Ik herinner me het moment dat ik werd geboren; de dag was duister en de omgeving was omhuld door onbekende zielen. Voor slechts vierentwintig uur vond ik bescherming in de vacht van m’n moeder. Ik voelde de moederlijke geborgenheid, die plotseling verdween. Toen ik m’n ogen opende, was de wereld veranderd….Soortgenoten renden om me heen. Allemaal waren we wezen met verwarde geesten.
Een grote reis maken we, ik en de Chinezen. We slapen in verschillende hostels voor maar één nacht. En dan vertrekken we weer, op naar het volgende reisdoel.
We zijn overal en nergens.
Een koffer bevat alles wat ik nodig heb. De rest dient zich aan; prachtige plekken, vol avonturen. Inspiratie wordt geprikkeld. Mooie vooruitzichten dekken me toe en de zon geeft me net dat ene stukje energie.
Ik geniet, door de straten lopend; de mensen, de omgeving, de stad: Madrid! Een gevoel van echt thuiskomen, tussen het reizen door.
Er zijn mensen, die altijd dezelfde koers varen in hun leven; elke dinsdag stamppot, elke donderdag naar de bioscoop en elke zaterdag hangen in hetzelfde café met dezelfde mensen.
Ze blijven “trouw” aan het gebied waar ze altijd hebben geleefd, ze uiten trots een stukje “lokalisme” en denken niet verder dan hun neus( of in de ergste gevallen een ander specifiek deel..) lang is.
Jonge seks prille liefde
Een jongetje van amper twaalf vertelt trots over zijn opvatting over seks ,, Ja dan neuk je d’r even en zeg je gewoon “hoi” op straat”.
Stomme verbijstering, zo een versimpeling van iets waar boeken over zijn volgeschreven, gedichten aan zijn gewijd en films over zijn gemaakt.
De vermoderniseerde liefde.
