Ze vinden de weg naar m’n neus.
Om vervolgens uit te groeien tot gedachtes, omzwervingen naar herinneringen en huichelachtige verlangens als climax.
Soms probeer ik ze te vangen, te vangen in een flesje of stukje stof, om vervolgens nooit meer los te laten. Mijn poging om iets terug te halen, de geur als kleurindicatie van een bepaalde periode.
Een sfeerimpressie; gevoelens en geur.
Zwitsal hampoo doet denken aan m’n zusje, baby.
Vroeger, eigen babytijd. Geur gaat zoveel dieper; de babytijd gepaard met zorgeloosheid, begrensde vrijheid, zo veilig. Als m’n zusje bij me op schoot zit en we samen boekjes lezen, dringt haar shampoogeur tot me door. Stiekem droom ik weg in het vroeger, stevig met de jonge toekomst in m’n armen..
Het harde contrast en tevens tastbare bewijs.

Als ik m’n bed opmaak met het dekbedovertrek gekregen van m’n moeder, en er een paar keer mee wapper, springt de fijne geur van m’n moeders wasmiddel in m’n geurzin.
Een gevoel van veiligheid gecombineerd met liefde gemixt met vrolijkheid omarmt me.

Geurtjes gevangen in flesjes: parfum.
M’n verzameling als poging om verlies tegen te gaan.
Remedie tegen verlatingspijn, en anders dienstdoende als pijnverzachter.
Verdoving.
Voor elke stemming een geur; Tommy voor de sterke, ietwat arrogante momenten, Morgan voor de vrolijke, frisse dagen en Amor Amor voor de speciale momenten…
Waarschijnlijk lucht voor hen met wie ik ze gedeeld heb.
Maar hun geuren zijn gegrift in m’n bestand van herinnering gekoppeld aan gevoel.
Sommige geurpatronen zijn helaas niet meer zo speciaal; de Axegeur ruik je overal. Als je achter een manfiguur fietst wordt je herinnerd aan tientallen momenten..zonder hem!
Zo nietszeggend, oppervlakkig, gereduceerd tot leegheid.
Schande.
Maar die speciale lichaamsgeur, kan niemand nabootsen, stelen..Ik helaas ook niet.
Het verlangen om z’n lichaamsgeur te bewaren doet me denken aan Das Parfum. Maar die methode van menselijke geurwinning had mij direct tot hoofdschuldige gemaakt van z’n verdwijning uit m’n leven.

Geuren: geheimen alleen te ontcijferen met de ervaringen die je zelf hebt.
Zoveel verschillende interpretaties, aangevuld met een traan of een lach;
Denkend aan toen…daaraan…wensend dat het even weer anders was.
Melancholie
In een flesje

Eau du cologne
Dan snap je misschien wat ik bedoel

Categorieën: Algemeen

7 reacties

Prlwytskovsky · 7 juni 2007 op 12:20

O-de-klonje gadver, doet me denken aan in het zwart geklede omaatjes met wapperende zakdoeken. 😉

arta · 7 juni 2007 op 12:40

Mooi!
Zelf heb ik niet veel met parfums, maar meer met natuurlijke geuren. De geur na een regenbui, die speciale herfstgeur…heeerlijk!
[quote]Het verlangen om z’n lichaamsgeur te bewaren doet me denken aan Das Parfum. Maar die methode van menselijke geurwinning had mij direct tot hoofdschuldige gemaakt van z’n verdwijning uit m’n leven.[/quote]
Leuk hoe je dit (mooie) boek even aanhaalt!
🙂

Mup · 7 juni 2007 op 15:34

[quote]Melancholie[/quote][quote]In een flesje[/quote]

4711, oma, ik snap wat je bedoeld, (de naam 4711 was het huisnummer van de fabriek waar het gemaakt werd)

Groet Mup.

Mosje · 7 juni 2007 op 16:27

Geuren en herinneringen. Onlosmakelijk met elkaar verbonden. Heel prettig eigenlijk.

Maar overdaad schaadt. Ik ken een vertegenwoordiger die zich, vlak voor dat hij bij een klant binnenstapt, helemaal besprenkelt met een goedkope aftershave. Zelfs als hij al een uur weg is, hangt zijn geurtje nog in de gang. Gadverdamme.

Mooi geurig stukje.
Hoe ruik jij?

Quinn · 7 juni 2007 op 17:21

Mooi en herkenbaar. Helaas zitten zijn feromonen niet in een flesje 😉

Bitchy · 7 juni 2007 op 19:52

Ik heb jaren lang geslapen met het pyamajasje van mijn vader onder mijn neus. Mijn moeders badjas hing 10 jaar na haar overlijden nog in mijn kast en regelmatig stak ik mijn neus er even in. Mijn zus herken ik uit duizend geuren 😉

Geur is voor mij alleszeggend.

Mooi!

KawaSutra · 7 juni 2007 op 23:30

Ik snap heel goed wat je bedoelt.
Als ik plakkaatverf ruik speelt zich gelijk een filmpje van mijn kleuterschooltijd af.
Rokers ruiken minder, dat is wel jammer. Maar de geur van je eigen kind herken je uit duizenden, zeggen ze. En dat geloof ik.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder