden. Nu is het weer oppassen geblazen dat ik gewoon mijn best blijf doen en geen schepje erboven op wil doen. Goh, wat handig die inhoud van mijn training om mezelf te corrigeren 😉

Categorieën: Algemeen

10 reacties

trex01 · 22 juni 2009 op 12:23

[quote]100% is 100% en geen 200%. En de ene keer is er gewoon meer mogelijk dan de andere keer, dat wil niet zeggen dat je dan dus altijd maar zo moet presteren. De omstandigheden zijn namelijk van nogal grote invloed op je maximale prestatie mogelijkheid.[/quote]

Interessant stukje vind ik dit. Vooral de zinnen in de quote. Ik ben ook iemand die er niet voor 100, maar voor 200% tegenaan gaat. Het zet me aan het denken. Ik zou wel meer willen weten over die Toltekens.

LouisP · 22 juni 2009 op 12:35

MvE.

een heel goed stuk, dat ik al eerder op je mooie site had gelezen.

Erg leerzaam..
groet,
Louis

arta · 22 juni 2009 op 12:41

Leuk om de Tolteken eens in een column tegen te komen!
Een column uit jouw praktijk… Ongetwijfeld zul je leuke dingen meemaken, die zeker ook leuk om te lezen zullen zijn. Toch hoop ik dat je ook andere dingen te melden hebt, behalve werk-verhalen…
Welkom op CX!
🙂

Mien · 22 juni 2009 op 14:21

Welkom op CX.

Wat is de vierde uitspraak van de Tolteken?
Ik kon er maar drie vinden.

An sich verdient elke uitspraak zijn eigen column.
Ben benieuwd naar je volgende column.

Mien

p.s.
Liever geen emoticons in columns.

Monique · 22 juni 2009 op 16:25

De wijsheden van de Tolteken op een rijtje zijn:

Let op je woorden.
Oordeel niet.
Doe je best, maar niet meer dan dat.
Vat niets persoonlijk op.

Groeten, Monique

PS Bedankt voor de tip over de emoticonen. Ik wist het niet maar zal er zeker rekening mee gaan houden.

SIMBA · 22 juni 2009 op 19:10

Welkom op CX MvE! Prima binnenkomer!
Maar helemaal NIETS persoonlijk opvatten, kan dat?
Als iemand zegt “ik vind je een trut” hoe kan ik dat dan niet persoonlijk oppakken?

Monique · 22 juni 2009 op 21:21

“Als iemand zegt “ik vind je een trut” hoe kan ik dat dan niet persoonlijk oppakken?”

Tja, das de kunst he (die ik ook niet altijd versta hoor!)… Het is ook haast onmogelijk, maar je kunt er jezelf wel in trainen. Dat soort rotopmerkingen gaan ook meestal alleen over een bepaald onderdeel van jou en nooit over jou totale persoonlijkheid. En wat je zegt dat ben je zelf tenslotte, dat leerde ik in elk geval van mijn oma al. Iemand die jou een trut vindt oordeelt vanuit zijn eigen visie en wie zegt dat DAT de waarheid is???

Groetjes, Monique

Rick · 22 juni 2009 op 21:23

Inderdaad goed stuk, lekker weg te lezen en je heb er ook nog wat aan. Duimpje omhoog.

pally · 22 juni 2009 op 22:19

Er zitten zeker interessante elementen in je column. Toch vind ik hem als geheel niet erg helder uitgelegd. De vier elementen vervagen een beetje in de zinnen er omheen. Het belerende irriteert me ook lichtelijk. Ondanks deze dingen is het geen slechte start hier.

groet van Pally

Mien · 23 juni 2009 op 00:00

@MvECoaching:
Als ik de vier wijsheden van de Tolteken hardop voorlees aan mezelf dan lijkt het wel een couplet uit een liedje van Doemaar. Het blijft in ieder geval hangen.

Mien (nadat Doemaar viel)

Geef een reactie

Avatar plaatshouder